Το Δίκιο Το Έχουν Οι Εξεγερμένοι

Αποσύνθεση

Ο Χρήστος είχε ένα μαυρισμένο μάτι, ένα πολύ πρησμένο χέρι και φουσκάλες την παλάμη του. Η Τζόκερ το τυφλό της μάτι κλεισμένο απο το πρήξιμο και μελανιασμένα ζυγωματικά. Ο Πάστας απο την αναμέτρησή του με τον Βάσα ένα λίγο σπασμένο δόντι, το χείλος του σχισμένο και όπως όλοι οι άλλοι ένα πρησμένο μπλέ μάτι.

Ο Χρήστος πέρασε το ένα χέρι του γύρω απο την Τσέρι και το άλλο γύρω απο τη Τζόκερ. Χαμογέλασαν και οι τρείς τους, κοιτώντας ο ένας τον άλλο να είναι τόσο τραυματισμένοι αλλά ακόμα διψασμένοι για βία. Τις οδήγησε μπροστά απο το τραπέζι που χρησιμοποιούσαν για να συγκρωτηθούν.

"Υπάρχουν όπως γνωρίζετε οι περισσότεροι σύντροφοί μας οι οποίοι με το άκουσμα του δεύτερου πολέμου, κρύφτηκαν στο βουνό σε παρατημένα καταφύγια ή σε αυτοσχέδιες κατασκηνώσεις. Οι θερμοκρασίες πέφτουν δραστικά και θα ξεκινήσει χιονοθύελλα σε λίγο. Πιστεύω πως πρέπει να τους ενημερώσουμε πως υπάρχει αυτό το κτήριο μέσα στο οποίο μπορούν να βρούν καταφύγιο μέχρι να επανενταχθούμε ώς αντάρτικο πόλης. Κανείς, ούτε αυτοί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα με το χιόνι." Είπε ο Χρήστος.

"Δεν είναι μόνο σύντροφοι από εδώ αλλά και από άλλες χώρες. Για αυτό θέλουμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Έχουμε έναν ασύρματο εδώ και θα προσπαθήσουμε να πιάσουμε τη συχνότητα τους." Είπε η γυναίκα του Πάστα. Άνοιξε τον ασύρματο και άρχισε να πατάει κουμπιά. Μετά από πολλά νεκρά κανάλια, φτάσανε στη συχνότητα που έψαχναν και όλοι κράτησαν μια νεκρική ησυχία.

"Σύντροφοι μας ακούτε;" Είπε ο Χρήστος. Περίμεναν για απάντηση μα δεν ακούστηκε τίποτα. "Σύντροφοι, βρισκόμαστε πολύ κοντά σας. Είμαι ο Τριανταφυλλόπουλος."

"Χρήστο, εσύ;" Ακούστηκε μια φωνή από την άλλη πλευρά.

"Ναι εγώ είμαι. Πρέπει να σας μιλήσουμε και δεν είναι εφικτό από εδώ μιας και μπορούν να ακούσουν." Είπε η Εβελίνα.

"Σας περιμένουμε τότε." Είπαν και η γραμμή νέκρωσε.

"Ποιοί θα πάμε;" Είπε ο Χρήστος και περίμενε να σηκώσουν τα χέρια τους. Κανείς δεν προσφέρθηκε μιας και όλοι ήταν εξουθενωμένοι. "Κατερίνα; Βασίλη; Πάστα; Τσέρι;"

Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και η Τζόκερ σήκωσε το χέρι της και την ακολούθησε η Τσέρι. Μετά μέλη της συμμορίας της ακολούθησαν. Ο Πάστας και πάλι δεν προσφέρθηκε.

"Θέλω να πάμε τώρα. Είστε έτοιμες;" Είπε ο Χρήστος και η Τσέρι έγνεψε. Ντύθηκαν γρήγορα και κατέβηκαν τις σκάλες. Μαζί τους βγήκαν τα επόμενα άτομα που θα φυλούσαν σκοπιά, και εκείνοι ανέβηκαν την πλαγιά χωρίς να μιλάνε.