Ανακάλυψη νούμερο ένα

144 10 1
                                    

Το κουδούνι χτύπησε και η Άννα έσπευσε να ανοίξει την πόρτα και στο κατώφλι στεκόταν μια ψηλή κοπέλα που χτύπαγε τα πολυφορεμένα της εργατικά μποτάκια της νευρικά στο πάτωμα. Έβαζε πάντα μια παχιά στρώση eyeliner και το βλέμμα της ήταν διαπεραστικό. Χαμογέλασε στην Άννα και σε όλους μέσα στο σπίτι. Φορούσε το δερμάτινο γιλέκο της και το παντελόνι εργασίας που ήταν λερωμένο απο το συνεργείο. Είχε τα αφύσικα κόκκινα μαλλιά της να πέφτουν στους ώμους της και απο το χρώμα αυτό είχε κερδίσει το παρατσούκλι της. Τσέρι.

"Τι μας ήθελε ο αναρχικός πυρήνας;" Είπε σαρκαστικά μα χωρίς κακία, σφίγκωντας τα χέρια του καθενός μέσα στο σαλόνι. 

"Αναφέραμε κάποιες σκέψεις μας για δράσεις που θα μπορούσαμε να πάρουμε για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση. Το ποτήρι έχει ξεχιλίσει." Είπε η Άννα.

"Μέσα είμαι." Είπε η Τσέρι και κάθισε στον καναπέ δίπλα από την Μάγια και της έσφειξε τη πλάτη φιλικά. 

"Είσαι κουρασμένη ε;" Ρώτησε η Εβελίνα ενδιάμεσα μιας γουλιάς τσαγιού. Η Τσέρι ξεφύσηξε με έμφαση για να δείξει πως πράγματι η δουλειά ήταν εξουθενωτική. Της άνηκε ένα κολλεκτιβοποιημένο συνεργείο στα δυτικά προάστια της Αθήνας μαζί με μερικές ακόμα φίλες της, και τα αμάξια και οι μηχανές ήταν το πάθος της. Είχε ακόμα ένα τσόπερ, που το φρόντιζε και το πρόσεχε σαν τα μάτια της. Εάν την πούλαγε θα έβγαζε καλές ποσότητες χρημάτων μα δεν μπορούσε να την αποχωριστεί.

Το σταθερό τηλέφωνο που με το ζόρι κατάφερναν να πληρώνουν κάθε μήνα χτύπησε στο χώλ, και η Εβελίνα σηκώθηκε για να απαντήσει.

"Μην ρωτήσεις ποιά είμαι. Βρές με στην υπόγεια διάβαση της Συγγρού στις δώδεκα ακριβώς απόψε. Εάν δεν έρθεις, τη γαμήσα." Είπε η φωνή στην άλλη γραμμή και έκλεισε το τηλέφωνο απότομα. Η Εβελίνα ήξερε την φωνή απο κάπου αλλά απο πού; Η ώρα ήταν έντεκα και μισή και η Εβελίνα ήξερε πως ήταν καλή επιλογή να δεί ποιός ήταν που ζητούσε τόσο απεγνωσμένα για βοήθεια. 

"Πρέπει να φύγω." Είπε η Εβελίνα και η Άννα δεν ρώτησε περαιτέρω πράγματα, και έγνεψε με σιγουριά.

"Πήγαινε μάνα. Πάρε αυτό."  Είπε η Άννα και της έδωσε ένα όπλο μέσα στο χέρι. Η Εβελίνα έγνεψε αποφασιστικά. 

Το Δίκιο Το Έχουν Οι ΕξεγερμένοιOù les histoires vivent. Découvrez maintenant