Kalbe Düşen İlk Cemre;Aşk

Karım Olacaksın!

"Abi ne oluyor?" dedi kerem salona girerken. Ömer yüzünde güller açarken "evleniyorum" dedi ömer. Kerem ile sinan öyle kalmışlardı. Nasıl yani. Defne kabul mu etmişti yani defne teklifi. "Defne teklifini kabul mü etti?" dedi sinan. Ömer "evet kabul etti" dedikten sonra sinan ile kerem'in ömer'e sarılması "oley oley sonunda aile kuruyorsun kendine" diyerek seviniyorlardı.

Ömer onlardan ayrılarak "zannettiğiniz gibi değil" dedi. Ömer'e "nasıl" der gibi bakıyorlardı.

"Ne diyon oğlum adam gibi anlatsana" dedi kerem. Anlamamışlardı normal olarak.

"Kağıt üstünde bir evlilik olacak" dedim ellerimi cebime koyup koltuğa oturarak. "Lan bizde şey zannettik ya" dedi sinan koltuga kendini atarak. "Ne zannettin?" dedim. "Şey işte oğlum. Karı-Koca yani çocuğunuz olur gibisinden" dedi sinan. "Yok be oğlum öyle birşey yok" dedim. Şimdi ne yalan diyim evli mutlu çocuklu olalım isterdim ama beni reddeden biri o hem daha onu tanımıyorum ve güvenemiyorum zamanla bakalım.

"Olsun istemez misin?" dedi kerem. Biraz düşündükten sonra "hayır" diyerek keskin cevap verdim. Elim ile ikisini susturdum. Daha fazla konuşursam istemediğim kelimeler sarf edebilirdim.

''Ay defne şimdi kağıt üstünde de olsa evleniyorsun şaka gibi'' dedi nihan. Evet kağıt üstünde de olsa evleniyordum. Evlilik kurumu her zaman benim için güzeldi ama sevdiğim biri ile. Sevmediğim biri ile evlenmek? Garip biraz korkutucu bakalım nasıl olacak. Zannımca çok kötü olacak. 

''Ya sorma'' dedim burnumu kıvırarak. Aslında benim şuan heyecanlı olup kalbimin pır pır atması gerekiyordu çünkü evleniyordum ama içimde en ufak bir kırıntı yoktu. ''Üzülme ya mert biraz büyüsün boşanırsınız senin de kalbini attıran biri ile evlenirsin'' dedi nihan. Yüzüne umut dolu baktım ''olur mu gerçekten. Bu beni bırakır demi?'' dedim. Beni bırakacağından şüphelerim vardı çünkü. Cidden de var. 

''Ay defne giymicem diye tutturdun ama bak sana çok yakıştı'' dedi nihan. Evet ondan gelen hiçbir şeyi istemiyordum çünkü. Kıyafet bile olsa. Tamam beğendim hatta çok beğendim ama ne bileyim ya işte. 

''Hazır mısın?'' diye sormaya gelmişti kerem. Bunda da var bir şeyler ama bakalım. ''Evet hazırım'' dedim. İstiyor muydum yoksa istemiyor muydum hiç bilmiyordum. ''Çok güzel olmuşsunda ömer bunu gördü mü? Yada kim aldı bunu'' diye sordu kerem. Neden sordun gibisinden bakarak ''sinan getirdi verdi bunu giymemi istiyormuş ömer bey!'' dedim. Paşaya bak gene aklıma geldi neymiş ben bunu giyecek mişim! Hayır nihan zorla giydirdi yoksa hayatta giymezdim. Kerem tam cevap verecekken ömer ''oğlum ben sana git takım al dedim bu nasıl bir takım lan!'' diyerek bağırıyordu. Hayır nasıl bir takım aldı ki bu kadar bağırıyor diye düşünürken içeri pat diye girdi. İkimiz de aynı anda elimizi ağzımıza götürdük. İkimizde çok şaşırmıştık ki ben çok şaşırdım. Koskoca mafya beyaz takım elbise giymiş ben beyaz giydim diye takım. Bir dakika bunu o düşünmemiştir demin sinan'a bağırıyordu zaten. Herhalde sinan aldı ona bu takımı benimle aynı giyinsin diye. Yalnız aramızda kalsın çok yakışıklı olmuş. Aman kendine gel defne şimdi sen böyle diyorsun iki saniye sonra bir şey yapıyor of mood değişiyor deme bir şey. 

''Sen, sen bunu. Çıkın lan dışarı çıkın!'' diye bağırdı diğer eliyle kravatını çözerken. Hayır ne varmış üstümdeki kıyafette! Sinan kerem'in arkasına geçerek ''kıyafette hiç bir şey yok ki ya ne kızıyorsun? Sen kızma diye en sadesini seçtim'' dedi sinan. 

''Lan senden böyle bir şey isteyen var mı?! Hem neresi kapalı bunun'' eliyle bacağımı göstererek ''şuraya bak'' dedi kükreyerek. Ay ne var Allah aşkına. ''Bir dakika susar mısınız! Ne oluyor anlatın biriniz?'' dedim. Cidden anlamıyorum ya.