Το Δίκιο Το Έχουν Οι Εξεγερμένοι

Σκλαβιά

Η Τζόκερ ελευθέρωσε το χέρι της από το γράπωμα του Άρη και με κρύο ιδρώτα να τη λούζει, βγήκε από το δωμάτιο.

Ο Χρήστος έπινε τσάι καθώς κοιτούσε από το παράθυρο. Χιόνιζε πολύ και είχαν αποκλειστεί στο καταφύγιο για μερικές ώρες. Την είδε να βγαίνει από το ιατρείο με τα μάτια γουρλωμένα και εμφανέστατα χλωμή.

"Είσαι καλά;" Τη ρώτησε. Η Τζόκερ έγνεψε θετικά και κάθισε απέναντι του. Κοιτάχτηκαν μέσα στα μάτια για πολλή ώρα πριν ο Χρήστος καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά. "Κατερίνα;"

"Όλα καλά ρε Χρήστο, άσε με λίγο. Πονάω." Είπε και πιέσε απαλά το ζυγωματικό της που είχε πρηστεί από τα χτυπήματα. Αναρωτήθηκε από μέσα της για πόσο θα έκρυβε το παρελθόν από τους φίλους της.

"Περιμένουμε να κοπάσει η θύελλα και θα χρειαστεί να πάρουμε ένα άτομο και να το φέρουμε εδώ." Είπε ο Χρήστος και η Τζόκερ αναστέναξε κουρασμένα και ακούμπησε το μέτωπο της πάνω στο τραπέζι.

"Δεν μπορώ άλλο ρε Χρήστο." Ψιθύρισε και εκείνος κοπάνησε τη κούπα πάνω στο τραπέζι.

"Μη το ξαναπείς αυτό. Άσε τις μαλακίες." Είπε νευριασμένος και η Τζόκερ έκλεισε τα μάτια της και προσπάθησε να κοιμηθεί ώστε να μη κλάψει.

"Πάμε." Είπε ο Χρήστος αναστατωμένος, κουνώντας τον ώμο της. Είχε ξημερώσει και η μέρα ήταν ηλιόλουστη. Η Τσέρι περίμενε στη πόρτα, εξίσου αγουροξυπνημένη.

"Πρέπει να φύγετε γρήγορα. Τώρα που ο ουρανός είναι καθαρός μπορούν να επιτεθούν από αέρα. Πρέπει να τους φέρετε εδώ." Είπε η κοπέλα από χτες και η Τζόκερ σηκώθηκε με μουδιασμένα πόδια και τα μάτια ακόμα κλειστά. Φόρεσε τα μπουφάν της και το σακίδιο, μαζί με το όπλο και την εξάρτηση.

"Τα λέμε σύντομα." Είπε ο Άρης κοιτώντας τους από το κατώφλι του δωματίου. "Μη πεθάνετε." Είπε και η Τζόκερ του χαμογέλασε και βγήκε στο άγριο κρύο.

"Θα πάρουμε μια κοπέλα και το μικρό της αδερφό και θα τους φέρουμε εδώ. Μετά πάμε στους άλλους και βλέπουμε." Είπε ο Χρήστος στη Τσέρι. Συνεχώς κοίταζε τον ουρανό, περιμένωντας βομβαρδιστικό αεροπλάνο, ή ένα ελικόπτερο που θα τους έψαχνε.

"Αν ακούσουμε ελικόπτερο, κρυβόμαστε δίπλα στα έλατα." Είπε η Τζόκερ, δείχνοντας μερικά καμμένα από το κρύο δέντρα. Η κατάβαση τους ήταν πολύ ήρεμη, και σύντομα βρέθηκαν στους πρόποδες του βουνού και έβλεπαν μερικά σπίτια. Σε ένα από αυτά έβγαινε καπνός από τη καμινάδα.