Bal Tadında

"Beni Özlemedin mi.."

Geçen bölüm gelen yorumlar için teşekkür ediyor devamını bekliyorum 😂 Bakalım bölümün sonunu beğenecek misiniz?

Ha bu arada sizlere bir şey söylemek istiyorum umarım beni yanlış anlamazsınız. Ben Kirli Miras ta upuzun bir yaz yazmıştım bölüm oylama ve yorum konusunda. Bir iki bölüm herkes gerçekten büyük bir incelikle o yıldızı turuncuya boyadı ama sonra her şey yine eskiye döndü. Bende artık bölümler için oy sınırlaması koymaya karar verdim. İnanın bana beğenildiğimi ya da beğenilmeyip eleştirildiğimi görünce çok mutlu oluyorum. Ama okunmanın 300 oyun 30 olduğunu görünce mutlu olmuyorum. O yüzden +50 sınırla başlamak istiyorum. Umarım beni anlarsınız ☺

Topuklularının ardında bıraktığı sesi umursamadan koridordan geçip odasına girdi. Bugün babasıyla arasında geçen konuşmayı aklının bir köşesine itip işine odaklanmalıydı. Malum bugün büyük toplantı vardı.

Odasının bir duvarını boydan boya kaplayan camdan dışarı baktı. Bütün İstanbul ayaklarının altındaydı. Camın önünde iki tekli koltuk ortalarında ise ufak bir masa vardı.

Bazen babasıyla bazen onu ziyarete gelen arkadaşları ile orada oturup kahve eşliğinde sohbet ederdi. Şüphesiz ki Selin'in en keyifli olduğu zamanlar o zamanlardı. Yüzünde buruk bir gülümseme belirdi aklına düşen anıyla.

Babaları şirketin depo olarak kullanılan en üst katını onlar için boşaltmıştı. Yarın üniversite sınavı olduğu için ikisine de motive olması açısından katta iki büyük oda yaptırmışlardı. Birinin kapısında Aselin Saraç diğerinde Barış Ardıç yazıyordu.

İkili asansörden indikten sonra gördükleri manzara ile babalarına baktılar.

Savaş hemen lafı aldı. "Önce bayanlar, bakalım Aselin Hanımın odası nasıl olmuş.

Aselin heyecanla babasına baktı. Gerçekten onların mıydı bu iki oda?

Emre gülümseyerek kızının saçlarını okşadı. Kızı dünyadaki en büyük varlığı olmuştu. Başka çocukları olmamıştı, Allah vermemişti ama Aselin de yeterdi onlara.