Martyr's Love (GXG)

Chapter Fifteen

Thank you po for reading.. hahaha.. Sobra ko pong na a-appreciate. Nakakawala ng pagod especially pag galing ako ng work. Thank you so much for the support. ;))

---------------------------------------------

Sometimes I hate the first day of school paano ba naman kasi papasok ka pero wala ka naman gagagwin. Isa pa same routine lang every year mag papakilala ka kahit kilala mo na halos lahat ng kaklase mo tapos mag susulat sa class card o kaya ieexplain ang rules and regulation ng univeristy na paulit ulit ko ng naririnig. Walang bago kaya minsan katamad pumasok sa first day.

I am on my way to my locker room sa gym ng may tumawag sa pangalan ko.

"Andy.." Tawag niya.

Natigilan naman ako dahil I don't expect him to call me or see him.

"What's your problem Gab?" Agad kong tanong ng maramdaman ko na nasalikod ko na siya.

"You." He said.

Kaya tinaasan ko siya ng kilay.

"Stay away from my girlfriend."

I sarcastically laugh at what he said. "Are you insane Gab?" I smirked "Your asking me to stay away from my friend?"

Then it is his time to give me sarcastic laugh "friend?" Then he give me a cocky smile. Na gustong gusto kong burahin sa pag mumukha niya "are you sure about that Andy?"

"You know what Gab? Your Funny." I smirked at him. Hindi ako pwedeng nag patalo sa kanya. I can't bring down my defense " do you really like me this much to make up some stories?"

Success!! dahil yung kaninang ngiti niya ay nawala at napalitan ng matalim na tingin sa akin.

"I am not that stupid you know." Sabi ko "akala mo ba hindi ko alam? You tried too much Gab but sorry kahit ano pang gawin mo hindi kita magugustuhan. You better treat my friend right at matuwa naman ako sayo." I know he is one of the guys na nag papadala sa akin ng kung ano ano. Leaving some cards, chocolate, flowers at kung ano ano pa sa locker ko. Minsan na huli ko siya noon na sinusundan ako kahit saan ako pumunta. Stalker lang di ba? Pero hindi ko na lang yun pinapansin. Kaya nagulat na lang ako ng pinakilala siya sa akin ni Cassy na boyfriend niya.

Lalagpasan ko na sana siya ng ninawakan niya ako sa braso.

"I don't have time for you." I calmly told him " let me go."

He evilly smile dahilan para bahagya akong matakot.

"Let her go dude." Calm pero ma awtoridad nitong sabi. "Unless you want to go straight to the hospital."

I feel that Gab loosen up his grip sa braso ko kaya agad kong iwinaksi ito. Para maka wala sa kanya

"Hindi pa tayo tapos Andy." Seryosong sabi ni Gab sa akin.

"Your done with her." Singit naman nito " I warn you don't ever ever come close to her."

"Thanks Ton." Sabi ko ng maka alis si Gab sa harap namin.

"Not a big thing." Sabi nito "Mahal kita eh." Kaya napa harap ako sa kanya. And there he is givin me this familiar smile that I miss.

"Kahit kelan talaga pinag loloko mo ako." Sabi ko sabay pinch sa cheeks niya. Na madalas kong tinagawa noon.

"It's not a joke Andy. Totoo yun ayaw mo lang maniwala." He pouted.

"Che! Ginagaya mo pa ako sa mga babae mo."

"Maliban sa nanay, sa ate ko, at kay Cams ikaw lang ang babae ko."

"Ewan ko sayo!" Natatawa kong sabi sa kanya. "Kelan ka pa dumating?" Tanong ko habang nag lalakad kami papuntang locker ko.

"Kanina lang. At dumiretcho ako dito dahil alam kong andito ka."

"Talaga?" Gulat kong tanong "dapat nag pahinga ka na lang muna. May jet lag ka pa ata eh." Sabi ko

"No worries. Makita lang kita wala na lahat ng pagod ko." He flashes his smile. " I think I made the right choice. Buti na lang dumating ako. Sino ba yung lalaking yun?"

"Don't mind him." Sabi ko " wag mo ng sabihin sa iba yung nakita mo." Baka kasi mamaya malaman pa nila Cams naku malaking gulo yun.

"Hay ang dami ko pa rin palang kaagaw sayo ah."

"Ewan ko sayo!" Sabi ko sabay sara ng locker ko "tara na nga mukhang gutom ka na kung ano ano sinasabi mo!"

"Yes!" Sabi nito na parang bata "mag da-date tayo." Tumatawa nitong sabi.

"Date ka dyan. Kakain lang tayo noh!" Natatawa kong sabi sa kanya.

"Walang basagan ng trip Andy."

Napa ngiti na lang ako sa sinabi niya. Bago ko siya hilahin palabas ng university.

Washington or Ton as I call him is our boy best friend ni Cams. Since we are kid mag kakasama na kami. Kaso when we are about to go to college pinadala siya ng parents niya sa states para duon mag aral. Pero bago siya pumunta doon ay umamin siya na may gusto siya sa akin. Kung tutuusin nasa kanya na ang lahat eh but I don't feel any thing but love as a friend.

I look at him habang kumakain kami. Ganun pa din siya pero mas pumogi siya hindi na din siya patpatin tulad noon. I can't help but to smile ang dami ng nag bago sa kanya but in a good way.

"Oh in love ka na sa akin niyan." Sabi nito habang busy sa pag kain "wag ka mag alala hindi kita papahirapan. Oo agad ang sagot ko."

"Sira!" Sabay bato ng fried sa kanya.

"That's food you know." Sabi nito sabay subo ng fries na binato ko sa kanya.

"So how are Ton?" Tanong ko "bakit umuwi ka?"

"Parang hindi mo naman ako na miss. Ayaw mo ata andito ako eh." May tampo effect pa niyang sabi.

"Sus drama mo! Yan ba natutunan mo sa states?" Sabi ko sabay tawa.

Hindi siya sumagot. At sinubo lang yung pasta.

"Oo na oo na." Sabi ko. Tampo rurot nanaman kasi siya "na miss kita. Miss na miss."

Bigla namang nag liwanag yung mukha niya at tumingin sa akin na ngiting ngiti.

"Yiee... Na miss niya ako." Tapos tumawa siya.

Bi polar talaga toh. Hahaha

"So ano nga bat andito ka? Paano yun school mo?"

"I just graduated." He simply said

"What?!" Gulat ko namang sabi

"What talaga? Hindi ba dapat congratulations ang sabihin mo?"

"Paano ngyari? 3 1/2 years? Sa college?"

"Nag aral ako."

Sinamaan ko siya ng tingin. Pilosopo eh. Natawa naman siya.

"As I said nag aral ako. Full load every semester kahit summer pinatos ko. Para lang makabalik lang ako agad dito sa pilipinas. May usapan kasi kami nila Dad na makakabalik lang ako pag naka graduate na ako sa college." Explain naman niya.

"Wow.. Just wow. Congrats.. I'm so proud of you." I honestly told him.

"I don't like you to be proud of me. I want you to love me."

"Ewan ko sayo." Sabi ko " kumain ka na nga lang dyan."

Ngumiti naman siya but I know its just a fake smile. I feel bad about it. Nasasaktan ko siya.. It also break my heart dahil sasaktan ko yung best friend ko pero wala akong magawa dahil ako ang dahilan kung bakit siya nasasaktan.

Bakit ba kasi ang complicated ng Love? Bakit kasi hindi na lang pwedeng turuan yung puso edi sana everybody happy. Sa kalagitnaa ng pag iisip ko biglang umilaw yung phone ko. Flashing the name if the person that I wish and hoping nasana ako na lang ang mahal niya.