Kalbe Düşen İlk Cemre;Aşk

Sen Varsan Her Yer Huzur

''Ee ne duruyoruz avukat bu notu kim yazmış öğren ve bizi kadının yanına götür'' dediğinde kerem nihan ve sinan da destek vermiş içeri geçmişlerdi. Üçü de notu düşünüyordu. Kim neden böyle bir not yazma gereği duymuştu ki? Tabii şuan üç bilinmeyenli olay gibi olmuştu bu ama hepsi ömer tekrar İstanbul'a geldiğinde ramiz'in de ortaya çıkmasıyla gerçekler ortaya çıkabilecekti. 

Emniyete girdiklerinde onları karşılayan emniyet müdürü olmuştu. ''Kerem bey melek hanım buraya getirildiğinden beri konuşmuyor'' diyerek olanları anlatmaya başlamıştı. ''Nasıl buldunuz?'' diye sormuştu sinan. Emniyet müdürü Yavuz sinana dönerek ''hiç anlatmasam daha iyi mideniz kaldırmaz'' dediğinde nihan iki eliyle ağzını kapatarak ağlamaya başlamıştı. 

Kerem ciddiyetle aynı soruyu sorduğunda ''Nasıl buldunuz?'' diye sordu kaşlarını çatarak. Yavuz müdür ''Ali Kozcuoğlunun başı kesilmiş diğer aile fertlerin ise başına tek kurşun sıkılmış'' halde bulduk dediklerinde nihan kerem'e sıkı sıkı sarılmış duymamazlık gelmeye çalışıyordu. Sinan eli ile ''tamam bu kadarı kafi. Melek hanımı alıp gidelim biz'' dediğinde yavuz müdür ''bu gece burada kalacak anca yarın gelip alabilirsiniz'' dediğinde kerem elini müdürün omuzuna koyarak ''sen onu halledersin bence biz Melek hanımı alıp gidelim'' derken eliyle omzuna vuruyordu. 

Müdür hafiften kafasını sallayarak onları onaylamış ve melek kadını alıp oradan ayrılmak için arabaya doğru yol almışlardı. Arabaya bindiklerinden nihan meleğin yanına oturarak ''su ister misiniz?'' diye sevimli bir şekilde yaklaşmıştı yanına. 

Kadın kafasını yerden hiç kaldırmamış hiç cevap da vermemişti. Kendisini dış dünyaya kapatmıştı bildiğiniz. Nihan, kerem ve sinan meraklı gözlerle kadına bakarken kadın ise yüzlerine bile bakmamayı tercih ediyordu. 

Eve geldiklerinde nihan kadını misafir odasına götürmüş sonra odadan ayrılmıştı. Yalnız kalmak istediğini düşünmüş yalnız bırakmıştı. Ha yanlarında kalacak ha bu odada kalmakile aynı düşünmüştü. 

Aşağı indiklerinde ''kadın tek kelime etmiyor!'' diyerek isyan ediyordu sinan. Kerem iki elini beline koyup sinana sert bir bakış yollayarak ''Oğlum adamın boğazını kesmişler dedi adam duymadın mı?! Kadın kendine gelmemesi normal!'' diyerek sertçe çıkışmıştı kerem. Biraz da haklıydı aslında. Kadın bir vahşetin içinde kalmış kocası, oğlu ve torunları katledilmişti. Korkup kendini iç dünyasına saklaması da gayet normaldi. Önemli olan şuydu ki; bu kadın nasıl kendine gelecekti? 

''Tamam be tamam hemen de sert çıkış! Ömer ile defne zaten öbür gün gelecek. Biz de bu ara kim bu cani onu öğrenelim bari bir de ömerden fırça yemeyelim'' dediğinde sinan ''eh işte böyle mantıklı cümleler kur bana. Ömer bunu hele hele defne bunu öğrendiğinde neler olacak tahmin bile edemiyorum'' dediğinde ''ben bir tahmin edeyim. Defne ortalığı ayağa kaldırmayı geçin sesini bile çıkartacağını zannetmiyorum'' dediğinde nihan, kerem ile sinan kaşlarını çatıp aynı anda ''nasıl yani?'' sormuştu. 

''Defneyi tanımıyorsunuz o duygularını içinde yaşar o kadar abartmayın'' diyerek sakince L şeklinde ki koltukta oturmuştu nihan. Kerem yanına sinan da karşısına geçerek ''ben bu kadar canice bir şey görmedim kanım dondu resmen'' dediğinde kerem nihana sarılarak ''korkma bebeğim ben yanımdayım bu cani bize işlemez merak etme'' dediğinde kerem, sinan bir köşeye çekilmiş elini de ağzına götürerek ''abooo burası olmuş alev alev siz ne ara oldunuz lan'' diyerek bodoslama araya girmişti sinan.