New Avengers

#16

Jules:

- Jak na zabójczynię dużo się uśmiechasz.
- Jak na smarkulę masz bardzo niewyparzony język.

Siedziały razem na kanapie. Natasha popijała wodę z wyszczerbionej szklanki. Właśnie zjadły obiad. Jules przyniosła trochę chińszczyzny z pobliskiego baru.

- Zmusiłaś kucharzy żeby ci ją dali?- zapytała wolno Natasha.

Jules spojrzała na nią z uniesionymi do góry brwiami. Na jej twarzy pojawił się grymas, który ostatecznie można było uznać za uśmiech.

- Um... nie. Mamy umowę. Oni dają mi obiad, a ja odpracowuję na zmywaku.

- Oh...

Natasha zaczęła bawić się swoimi pałeczkami. Kręciła jedną z nich w dłoni, patrząc się bezmyślnie w ścianę. Jules obserwowała uważnie Natashę. Głowa pulsowała jej tępym bólem. Co prawda od kontaktu ze wspomnieniami Rosjanki minęło kilkanaście godzin, ale nadal nie czuła się najlepiej. Nigdy wcześniej się tak nie działo. Jules zamknęła oczy koncentrując się na uspokojeniu swoich myśli. Swoich... i rudej kobiety siedzącej obok. Strzępki zdań i jej myśli krążyły po głowie dziewczyny. Zmarszczyła brwi i skupiła się jeszcze bardziej. Koncentrowała się już nie na strzępach słów, ale całych logicznych zdaniach. Poczuła jak ktoś potrząsa ją za ramię, więc otworzyła oczy.

- Jules?

- Strasznie głośno myślisz. - mruknęła blondynka.

- Co?

Dopiero wtedy dotarło do niej, co właściwie powiedziała.

- Um... nic. Już nic.

Jules wstała i zebrała naczynia. Podeszła do zlewu i odkręciła kurek, po czym zanurzyła naczynia w lodowatej wodzie. Cały czas czuła na sobie wzrok zielonych oczu kobiety. Dlaczego cały czas słyszała jej myśli? Nie powinno tak być. Nigdy wcześniej się tak nie zdarzyło. Natasha podeszła i stanęła koło swojej towarzyszki. Wzięła z jej rak naczynia, po czym sama zaczęła je myć.

Wiem, że narazie się nic nie dzieje, ale obiecuję, że za kilka rozdziałów się rozkręci.
Wielkie dzięki za ponad 700 wyświetleń i ponad 100 gwiazdek <3 nigdy nie sądziłam, że to opowiadanie może mieć ich aż tyle...
Dziękuje