(Kirli Miras adlı hikayenin ikinci kitabıdır. Birinci kitaptan bağımsızdır ama okunması tavsiye edilir.)
Elindeki evlilik cüzdanını sallayarak ama gayet de uyuz bir sakinlikle konuştu Aselin. ''Neden evlendin benimle, şimdi doğruyu söyleyebilirsin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aselin yaşadıkları ve hissettiklerini içine atmaktan dolup taşmıştı. Bazen utanıyordu bu halinden. İnsanların bin bir türlü ağır dertleri vardı ama onun yediği önünde yemediği ardında yanında ailesi varken ufacık şeyleri kafasına takıyordu. Ama takmadan da edemiyordu. Şuan önünde Güney ve Aylin olmasa evlenir miydim Barış ile diye düşündü. Evlenir miydi?
Barış'a ben kimseye aşık olmadım aşık değilim derken ciddi miydi?
Aşk neydi ki?
Otuz yaşına merdiven dayamış bir kadın aşkı ve hissetirdiklerini bilmez miydi? Bilemezdi işte yıllardır kendisini fanusa kapatmış bir kadın bilemezdi. Bazen her şeyi bırakıp Barış gibi yok olmak istiyordu, gitmek istiyordu. Ama o yapamazdı. Annesini ve babasını görmezden gelemezdi.
''Ne düşünüyorsun prenses?''
Yatağında kıvrılmış boş boş duvarı izlerken odaya annesinin geldiğini fark etmemişti. Dönüp annesine baktı.
Saçlarına düşen beyazları asla gizleme çabasına girmemişti. Yüzünde tek bir müdahale yoktu ama hala bebek gibiydi. Annesi yaşlansa bile adeta yıllanmış bir şarap gibi daha da güzelleşiyordu. Annesini en son ne zaman bu kadar dikkatli incelediğini düşündü. Herhalde baya uzun süre olmuştu.
Doğrulup yatakta yer açtı. ''Gel annecim, pazar miskinliği yapıyorum.''
Esra kızının yanına geçip sırtını yatak başlığına yasladı onun gibi. Annesi yatağa yerleşince de Aselin başını annesinin koynuna yasladı.
''Hmm pazar miskinliği mi pazar düşüncesi mi?''
Aselin hep annesinin onu anlamasından nefret ediyordu. Tabi lafın gelişi nefret ediyordu.
''Bir kez de senden bir şeyler saklamama izin versen?''
Esra gülümsedi. ''Öyle bir şeye ben izin versem annelik duygularım izin vermez kızım. Anne olunca anlarsın. Gerçi ben senin yaşındayken sen beş altı yaşındaydın.'' İnceden inceden laf sokmuştu kızına Esra.
Aselin annesinin nüktesini anlayıp görmeyeceğini bildiği için rahat rahat göz devirdi. ''Git önüne gelen ilk adamdan bebek yap diyorsun yani.''
Esra hafifçe kızının sarıldığı sırtına vurdu. ''Edepsiz! Anne ile öyle konuşulmaz. Evlen de bebek görelim diyorum. Yeter bence.''
Aselin derin bir nefes çekti. ''Kimle evleneyim anne? Buldun da yok mu dedik.''
Esra kızının ona istediği kozu vermesiyle gülümsedi sinsice. ''E Güney ile evleniver yavrum. Onun da sende gözü var.''
Aselin diklenip annesinin gözüne baktı. Alaylı bir ifade ile. ''Çekirdekte getireyim anne direk evlendirme programlarına bağladın, onunda sende gözü varmış mış.''
''Haklıyım ama belli ciddi düşünüyor. Babanın benim dibimizden ayrılmıyor, seni yalnız bırakmıyor.''
