Το Δίκιο Το Έχουν Οι Εξεγερμένοι

Ζωή

Η Τζόκερ αγκάλιασε την Στέλλα και ακολούθησαν την Τσέρι μέσα στο παλιό σπίτι της Τζόκερ. Μαζεμένοι ήταν όλοι, απο την Εβελίνα, τον Χρήστο, τον Μπαμπούσκα μέχρι τον Γεράσιμο και την Άννα.

"Γειά σας σύντροφοι. Έχω μάλλον κακά νέα: έχουν ξεκινήσει ξένα στρατέυματα απο την Ρωσία να κατευθύνωνται προς την Ελλάδα πεζά και απο αέρα. Έχουν ήδη κατακλύσει τους δρόμους της Αθήνας ακροδεξιές περιπολίες με τανκς και ελικόπτερα." Είπε η Τσέρι.

"Θα πρέπει να επιστρέψουμε ο καθένας στις κατοικίες μας και να μιώσουμε τις συνελεύσεις. Επίσης πρέπει να απομονώσουμε τις συγκρούσεις στο κέντρο της χώρας." Απάντησε η Εβελίνα. "Τα αφεντικά τους που βρίσκονται;"

"Στα προάστια. Έχουν απο ότι κατάλαβα μια βάση στην κορυφή της Πάρνηθας, γιατί όταν πήγαμε να βρούμε την Τζόκερ ερχόντουσαν απο τα νότια." Είπε η Τσέρι. "Είδαμε τον Μάνο τον Κάρολο και ένα τσιράκι τους."

"Πιστεύω θα έχουν ήδη φτάσει στην Αθήνα μέχρι τώρα." Είπε η Τζόκερ. "Ο σκοπός τους είναι να με κρατήσουν μακριά απο τους συντρόφους μου, ίσως για να μειωθεί η συνεννόηση, αλλά όπως και να έχει πάντα θα γυρνάω πίσω." Είπε η Τζόκερ και η Εβελίνα της χαίδεψε τον ώμο. "Όλο τον καιρό που, ε, έλειπα, τι εξελίξεις έγιναν;" 

"Για να δούμε, ο Τζόνι είναι ακόμα άφαντος και έτσι θα παραμείνει μάλλον. Αποφασίσαμε να μεταναστεύσουμε προς την Σπάρτη μπας και βρούμε καταφύγειο στον Φούσκα." Είπε η Άννα ψυθιριστά. 

"Κατάλαβα. Το καλύτερο που μπορούσατε να κάνετε είναι να φύγετε απο αυτή την κόλαση..." Είπε η Τζόκερ κοιτώντας τον Θύτη και την Εβελίνα. 

"Δεν το κάνουμε για εμάς." Είπε η Άννα και χαίδεψε την κοιλιά της. Μόλις αντιλαμβάνθηκε χαμογέλασε πλατιά και βούρκωσε. Η κοιλιά της Άννας ήταν όντως τεράστια και η Τζόκερ ένιωθε ηλίθια που δεν το παρατήρησε.

"Πόσους μήνες;" Είπε η Τζόκερ κρατώντας ευτιχισμένα δάκρυα που ήταν τα πρώτα που έριχνε εδώ και καιρό.

"Εννιά." Είπε η Άννα και χαμογέλασε.

"Κι όλας;" Ρώτησε η Τζόκερ.

"Θα φύγουμε απόψε. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω απο τα βάθη της ψυχής μου που μας φροντίσατε σε τόσο χαλεπούς καιρούς και μας δώσατε ακόμα και όταν δεν είχατε." Είπε ο Βασίλης αγκαλιάζωντας την Άννα.  

"Τιμή μας." Είπε η Εβελίνα και όλοι άρχισαν να φεύγουν.

"Όπου υπάρχει θάνατος υπάρχει και ζωή. Θυμήσου το αυτό." Είπε η Τσέρι στην Τζόκερ που φαινόταν πιο καταρακωμένη απο ποτέ.