Dilemma

15 - Saudade

Herkese sağlık ve huzurla geçireceği bir yıl diliyorum ve 2016'yı Dilemma'nın en uzun bölümüyle uğurluyorum. İyi okumalar :) 

*Saudade: Çok sevdiğin ama sonsuza dek kaybettiğin, bir daha kavuşamayacağın, artık olmayan birine veya bir şeye duyulan sürekli özlem.

***

Batı duvardan doğrulup yanıma geldi. Aynı anda ben de ayaklarımı orta sehpadan çekerek elimde kulaklıkla sakince kalktım yerimden. Burak yeniden bize döndüğünde Kaan çevirip durduğu silahı almış, Burak'ın tam arkasında durmuştu. 

"Adamı adam yapan verdiği sözdür, bilirsin. Sözümüzü tutmaya geldik."

***

Kaan silahıyla Burak'ı dürtüp kanepeyi işaret etti. "Geç."

"Konuşmadan önce ölümcül bir dayak bekliyordum doğrusu. Şaşırdım."

İğrenç sırıtışına karşılık yapmacık bir şekilde sırıttıktan sonra elimdeki silahın kabzasını suratına geçirdim.

Çenesini sağa sola hareket ettirdikten sonra kaşlarını çattı. "Biraz kız gibi vurmayı dene!"

"Deneyelim." Diyerek bir kez daha elimi kaldırınca bir adım geriye gitti.

"Ben almayayım."

Batı buz gibi çıkan sesiyle araya girdi. "Otur şimdi şuraya."

Burak birden ciddileşti. "Burada olmaz."

Batı cevap olarak sorarcasına kaşlarını kaldırdı.

"Başka bir yere gidelim. Orada yapın ne yapacaksanız."

"Birincisi; sen bu duvarların beyaz olduğunu söylesen renk körü olduğuma inanırım, yine de sana inanmam. O yüzden sen bu evden çıkmak istiyorsan, çıkmıyoruz. İkincisine gelince, ne bu uysallık?"

"Beni dinleyince her şeyi anlayacaksınız Kınalp. Panik yapmama gerek yok, çünkü bana hak vereceksiniz."

Bu kez yumruğunu geçiren Batı oldu. "Neye hak vereceğiz lan!"

Burak hızla dikleşerek Batı'nın yakasına yapıştı. "Sessiz ol!"

Batı dikkatlice Burak'a baktıktan sonra konuştu. "Korktuğun bir şey var."

Burak Batı'nın doğru yere parmak bastığını gösterircesine ellerini Batı'nın yakasından çekip bakışlarını kaçırdı.

"Evde zarar görmesinden korktuğun biri var."

Silahımdan sıkılıp tekrar belime yerleştirdikten sonra kaşlarımı kaldırarak ikisine baktım. Burak aşırı gergin ve geldiğimizden beri ilk defa soğuk bir ifadeyle bakıyordu.

"Evde sizden korkmasından çekindiğim biri var. Zarar görmesinden korkmuyorum, ona zarar vermeyeceğinizi biliyorum."

Burak'a aşırı derecede gıcık oluyordum. Ona ve onun her zaman bizden daha fazlasını bilmesine ölesiye gıcık oluyordum.

Tam o sırada cılız bir ses geldi salon kapısından.

"Abi?"

Uyku mahmuru olduğu açıkça belli olan, sarı saçlı ela gözlü bir kız çocuğu, kucağındaki ayıcığa sarılmış duruyordu kapıda. Burak anında, "Abiciğim?" diyerek ona doğru gitti. Kız gözleri hala bizdeyken Burak'ın kollarına sığındı aceleyle.