''Jimin''
''Ha?!''
Duyduğum yabancı sesle ayağa kalktım.
''Sen Jimin'sin, değil mi? O olmalısın.''
''E-Evet.'' dedim hafifçe eğilerek.
''Ah, Yugyeom!''
Delikten çıkan Hoseok çocuğa hafifçe sarılıp geri çekildi.
''Neden buradasın?''
''Tıkırtı duydum da-''
''Madem buradasın bize eşlik et.''
Bir kişinin daha eklenmesiyle Taehyung'un asık suratı daha da düşmüştü. Hoseok'un onu nasıl ikna ettiğini merak ediyordum.
''Y-Yoongi-''
''Baksana Taehyung da doktor.'' dedi Hoseok beni görmezden gelerek.
''Ah öyle mi!''
Çocuk gözlerini kocaman açarak Taehyung'a baktığında Taehyung'un yüzünde yerin dibine girmek istiyor gibi bir ifade vardı. Ve kısmen yerin dibinde sayılırdık.
Hoseok'un Taehyung'un nerede çalıştığını bildiğinden emindim. Neden doktor olduğunu söylemişti ki?
Birkaç metre yürüyüp uzun asma bir merdivenden aşağı indiğimizde geniş bir alana çıkmıştık. Gerçekten de sığınağa benziyordu burası. Etrafta bir sürü kapı vardı ve duvarlar hariç her şey demirden yapılmış gibiydi.
''Ee, kimseler yok mu?''
''Şey-'' dedi çocuk ensesini kaşırken.
''Birkaç sorun çıktı da. Patron da odalarımızdan çıkmamamızı istedi.''
Patron?
Onların örgütlenmiş bir şekilde yaşadığını düşünmüyordum. Ve birilerinin sözünü dinleyebildiklerini de bilmiyordum.
''Pekala öyleyse.''
Hoseok'un başıyla işaret ettiği kapıdan içeri girdik. Rutubet kokusunu yok sayarak odaya göz attım. Büyük bir salona benziyordu. Birkaç eski koltuk vardı sadece.
''Yoongi-''
''Jimin!''
Her Yoongi dediğimde sözümün kesilmesinden bıkmıştım artık.
''Jungkook!''
Taehyung Jungkook'u fark ettiğinde arkama geçmişti, sanki bir şey olursa onu koruyabilirmişim gibi.
''Nerelerdeydin?''
Hoseok Jungkook'a başıyla selam vermişti. Fazla samimi biri olduğunu düşünürsek bu hareketi Jungkook'la yakın olmadıklarını gösteriyordu.
''Y-Yoongi-''
''O nerede?''
Yüksek çıkan sesim odada yankılandı.
''Sessiz ol, Jimin. Komşuna ziyarete gelmedin.''
Haklıydı. Mırıldanarak özür diledim.
''Gelip bakmak ister-''
''İstiyorum!''
Taehyung kolumu cimcikledi söyledim şeye karşı.
