(Kirli Miras adlı hikayenin ikinci kitabıdır. Birinci kitaptan bağımsızdır ama okunması tavsiye edilir.)
Elindeki evlilik cüzdanını sallayarak ama gayet de uyuz bir sakinlikle konuştu Aselin. ''Neden evlendin benimle, şimdi doğruyu söyleyebilirsin...
Ay dayanamayıp bölümü attım galiba. Madem hazır okuyuverin dedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günler geçip giderken Aselin'de eriyordu. Hem psikolojik olarak hemde bedenen. Hayatının en dalgın dönemlerini yaşadığı için hiç yapmayacağı hataları yapıyor hiç söylemeyeceği cümleler söylüyordu. Zaten artık Barış'ın ondan kesin vazgeçtiğini anlamıştı. Ne yüzüne bakıyor ne de tek kelime konuşuyordu. Aile buluşmalarına Asel olduğunda gelmiyor o yokken gayet gidip eğleniyordu. Ama ne olursa olsun ona kızamazdı işte. Çünkü her ne kadar kendinden gizlediği şeyler olsa da sevgi başka bir şeydi, bunu Barış'a söyleyebilirdi.
Ne yaparsa kendine yapıyordu.
Merak etmiyor değildi. O kadar yıl ayrı kalmalarının sebebi neydi? Barış onu madem ondan vazgeçecek kadar seviyordu neden gelmemişti? Neden her seferinde ona neden gittin dediğinde canını yakacak cevaplar vermişti?
Aylin zaten apayrı bir konuydu.
Dün gece birlikte kalmışlardı. Aylin arayıp birlikte zaman geçirmek istemişti. Normal davranmaya çalışıyordu ve bunu da az çok başarıyordu. Aylin o günden sonra Barış'tan çok bahsetmemişti. Hatta dün gece de ondan değil genel konulardan konuşmuşlar film izlemişlerdi.
Odasının kapısı çalınca Aselin gözlerini kapattı. Her zamanki gibi gece uyuyamadı ve bunu annesinin bilmesine gerek yoktu. Aylin'de zaten uyuyordu.
''Kızlaaar.'' diyerek odaya giren Sıla, Selin'i şaşırttı. Onun sesini duymayı beklemiyordu. Gözlerini açarak teyzesine gülümsedi.
''Hoşgeldin.''
''Günaydın güzeller, annen yine bizsiz yaşayamadığı için kahvaltıya çağırdı hadi sizde kalkın.''
Aylin'de uyanmıştı.
''Tamam geliyoruz.'' diyerek teyzesini yolladı.
Kızlar hazırlandıktan sonra güle oynaya aşağı indiler. Masaya yaklaştığında Aselin ve Aylin, Barış'ı görünce şok olmuştu.
Aselin kesinlikle bunu beklemiyordu. Günlerdir evine adım atmayan ondan koşarak kaçan adam tesadüfe bak ki Aylin'in evde olduğu gün gelmişti. Ama o kadar özlemişti ki gözlerini ondan alamıyordu. Sanki aylardır susuz kalan bir insanın suya kavuşması gibiydi. Tabi kavuşmamıştı ama uzun zamandır İlk defa bu kadar yakından görmüştü. Ama Barış hala ona bakmıyordu. Sadece aşağı indiğinde gözü öylesine bir değmiş sonra babasına dönmüştü.
Aylin'in ne hissettiğini umursamadan masaya oturdu. Şuan bir de onun acısını aşkını düşünemezdi. Çünkü Aselin'i kimse zaten düşünmüyordu. Düşünmüyordu da... Gözlerini de Barış ve Aylin arasında gezdirmekten de kendini geri alamıyordu. Acaba bakışıyorlar mı? Acaba konuşuyorlar mı? Diye düşüne düşüne delirmişti.
Kendi kendine güldü, galiba bu mevzular son bulunca kendini deliler hastanesinde bulacaktı.
