Dilemma

13 - Af

Emre Aydın - Sen Beni Unutamazsın

Gerçek miydi, yoksa bilinçaltımın bana ihtiyaç duyduğum sesi sunan acımasız bir oyunu muydu? Telefonum gevşeyen ellerimden düşecek gibi olunca kalan son gücümle sıkıca tuttum telefonu. Bu sesi kaybetmek istemiyordum.

İnsan hayal duyabilir miydi?

Hayal mi duyuyordum?

***

"Mert?" dedim kekelemekten son anda kurtulurken.

"Benim." Dedi kulağımı okşayan sesiyle. Konuşmadan önce başarılı olamayacağımı bilsem de derin bir nefes alarak sesimdeki ağlamaklı tondan kurtulmaya çalıştım. Başarılı olamayacağımı biliyordum, çünkü her ağladığımda izleri saatlerce ne yüzümden ne de sesimden silinirdi.

"Efendim?"

Bir anlık bir sessizlik oldu telefonda. "Sen ağlıyor musun?"

"Hayır." Dedim anında. Ama Mert'ti o. Ağlayışıma tanık olmuş nadir insanlardan olmasının yanında, ağlayışıma en çok tanık olmuş insandı. Anlardı.

"Ağlıyorsun Ecmel."

"Umurunda mı?" dedim soğukça.

"O-o ne demek?"

"Hiçbir şey Mert. Neden aradın, bir şey mi oldu?"

Onun yanında kendimle büyük bir savaş verip sustuktan sonra şimdi soracak, içimi şimdi dökecek değildim.

"Babam." Dedi bir süre kararsız kaldıktan sonra. "Babam seni merak etti."

Kaşlarımı çattım. Tabii. Başka neden arayacaktı ki Mert beni? Sesini duyduğumda tüm organlarımı sevinçle sıcacık bir kucaklamayla saran göğüs kafesim, şimdi organlarımı iç içe geçirecek kadar sıkmıştı kendini. Ciğerlerime özellikle baskı uyguluyor, nefes almamı engellemek için sıktıkça sıkıyordu.

Arkadan birkaç ses geldikten sonra amcamın sesini duydum telefonda. "Ecmel?"

"Efendim amca."

"Neredesin kızım?"

Ben cevap vermeyince konuşmaya devam etti. "Çok merak ettim seni, neden haber vermeden çıkıp gittin?"

"Bir işim çıktı ondan, kusura bakmayın."

"İzmir'de misin? İyi misin?"

"İyiyim amca." Dedim nefesimi dışarı üfleyerek. Bu ilgi neydi şimdi?

"Seni görmek istiyorum."

Ben onları görmek istemiyordum. "Uğrarım bir ara."

"Ecmel.."

"Geleceğim amca, tamam."

Bir şey daha söyleyecekken durdu. Nefesini üfleyip, "Tamam kızım. Görüşürüz, mutlaka gel bekliyorum ben seni." Dedi.

"Görüşürüz." Dedikten sonra Mert'e verebileceği ihtimalini düşünerek telefonu kulağımdan çekmedim. Telefondan birkaç hışırtı geldi. Bekledim, ama telefon kapanmadı. Muhtemelen şu an Mert'in elindeydi.

Kısık nefesini duyduğumda nefesimi tutup bir şey söylemesini bekledim. Telefonun diğer ucunda olduğunu biliyordum. Ama çok geçmedem telefon kapandı. Telefon, kulağımdan çektiğim elimden kayıp sertçe yere düşerken alayla güldüm.