"Βλέπω τον Σαλάχη κάθε βράδυ στα όνειρα μου. Το ίδιο και τον Ιορδάνη. Όσο ζούσε δεν τον πολυσυμπαθούσα γιατί μου άρεσε η Εβελίνα. Όταν εσύ θεωρούσαν νεκρή εμείς οι δυο παντρευτήκαμε στα πρόχειρα. Φόρεσε το νυφικό της γιαγιάς της και εγώ ένα κουστούμι που δεν μου έκανε και ανταλλάξαμε όρκους." Ομολόγησε ο Χρήστος και η Τζόκερ ένιωσε πάρα πολύ άσχημα και ζήλεψε που δεν τους είδε.
"Θέλω να ανανεώσετε τους όρκους σας για να είμαι και εγώ εκεί." Είπε η Τζόκερ με ζήλια και γέλασε.
Ένα παλιό αμάξι άρχισε να οδηγά προς το μέρος τους και οι δύο τους άφησαν την κουβέντα και πήραν στάση μάχης.
Από το αμάξι βγήκε η Αναστασία, η μαυρομάλλα πάνκισα γυναίκα του Πάστα. Κρατούσε από το χέρι την εντεκάχρονη κόρη τους τη Νίκη και μια καραμπίνα στο άλλο. Η Νίκη κρατούσε μια γυάλα με ένα χρυσόψαρο και ένα βιβλίο. Ο Πάστας βγήκε από τη θέση του συνοδηγού και χαιρέτησε.
"Ελάτε γρήγορα. Αργήσατε όταν είπαμε πως φεύγουμε όλοι." Είπε ο Χρήστος και ο Πάστας αναστέναξε. Έβγαλε ένα μεγάλο σακίδιο και πολλά όπλα και πλησίασε την πόρτα. Η Νίκη άφησε το χρυσόψαρο δίπλα από την πόρτα και άπλωσε το χέρι της προς την Τζόκερ.
"Γειά σας. Με λένε Νίκη." Είπε με σοβαρότητα και περιττό θάρρος για κορίτσι έντεκα χρόνων. Η Τζόκερ της έσφειξε το χέρι μετά χαράς και χαμογέλασε.
"Εγώ είμαι η Κατερίνα. Χάρηκα."
"Η μαμά μου είπε πως είσαι από τους λίγους επιζώντες της απόδρασης από το στρατόπεδο του Ασπροπύργου." Είπε η Νίκη και η Αναστασία χαμογέλασε όπως έμπαιναν μέσα στο κτήριο.
"Νίκη είναι ώρα για ύπνο." Είπε η Αναστασία και χαμογέλασε στη Τζόκερ. "Θέλει να γίνει ιστορικός." Είπε η Αναστασία και γέλασε. Ο Πάστας πριν μπεί μέσα στο κτήριο χαιρέτησε τον Χρήστο και φίλησε τη Τζόκερ στο μάγουλο, μιας και δεν μπορούσε ποτέ να της κρατήσει κακία. Μετά από λίγο βγήκε έξω φορώντας και αυτός ανάλογο εξοπλισμό και κάθισε με τη πλάτη στο τοίχο.
Ο Χρήστος του έδωσε τη φωτογραφία που μελετούσαν πριν και ο Πάστας χαμόγελασε πλατιά με δάκρυα να σχηματίζονται στα μάτια του.
"Ώρες ώρες νιώθω πως δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα." Είπε ο Πάστας αναλύοντας τη φωτογραφία. "Όλη η συμμορία εδώ." Γέλασε στενάχωρα και πήρε θέση σκοπιάς λίγο πιο κάτω.
Όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους χωρίς να μιλάνε καθόλου ανταλλάζωντας στεναχωρημένα βλέμματα.
VOUS LISEZ
Το Δίκιο Το Έχουν Οι Εξεγερμένοι
ActionΌλοι ορκίζονται, πως δεν ξέρουν πως φτάσαμε ως εδώ. Πως όλο αυτό ήταν γραφτό για την ανθρωπότητα, για το πως εξελίχθηκε ένα πραξικόπημα σε εμφύλιο, και απο εμφύλιος έγινε εισβολή, και απο εισβολή έγινε παγκόσμιος πόλεμος. Ο Τρίτος. Ίσως είναι η φυσι...
