Kalbe Düşen İlk Cemre;Aşk

Ya Benim..

Ömer içerde o kadar çok oyalanmıştı ki artık sıkılmıştım arabadan inip eve giriyordum ki ömerle çarpışmıştık. ''Nerdesin iki saattir ağaç olduk kök saldık'' dedim. Ellerim donmuştu. Yüzüme bakarak ''ellerin mi üşüdü?'' dedi sadece. Hayır ben adama diyorum anya o bana diyor konya! Aklı fikri başka yerde adamın. Neyse. ''Evet üşüdü ama senin yüzünden. İki saat çıkamadın içerden'' dedim. ''Sen bana hesap mı soruyorsun?'' dedi yüzüme pis pis sırıtarak. Harbi ne oluyor bana  yahu? Ben niye hesap soruyorum ki? Yoo hesap sormuyorum bir kere sadece nerdesin diye sordum bekletti beni o yani.

''Ay ben sana niye hesap sorucam be! Gidicez diye çıkarttın bizi dışarı şimdi tırı vırı yapıyorsun?!'' dedim kaşlarımı çatarak. Ben kaşlarımı çatmamla onun gülmesi beni sinirlendirmişti. Neye gülüyorsun Allahaşkına? ''Ne var bu kadar gülecek?'' diye sordum ellerimi göğsümün altında birleştirerek kafasını ileri geri atıp güldükten sonra ellerimden tutarak beni arabaya bindirdi ve şimdi bu söyleyeceğime inanamıyacaksınız ama bana sarıldı. SARILDI. Şaka gibi ya. ''Ne yapıyorsun ya bırak'' dememe rağmen bırakmadı hatta daha çok sarıldı. Ellerimi ellerine alarak kalbimin üzerine koyup bana sarıldı. Allahım sana geliyorum. Ben ne zaman yakınlaşmamız gerekiyor desem ömer ile her zaman daha da yakınlaşıyorduk. Yetmezmiş gibi nihan da bize bakıp gülmez mi? Gel de dövme. Hatırlatın bir ara bana da döveceğim. 

''Ne yapıyorsun sen?'' dedim. Hakikaten de ne yapıyordu. Yani biri görse şey zannetcek. Şey işte aman! Vallaha şey oldu. Of hemen kurtulmam lazım. Ama nasıl. Aslında kurtulmak da istem-istiyorum tabisi. Hadi, aha buldum. 

''Telefonum çalıyor galiba'' dedim belki bir umut elimi bırakır diye ama çok amatörce olduğu için yemedi. Hayır arkadaş ben yalan söylemeyi pek beceremem ki. Hep ondan böyle oluyor. ''Telefonun çaldığı yok ellerin ısınana kadar bırakmam'' kafasını eğip ''ayrıca bundan sonra sana kırmızı et yedireceğim çok kansızsın'' dedi. Ben şok. ''Hıhı tabii'' dedim. Hakkını yemeyeyim şimdi hem elim hem de içim ısınmıştı. ''Sus kızım sen cahilsin'' demez mi nihan birden bire. Hayır kızda mantık hatası var. Yeri mi bu lafının. Ne diyorsun gibi lan gibi baktım ömer ile ikimiz ''size demedim be'' telefonunu göstererek ''bir annenin oğluna kız bakarken sen cahilsin oğlum sen bilmezsin'' dediği youtube videosunu gördüğümde gözlerimi devirerek ''Allah seni kahretmesin sen deminden beri bunlara mı bakıyordun'' dedim. ''Evet'' dedi. Ay bende diyorum bu bize mi bakıp gülüyor. Allahtan görmedi dicem de gene gördü ki. 

''Siz hayırdır ya'' dedi göz kırparak. Ömer gülerek karşılık verirken ben tabiki de somurtuyordum. ''Önüne dön'' dedim sert bir tarzda. Tam ağzını açıp konuşacaktı ki şöfer arabadaki camı tıklatarak camı açmıştı. ''Efendim okula geldik'' dedi. Ömer ''tamam sen içeri gir korumalar dışarıda kalsınlar '' dedi. Yüzüne dönüp bakarak ''sen nereye sende mi geliyorsun?'' dedim. 

''Tabiki de ben de geliyorum''diyerek elimi hala bırakmıyor bu arada tuttu ve indirdi. Korumalar etrafı sarmış bizi bekliyorlar. Bir baktım okulun sahibi ve rektör'ü bizi bekliyor. Hayır arkadaş bir insandan bu kadar korkulur mu? Korkuyorlar işte. Geldi beni buldu bir de. 

"Hoşgeldiniz ömer bey" diyerek ceketinin önünü ilikleyerek saygı da kusur etmemişti.  Hayır arkadaş ne ömer beymiş! 

Okula kaydımızı yaptırdıkdan sonra bahçede bir iki dakika durduktan sonra "okul çok güzel değil mi defne? Resimlerden de daha güzel" dedi nihan. Gerçekten de öyleydi. Büyüleyiciydi. Tabi ki bu halimiz üç saniye sürmüştü. "O kadar abartmayın daha güzel yerlerde var" dedi ömer. Hayır yani sanane biz böyle mutluyuz! İlla çomak sokacak. Ayı. Ruhsuz.

"Asma suratını" dedi ömer. Elimde değil ki. Moral bozmak da üstüne yok adamın. "Astırtma sen de o zaman" dedim ve nihanu kolundan tuttuğum gibi sürükleyip arabayı da ez geçip yürümeye başladık. Ömer benden önce davranarak beni kolumdan tutup arabaya soktu. Bildiğin fırlattı. "Nereye" gidiyorsun? " dedi. Ebenin körüne! Tabiki de diyemedim. Yemedi. "Otel bulmaya gidiyoruz" dedim. Kaşları çatıldı. Yerimden tam kalkıyordum ki beni tekrar koltuğa oturtup "Eve gidiyoruz konu tartışmaya kapalı." diyerek arabayı hareket ettirmişti. Bildiğin emri vaki. Ya sabır.