HAZAN

15. BÖLÜM

Arkadaşlar multi Ares ve Hazan'ın küçüklükleri merak edenlere gelsin :")

-Hazan'ın annesi üstündeki bu pijamaları çıkartmadığı için ona kahverengi buzağı diyordu.

İyi okumalar..

Ares Demir

Hazan, elindeki telefonu yere düşürdü. Yanına koşar adım gittim. İyi görünmüyordu. Dizlerinin bağı çözülmüş gibiydi. Yere düşecek iken yakaladım onu.

"Hazan.. Hazan sakin ol. Duyuyor musun beni?"

"Ya-yardım"

"Tamam panik yapma ben yanındayım. Tutun bana hastahaneye götüreceğim seni."

Adım atmaya çalıştı ama beceremedi.

"Boynuma tutun Hazan duyuyor musun beni? Boynuma tutun."

Ellerini boynuma sarmasıyla kucağıma aldım onu. Boyun girintime başını yasladı. Arabamı zaten arka girişe bırakmıştım birkaç metre ötemdeydi. Adımlarımı hızlandırdım. Ön koltuğa bırakacaktım onu. Gömleğimde hissettiğim ıslaklık ile ne olduğunu anlamaya çalıştım. Üzerime istifra etmişti. Kucağımda ilerlerken midesi bulandı herhalde.

"Hazan kusacaksan bekleyebilirim biraz daha." cidden üstüme kusmuştu ve ben elbiselerine eşyalarına değer veren Ares bir kez daha Hazan'a yenik düşmüştüm. Bunu başka biri yapsa iğrenir bu yaptığı yüzünden bağırıp çağırırdım. Ama Hazan bu daha önceden de yapmadığı bir şey değildi.

Başını olumsuz anlamda salladı. Aracın kapısını açmam gerekiyordu ama kucağımda Hazan olduğu için bu biraz zor olacak gibiydi. Kucağındaki şeklini değiştirip tek koluma aldım bütün ağırlığını. Ve bir ıslaklık daha.
Ah be Hazan ya.

Boşta kalan kolum ile cebimdeki anahtara uzanıp arabanın kilidini açtım. Daha sonra kapıyı açıp ön koltuğa Hazan'ı yerleştirip emniyet kemerini taktım. Hemen sürücü koltuğuna oturup pislenen ceketimi çıkarıp arka koltuğa koydum. Emniyet kemerimi takıp vakit kaybetmeden aracı hastahaneye doğru sürdüm.
Bir yandan yola bakıyor bir yandan da Hazan'ı inceliyordum. Anlamadığım şey kriz geçirmiyor gibiydi. Bir defa şahit olmuştum o duruma. Nefes alamıyor gibi bir hali de yoktu. Yediği bir şey mi dokundu acaba?

"Hazan duyuyor musun beni?"

"Hıı"

Bu iyiydi işte. Hiç değilse bilinci yerindeydi.

"Biraz daha dayan geldik sayılır"

"Ca-can-nım acı-ıyo"

"Az kaldı güzelim"

Aracın hızını biraz daha arttırdım. Hastahaneye varmam ile araçtan çıktım. Hazan'ın bulunduğu ön koltuğa gidip yine kucakladım onu. Hızlı adımlar ile hastahaneden giriş yapmak üzereyken üstümde bir ıslaklık daha hissettim. Gözlerimi devirdim. Ve yine bu durumu göz ardı edip koşar adım kapıdan içeri girdim.

"Yardım edin." Kucağımdaki Hazan'ı hemen yanımıza gelen sedyeye bıraktım.

"Birden kötüleşti.. kalp hastası.. iyi hissetmeyince kendini ilaç almıştı.. Biraz istifra etti az evvel.. Zehirlendi mi acaba? Bir şey söyleyin."

"Sakin olun lütfen."

"Sakin falan olamam. Canım acıyor dedi. Beni sakinleştirmeye çalışacağına git Hazan ile ilgilen acısını dindir." Sesim tahminimden daha yüksek çıkmıştı.

"Bize verdiğiniz bilgileri göz önünde tutacağız. Şimdi neyi varmış kontrol etmemiz gerekiyor müsaade ederseniz. Sizi dışarı almam lazım."