(Kirli Miras adlı hikayenin ikinci kitabıdır. Birinci kitaptan bağımsızdır ama okunması tavsiye edilir.)
Elindeki evlilik cüzdanını sallayarak ama gayet de uyuz bir sakinlikle konuştu Aselin. ''Neden evlendin benimle, şimdi doğruyu söyleyebilirsin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben geldim. Bomba gibi bir bölümle hemde❤
Barış iç çekerek Aselin'in arkasından baktı. Yaptığı hatalar buradan fizana kadar yol alırdı ama vazgeçecek değildi. Sevdiği kadından ve bebeğinden hiçbir koşulda vazgeçmezdi.
''Böyle derin derin düşüneceğine her şeyi en başta anlatsaydın keşke. Acılı olurdu ama en azından senden duymuş olurdu. Yalancı ve sahtekar durumuna düşmezdin.''
Barış başını iki yana sallayarak sandalyeye çöktü. ''O zaman çekip gidebilirdi Şebnem, yüzünü bana göstermezdi . Ama şimdi her koşulda bana katlanmak zorunda er ya da geç tekrar benim olacak. İşimi şansa bırakamazdım.''
Şebnem karşısındaki adamın gözü kara aşkını biliyordu en başından beri ama bütün bu aşk saçmalığının mantığı alt üst etmesine anlam veremiyordu.
"Şuan onun gözünde bir hiç gibisin sana bakışını gördüm tek bir duygu barındırmıyordu ne kadar tehlikeli olduğunun farkında mısın?"
Barış oflayarak Şebnem'e doğru eğildi.
"İstediği kadar tehlikeli olsun o artık benim karım ve çocuğumun annesi ayrıca bana aşık. Beni asla bırakamaz."
Şebnem karşısındaki gözü dönmüş adama söyleyecek başka bir şey bulamamıştı. Aşkı, onu tamamıyla kör etmişti.
Barış ayağa kalktı. "Şimdi kızımı görmeye gidelim daha sonra oğlumu görmeye gideceğim.."
Aselin ve Esra eve girdiği gibi Aselin üstünü değiştirmek için odasına girdi. Kendini Barış'ın ve o kadının yanında kaybetmemişti. Açıkçası üstüne atlar falan diye korkuyordu ama sinirlerine hakim olup gayet düzeyli bir şekilde konuşmuştu. Evet aşkı ve aşkının acısı içini yakıyordu çaresi olmayan bir derde düşmüş gibiydi ama bu günlerin geçeceğini de biliyordu.
Elbisesini çıkarıp şortlu bir gecelik takımı giydikten sonra yatağının üstüne oturup saçlarını çözdü.
O sırada annesi odasına girmiş kızını izliyordu. "Emin misin kızım Barış ile konuşmakta? Eğer hazır değilsen biraz daha bekle."
Aselin başını iki yana salladı. "Hayır anne ertelemenin anlamı yok sadece babam konuştuğumuzu duymasın yeter."
"Kiminle konuştuğunuzu duymuyorum küçük hanım?"
Aselin ve Esra karşılarında Emre'yi kapıya yaslanmış bi şekilde görünce gözlerini kocaman açıp birbirlerine baktılar. Herhalde konuşacağı kişinin Barış olduğunu duysa görse ortalığı kasıp kavururdu. Çünkü şu aralar bırak Barış'ı, o aileden kimseyi görmeye tahammülü yoktu. Savaş'a bile zor gelse de bir süre görüşmek istemediğini söylemişti. Aselin onun her şeyiydi İlk ve son göz ağrısı kalbinin en güzel köşesiydi, ona ve ondan olan cana gelebilecek en küçük bir zarar mutsuzluk karşısında en güçlü şekilde duracaktı. Kızını koruyabildiği kadar tüm kötülüklerden koruyacaktı.
