Kalbe Düşen İlk Cemre;Aşk

Anlaşma İptal

Sonunda bombe var bombe 🔥
Hikaye yazdım ama açılmamış şimdi yeniden atıyorum Buyursunlar

***

Kapıyı suratına kapatmam bir yandan iyi olmuştu ama bir yandan da kötü.. Allahtan mert yanımda idi yoksa neler yapabilir aklım hayalim almıyor. Kerem ile sinan ömer'i aşağı indirmişlerdi yoksa o sinir ile gözü mert'i de görmeyecekti. 

''Bırakın ulan beni!'' dedi ömer. Gözlerinden alev fışkırıyordu elinde çakmak olsa  ''Abi sakin ol lütfen bak bırak bir sakinleşin ikinizde sakinleşin'' dedi sinan. ''Ulan neyini sakinleşeceğim hatun bana vicdansız diyor sana bunu soracağım diyor yetmiyor bir de üstüne kapıyı kapatıyor! Karım dahi olsa yapamaz! Şimdi çekilin önümden!'' diyerek yukarı doğru çıkmaya başladı ömer tabi kerem ile sinan da arkasından. Ömer kapıyı hızla vurarak ''defne aç şu kapıyı!''  diyerek bağırıyordu ömer. Sinan ile kerem bir köşede ömer'i izliyorlardı ömer'i dokunmak yanmak ile eşdeğerdi. 

''Abi bu ne sinir bir sakin ne olur sakin ol biz aşağı inelim defne de açar şimdi kapıyı had gel'' dedi kerem. Ömere bu fikir iyi gelmese de kerem ile sinanın ısrarıyla aşağıya inmişlerdi. Giderken de ''Bana bak defne ben yukarı geldiğimde bu kapının kilidi açılmış olacak yok açık olmazsa ben bu kapıyı kırar öyle girerim ben kırarak girersem herşeyi yıkar geçerim! Ona göre davran hareket et benim delirtme'' diyerek oradan ayrılmıştı ömer. 

Ömer'i bu kadar sinirli görmemiştim tamam çok yeni tanışıyoruz ama böyle vicdansız olacağını zannetmezdim. Ben ağlarken mert yanıma gelip ''ağlama defne abla aslında abim çok iyi biri sadece seni kaybetmek istemiyor'' dedi. Neden beni kaybetmek istemiyor ki? Aman neden isticek işte mert. Mert var diye ama bilmiyor ki beni böyle yaparak kaybediyor sevecek olsam bile sevmeme izin vermiyor. Ay ben bunu dışıtan demedim demi? Oh be içten demişim şükür. Biri filan duysa dicem de mert ile nihan var olsun ben bile içimde tekrar etmeyeyim yerin kulağı var benim dilimin kemiği yok. 

Üzerimizi değiştirdikten kısa bir süre sonra kapıyı açmıştım şimdi ne olur ne olmaz açtım adam lafının arkasında ne derse yapıyor. Mert ile birbirimize sarıldık biraz geçtikten sonra ömer'i beklemeden uyudu mert bende tam uykuya dalacaktım ki odaya girince gözlerimi sımsıkı kapadım. İçeri girdiğinde alkol kokusu da onunla birlikte girmişti. Sanki koca bir viski şişesini üstüne boca etmiş gibiydi.

Yatağa yatarak yanıma gelip arkamdan bana sarılmıştı sımkısı kafasını saçlarıma gömerek. Tiksiniyordum bana bunları yaptıktan kendi zevki için beni ailemden uzaklaştırıyordu bunu ben nasıl katlanabilirdim bilmiyorum. Beni kendine daha da alarak saçlarımı kokluyordu. O bana dokundukça benim yüzümde yaşlar birikiyordu artık nasıl dolduysam hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. ''Ağlama, bu duruma alışsan iyi edersin çünkü ölene kadar benim yanımda yatacaksın!'' demez mi. Biran kendimi öldürsem kurtulsam diye düşündüm ama oda çare değildi ki. Mert ne olurdu? Annem? Anne? Onu görebilecek mydim? Ömer insafa gelirse oda neredeyse imkansız. 

Dün gece üstüme sızdığı için altında ezilmiştim ömeri'in. Mert'in çişi sayesinde kurtulmuştum sabah sabah ömer'i görmekten. Mert işini hallettikten sonra beraber aşağı indik. Üstümü değiştiremedim odada uyuyor diye ansızın odaya girme huyu olduğu için sağlama almıştım kendimi. Mert'in üstünü de değiştirmemiştim beraber aşağıya indik. Sofra çoktan hazırdı. Ömer sabahları işe gidiyormuş o yüzden mutlaka kahvaltısı kahvesi hazır olurmuş. Haspam. Ben buradayım kaç haftadır bir kere işe gitmedi nasıl dönüyor bu kervan acaba? 

''Defne abla ben ne zaman okula gideceğim? 5 yaşındayım hala evdeyim benim yaşımdakiler çoktan okula gidiyor bende okula gitmek istiyorum'' diye bana yalvarmaya başladı mert. Evet normalde bu zamanlar anaokuluna gitmesi gerek ama ömer neden göndermedi bilmiyorum ''evet mertcim normalde okula gitmen gerek ama buna abin karar verecek o ne zaman derse o zaman ben bir şey yapamam ki?'' dedim. Bana melül melül bakmaya başladı. Yalvarma biçimi idi bu mert de. ''Nolur defne abla bak sende pazartesi okula başlıyorsun ben ne yapacağım evde sensiz akşama kadar en azından bende okulda vakit geçiririm'' diye yalvarıyordu ki haksız da değildi. Ben mimarlık okuyacaktım derslerim ağır olacaktı mert'in okula gitmesi şarttı. ''Abine bir çıtlarım ortak?'' deyince nasıl sevindi kuzucuk ee çocuk okul çağına geldi abisi benimle uğraşsın!