Kalbe Düşen İlk Cemre;Aşk

Halim Duman

Ben bornozlu ömer üstü çıplak benim halim duman! Allahım sen bana yardım et de kurtar beni bu adamın elinden. Ya dur bir kendine gel defne! Ne oldu eski defoya? Ömer ile evlendikten sonra ben çok değiştim. Nerede o her şeye kafa tutan defne topal? Yok yok içimdeki cadıyı çıkarmanın zamanı gelmiş çoktan da geçmişti. 

İki elimle ömeri ittirdim ve ''seninle bir anlaşma yaptık unutma! Bana bir daha dokunma!'' diye diklendim. İlk şaşırdı sonra gözlerini kapatıp derin bir nefes aldıktan sonra üzerimden kalktı. Boş yatağa uzun uzun baktı. ''Hiçbir zaman benden kurtulamazsın, bu evden gidemezsin karım olmasan bile!!'' diye konuştu. 

Tam bir hayal kırıklığı yaşıyordu şuan. Yüzü çökmüştü. O istedi bunu. Katlanacaktı. ''evet biz bir anlaşma yaptık sayende bunu unutmuyorum! Sende şunu unutma eğer bu eve bir gün başka biri ile gelirsem benim karşıma dikilip hesap soramazsın!'' demez mi? Gel de delirme! Gel de de delirtme!.

''Ne demek bu eve başka bir kadın ile geleceğim! Olmadı bu odaya getir aramızda yatır tövbe estafurullah!'' dedim. Adam beni ciddiye alıp ''Merak etme o kadar da değil! Ona başka oda ayarlarım ben'' demez mi! Şimdi ben bu adamı öldürsem kaç yıl yerim?

''Eğer bu eve başka bir kadın getirirsen ilk o kadını sonra da seni vurur sonra merti'i de alır giderim!'' deyip ayağımı yere vurup odadan tam çıkıyordum ki ''Ömer İplikçinin de böyle bir karısı olması gerekirdi zaten!Hem bornozla nereye gidiyorsun'' diyerek sakallarını kaşıdı ömer. 

Kafa mı bırakmıştı ki bende! Bir gün delireceğim cidden! ''Sağolsun mafya bozuntusu çakma kocam bende akıl bırakmadı!''diyerek odayı terk ediyordum ki birden dönüp ''matmazeli cidden istemiyorum ömer cidden istemiyorum'' dedim. Dedim de kime dedim adam umursamaz bir şekilde ''kalacak dedim defne kalacak!'' dedi. İyi bakalım kalsın kalacağı varsa göreceği de var Ömer İplikçi!

Cevap vermeden direk soyunma odasına girdiğimde ömer odadan çıkmıştı. Ben sana göstereceğim matmazeli! Ben sana göstereceğim beni köşeye sıkıştırmayı! Öküz ya! Hayır insan bir sorar sen hazır mısın defne? Yooo değilim de insan en azından sorar! Ayyh delirdim vallaha delirdim. 

Kendi kendime konuştuğum yetmiyormuş gibi birde sorduğum sorulara kendim cevap veriyorum yoook yok buna bir çare bulmam gerek. Neyse defne sakin ol kızam! Şimdi ömer'i hiç takmıyarak matmazel Veronicayı görmezden geliyorsun ve mert ile gereken konuşmayı yapıyorsun! Son kez aynadan kendime baktıktan sonra aşağıya inmek için odadan çıktım. 

Hızlıca aşağıya inerken sesleri duyunca hızımı yavaşa aldım ve konuşulanları dinlemeye başladım. Nihan ''mert nerede ömer?'' diye sordu. Ben yokken merti nihana emanet vermiştim şimdi birde ona kırgınım gözü üstünde olsun istedim. Ömer cevap veremeden matmazel (!) ''odasında cezalı'' cevabını vermez mi?! Nasıl olur yahu. Bu kadın mert'e nasıl ceza verir? Mert o cadının sözünü nasıl dinler! Tamam defne sakin ol!

Nihan hemen cevap vererek ''bundan neden beniim haberim yok? Veya şöyle sorayım. Defnenin bundan haberi var mı?'' diye sordu. Koçum benim be! Yürü nihan yürü. Matmazel okuduğu kitaba ayracı koyup gözlüğünü burnunun üstüne getirdikten sonra ''neden dafne hanımın haberi olsun ki? Ben bu evde'' lafını tamamlayamamıştı ki nihan araya girdi Allahtan girdi yoksa ben dalacaktım bu matmazele ''siz bu evde mert için gelmediniz matmazel Veronica! Mert'e sadece defne, defne(!) ceza erip kızabilir. Şimdi siz bana sanane diye soracaksınız ben hemen onun da cevabını vereyim! Defne bana yetki verdi ondan sonra anca ben kızabilirim! Siz burada şuan dış kapının dış mandalısınız!'' dedi. Öpüjem nihan seni öpüjem!