HAZAN

27. BÖLÜM

Herkese merhabaa. Lütfen bir önceki bölümü kontrol edin. Okurken bölüm atlamak istemezsiniz.

Multi Özgür Doğan :")

Bölümün sonunda yaptığım açıklamaya göz atmayı ihmal etmeyin.

İyi okumalar...

Özgür Doğan

3 yıl öncesi

"Üzgünüm hastahaneye gelene kadar çok kan kaybetmiş elimizden geleni yaptık. Başınız sağ olsun." Bu cümleleri duyalı daha bir ay olmuştu. Ama bana bir ömür gibi geldi.

Tuğbam'ı özlüyorum. Bana bakıp gözleri kısılarak gülmesini özlüyorum. Ona sarılmayı özlüyorum. Kokusunu özlüyorum. Canım acıyor ulan canım acıyor. O burada yatıyor, ben hiçbir şey yapamıyorum. Bok gibi hissediyorum kendimi.

Karanlıktan korkardı o. Şimdi yerin bu kadar altında kim bilir nasıl korkuyordur. Korkma be Tuğbam buradayım ben. Yalnız bırakmam seni. Yine gece olunca gelmiştim onun yanına. Kıvrıldım köşeye bırakmadım onu bu karanlıkta. Toprağına başımı yasladım öylece. Çektim kokusunu içime. O kokuyordu işte, onun gibi huzur kokuyordu burası.

Saatler sonra omzuma konan el ile bakışlarımı oraya çevirdim. Ege gelmişti.

"Özgür eve gidelim hadi kalk yapma böyle."

Sabah olsun giderim eve ama hava karardı. Tek bırakamazdım onu.

"Yine konuşmayacaksın anlaşılan iyi bende burada otururum seninle birlikte." Dedikten sonra yanıma çöktü öylece.

Ege ile bu yıl lisede tanışmıştık. Piç Kenan ve Ege hep birlikte takılıyorduk. Bir aydır yalnız bırakmamıştı beni sağ olsun.

"Bir aydır kimseyle konuşmuyorsun, okula da gitmiyorsun Özgür. Bütün gün odadan çıkmayıp her gece de buraya geliyorsun. Yapma böyle kardeşim. Anneni de çok üzüyorsun."

Yine cevap vermedim sustum. Gözlerimi kapattım. Tuğbam'ın kokusunu içime çeke çeke uydum.

...

"Ne saçmalıyorsun lan hasta falan değilim ben." Karşımda bulunan doktora isyanımı sürdürüyordum.

"Özgürcüm lütfen sakin ol. Belki tam olarak ne hissettiğini anlayamıyor olabilirim. Fakat senin yaşadıklarını önemsiyorum ve yardım etmek istiyorum."

"Ne zırvalıyorsun lan sen. Çıkmak istiyorum buradan. Çıkart şu bileğimdekini." Yattığım yatağa bileğimden bağlıydım.

"Özgür sen benim için önemlisin. Senin hayatın benim için önemli. Bir defa daha intihar teşebbüsünde bulunmaman için buradasın."

"Ölmek istiyorum lan ölmek istiyorum. Tuğba'nın yanına gideceğim ben." İki defa intihar girişiminde bulunmuştum. Yükseklik korkum olmasına rağmen gözüm dönmüştü. Bileğimdeki kelepçeyi tüm gücümle zorlayarak çıkartmaya çalıştım.

"Manik bir atak geçiyorsun Özgür. Merak etme geçecek hepsi. Şimdi sana bir iğne yapacağım ve sakinleşeceksin. Birkaç hafta burada kalacaksın. Bu süre zarfında belirli testler yapacağız. Kendine zarar vermemeye başladığında buradan çıkacaksın."

Karşı koymaya çalışsamda damarlarımdan içeriye akan sıvıya engel olamamıştım. Vücudumda hissettiğim gevşeme ile bedenimi serbest bıraktım.

...

"Seni iyi gördüğüme sevindim Özgür. Şimdi beni dinleyeceksin anlaştık mı?" Üç hafta kadar bu hastahanede kaldım. Verdikleri ilaçlar sayesinde her ne kadar aptallaştığımı hissetsem de mantıklı düşünmeme sebep olmuştu.