Το Δίκιο Το Έχουν Οι Εξεγερμένοι

Οφθαλμού αντι οφθαλμού

Ο Χρήστος την κοιτάγε μέσα στα μάτια ενώ εκείνη έκλαιγε και έκλαιγε.

"Ηρέμησε. Τέλος τώρα." Της είπε ο Χρήστος. Ήταν τόσο ψύχραιμος μα τα ματιά του δάκρυζαν σαν βρύσες.

"Είσαι τρελός. Πως είσαι τόσο ήρεμος;" Ρώτησε η Τζόκερ και ο Χρήστος γέλασε καθώς μύξες έσταξαν από τη μύτη του κάνωντάς τους να γελάσουν. Η Εβελίνα καθάρισε το αίμα από το πρόσωπο του και μετά του σκούπισε τη μύτη. Έκανε σαν μια μάνα που πρόσεχε το γιο της.

Έτρεξε μέσα από ένα διαμέρισμα η κοπέλα που τους άνοιξε την πόρτα μαζί με άλλα άτομα που έβαζαν τις κουκούλες τους. Δώσανε σε όλους όπλα και γεμιστήρες.

Η Τζόκερ ήταν ακόμα σε σοκ και έπιασε το όπλο με το χέρι της να τρέμει. Προσπάθησε να οπλίσει ενώ έσταζαν δάκρυα πάνω στο γεμιστήρα. Τα χέρια της έτρεμαν μα έπρεπε να συνεχίσει. Δεν είχε καιρό για χάσιμο.

"Σήμερα κρίνονται όλα." Είπε ο Χρήστος και φόρεσε ένα μπαλακλάβα.

"Γιατί;" Ρώτησε ο Άρης.

"Πρέπει να μπούμε στη Βουλή. Είναι δίπλα αλλά αν βγούμε στο δρόμο είναι μάχη μέχρι να πέσουν όλοι μας ή όλοι τους νεκροί." Είπε η Εβελίνα. Η Τζόκερ αναστέναξε.

"Πως θα γίνει αυτό;"

"Τα παλιά αθηναϊκά σπίτια έχουν σήραγγες που ενώνονται." Είπε η Εβελίνα.

"Θα έχουν φραχθεί όλες οι είσοδοι μας από εκεί." Απάντησε ο Άρης.

"Η Άννα." Είπε η Τζόκερ και τινάχτηκε όρθια.

"Τι έγινε με την Άννα;"

"Η Άννα όταν ήταν πόρνη είχε πελάτη τον πρόεδρο. Ξέρει σίγουρα το κτήριο απέξω και ανακατωτά."

"Πως δεν το σκέφτηκα! Είναι στο υπόγειο μαζί με τους άλλους." Είπε η κοπέλα που τους άνοιξε τη πόρτα και έτρεξε στις σκάλες.

Όλοι ήταν στο υπόγειο και κάθονταν μέσα στην ησυχία περιτριγυρισμένοι από αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς.

"Άννα χρειαζόμαστε τη βοήθεια σου." Είπε η Ντίνα, η κοπέλα που τους άνοιξε. Η Άννα σηκώθηκε από τη καρέκλα που καθόταν κρατώντας την κόρη της η οποία θήλαζε.

"Πως μπορούμε να μπούμε μέσα στη Βουλή από τις σήραγγες;" Είπε η Εβελίνα.

"Όλες είναι φραγμένες. Αλλά όταν έκαναν κάτι υδραυλικά σε μια τουαλέτα άκουσα πως ενωνόταν με μια παλιά σήραγγα. Σίγουρα είναι κλεισμένη. Αλλά δεν γίνεται να καθίσουμε εδώ γιατί θα πολιορκηθούμε." Είπε η Άννα.