RADIA

RADIA-9 ♦ Brave

Farkındayım fazlasıyla geç yazdım ama son haftanın telaşını bahane ediyorum ama en azından uzun oldu :d umarım beğenirsiniz ve lütfen bana okuyup sevdiğiniz kitapları iletin, mesela şu anda ben uyumsuzu okuyorum ;)) Bölüm şarkısı (Fall out Boy- Just One Yesterday)

Weapon'la özel uçuşumuzdan sonra sakarca çatıya indik ve şahinin bizden uzaklaşırken, yavaşça havaya karışıp geride tuhaf bir kükürt kokusu bırakmasını izledik. Bacaklarım ve kollarım bunca hareketten sonra yenik düşümüştü ve eklemlerime iğneler saplanıyor gibiydi, saraydaki dövüş ve kendini savunma derslerimden uzun süredir uzak kalmam kendini gösteriyordu. Bir süre çatıda sessizce oturduktan sonra geldiğimiz yolda geri döndük ve Savient bana daha fazla bilgi verdi, bazen ne kadar zeki ve bilge olduğunu unutuyordum.

Sabah olmak üzereydi, tüm gece geçip gittiğine inanamıyordum. Geniş bir koridorun sonunda bana bir oda gösterdi ve iyi akşamlar dileyerek uzaklaştı. İçeri girip perdeleri açtım, sarayın etrafındaki kaldırımlara ve pencerelerinde loş ışıklar saçan yere yakın evlere açılana tavandan yere kadar geniş camlar vardı. Aynanın karşısına geçtim, gölgeler arasında kendini belli eden buz mavisi gözlerime, ince kalkık burnuma ve kuru ve yorgun dudaklarıma baktım. Saçımı açıp omuzlarıma düşmesine izin verdim, ayın son ışıklarıyla işlenmiş parlak bronz ve ateş gibi parıldıyordlardı, rüzgar yüzünden oluşan düğümleri ellerimle çözdüm.

Üzerimdeki kazağı çıkarıp, içimdeki siyah askılı tişörtle kaldım. Yatak, gri- beyaz yatak örtüleriyle eski ama rahat görünüyordu, üzerine oturduğumda bir çuval dolusu toz havada uçuşmaya başladı. Gözlerimi kapatıp yorganın arasına girdim ve ellerimi boynumun altına koydum. Gözlerimi açtığımda tavandaki mükemmel melek figürlerini ve bulutları gördüm ve tahatlamış bir şekilde nefes verdim, günlerdir ilk defa huzurla ve farketmeden uykuya daldım.

~~~

Uyandığımda akşam üstü olmuştu, güneş odayı yumuşak renkleriyle dolduruyordu. Bacaklarımı yataktan sallandırıp uyanmaya çalışırken kapı hafifçe tıklatıldı. Üzerimde siyah badim, altımda dar pantalonum ve yorgun gözlerimle kapıyı açtım. Karşımda gri ve siyah kıyafetler giymiş bir adam vardı, dik duruyor ve çıkık elmacık kemiklerinin üstünden bana bakıyordu.

"Sayın, Prenses Refire, Veliaht Savient Wear tarafından haber getirmekteyim,bu akşamki kardeşlik şölenine katılmanız bekleniyor. Irkımızın adetleri ve gücü dolayısıyla siyah veya koyu renk giymeniz daha doğru olacaktır. Buyurursanız hazırlanmanıza yardım etmesi için, bir görevli yollayabilirim.". Elimi şakaklarımda gezdirdim ve başımı iki yana doğru yavaşça salladım."Hayır teşekkür ederim, sanırım kendi başıma hazırlanacağım. Bildirdiğiniz için teşekkür ederim, ayrılabilirsiniz." diyerek kapıyı kapattım.

Banyoya gidip acele bir duş aldım ve dolabın önünde dikilmeye, kararsız bakışlar atmaya başladım. Elbiselerin hepsi koyu renk olmasına rağmen çoğu açık sayılırdı. Bir tanesini gözüme kestirdim ve giyindim. Kolları tam omzumun üzerinde başlayıp direseklerimin üzerinde biten, yakası açık, parlak kumaştan siyah bir elbiseydi. Saçlarımı örüp ensemde dağınık bir topuz yaptım ve aşşağı indim.

Salon kalabalıktı ve herkes gülüp eğleniyordu. Savient yanıma geldi, siyah bir pantalon ve kollarını sıvadığı siyah bir gömlek giymişti. "Hoş görünüyorsun." dedi ve gülümsedi, tam teşekkür ediyordum ki, siyah kadife kıyafetlerin içinde orta yaşlı ve göbekli bir adam neşeyle Savient ve benim arkamdan yaklaştı ve omuzlarımızden tuttu. Gözleri kömür karasıydı, fakat oldukça heyecanlı ve şefkatli bakıyordu. Yanındaki kadın uzun ince bir yapıya sahipti, oldukça zarif ve yakaları biraz kalkık üzerine yapışan ipek bür elbise giyiyordu, adamdan daha ölçülü ve sakindi, ama onun gözlerinde de aynı anlayış ve şefkat görünüyordu. İkisinin de hafif ağarmış saçlarının arasında siyah dallar ve kıvrımlar şeklinde bir çift taç vardı.