~SEN~ [ZAKOŃCZONE]

|24|

Rano Eric obudził się z wielkim bólem głowy, Kiedy podniósł się powoli z kanapy i chciał złapać za głowę która miała zaraz eksplodować boleć zaczęło go ramie, rzucił spojrzenie a na nim znajdował się zakrwawiony bandaż, od razu  zaczął przypominać sobie wczorajsze zdarzenie a na twarzy pojawił się delikatny uśmiech. Zaczął wstawać  po coś to picia i potykał się tylko o butelki pod swoimi nogami które wydawały dźwięk podrażniając jego wrażliwy dziś słuch. Rozejrzał się do okoła, nadal był w garażu, reszta chłopaków spała porozrzucana po pomieszczeniu. Tak jak to już było pisane tylko z zewnątrz wygląda pozornie bo w środku pod ścianą naprzeciw drzwi stał duży stół i krzesłami, na obu bocznych ścianach kanapy, kilka szafek, radio, czyli zwyczajny salon. Eric był pierwszym który pokonał Kaca i podniósł się z kanapy, miał o tyle szczęścia bo niektórzy z nich spali wygięci na krzesłach lub na zimnej podłodze. 
Po dłuższej chwil stał już przy stole pijąc łapczywie wodę prosto z butelki. 

-Eee.. rzuć butelkę- usłyszał chropowaty, zaspany głos Max'a, było można wyczuć ze umierał tak samo jak Eric. 

-Hahaha.. wstań sobie

-Kur.. chamie..- Opadł głową s powrotem na poduszkę

-Dobra masz-zamachną ręką w której było "zbawienie"i rzucił butelkę która uderzyła o podłogę gdyż Max nie zdarzył jej złapać. Zaraz po tym usłyszeli narzekania reszty grupy która tylko obracała się bezsilnie. 

Po około godzinie wszyscy już siedzieli, oczywiście z bólem głowy ale już bardziej przytomni jedli śniadanie. Eric wyciągnął dzwoniący telefon. 

-Halo?

-Eric? Dawaj do szpitala!

-Ale po co?

-Ana się obudziła! dawaj! 

Osoba która dzwoniła to Megan. Siedziała przy przyjaciółce całą noc. 

Eric teraz się otrząsnął, przecież obiecał że będzie u niej dzisiaj zerknął na zegarek: 11.34. Super! 

zaczął zbierać swoje rzeczy

-Idziesz gdzieś?- Usłyszał głos Przyjaciela

-Taa.. muszę spadać..-Burknął, nie bardzo chciał się tłumaczyć chłopaką

-Kurde nie poznaje cie. Kiedyś to nawet ręką byś nie ruszył po takim melanżu a teraz dostałeś takiego tępa.

-Sorry.. później pogadamy- nie zwracając na to co mówią koledzy wyszedł z garażu, ubrał kurtkę i ruszył.
Najpierw do domu aby się odświeżyć, nie chciał żeby jego ukochana widziała po nim co robił zeszłej nocy. 

Gotowy jechał do szpitala a po drodze zatrzymał się pod kwiaciarnią i kupił duży bukiet róż. 

Zadowolony szedł wzdłuż korytarza, zatrzymał się chwilę przed drzwiami. Kiedy je otworzył w pomieszczeniu na łóżku siedziała Ana, uśmiechnięta a na jego widok uśmiechnęła się jeszcze bardziej. 

-Ej. to ja was zostawię bo muszę na chwilę uciec do domu- powiedziała Megan widząc jak oboje patrzą na siebie z utęsknieniem. Oni nie odrywając od siebie wzroku pokiwali tylko głowami. Po chwili byli już sami. 

-Hej- powiedział Eric zbliżając się wolnym krokiem.- To dla Ciebie- wyjął zza pleców bukiet. Ana na jego widok rozjaśniała, widać było ze sprawiło jej to ogromną dradość. 

Przegadali kilka godzin.

 Erick'owi zrobiło się gorąco i zdjął kurkę. 

-Co ci się stało?- Ana była lekko zszokowana wskazując na ramie chłopaka owinięte bandażem przez który przebijała się plama krwi.