(Kirli Miras adlı hikayenin ikinci kitabıdır. Birinci kitaptan bağımsızdır ama okunması tavsiye edilir.)
Elindeki evlilik cüzdanını sallayarak ama gayet de uyuz bir sakinlikle konuştu Aselin. ''Neden evlendin benimle, şimdi doğruyu söyleyebilirsin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sizlere bombadan hallice hatta bildiğiniz bomba gibi bir bölüm ile geldim. Bölümsonunda bana küfür etmeyin, öptüm.😚
Ha yorum atmayana küsüyorum 🙈
Aradan geçen iki hafta da çok şey ilerlemişti. Herkes birbiri ile çocukların mutluluğu için iyi anlaşma yolunda ilerliyordu. Resmi olmasa da sözlülerdi ve Barış sonunda istediği şeye ulaşmanın verdiği rahatlıkla mutluydu. Nikah kıyıldıktan sonra kendini daha da tamam hissedecekti. Her dakika kaybetme korkusu ile yaşıyordu ama evetleri söyledikleri an tüm gerçekler çıplaklık ile dökülecekti ortaya. Barış'ta rahat bir nefes alacaktı. Ama Aselin nedense her şeyi biraz ağırdan alıyordu. Barış bunu anlayışla karşılamaya çalışsa da ısrarcı olabiliyordu işte.
"Balım bak istersen yarına bile her şey hazır olur neden bu kadar ağırdan alıyoruz?"
Aselin'in neden ağırdan almak istediği belliydi. Aylin ile konuşması gerekiyordu çünkü. Ona davetiye yollayarak haber verecek değildi. Birlikte hep evlilik hayalleri kurarlardı. Birbirlerinin nedimeleri olacağını düşünür, kahveye tuzu birlikte atacaklarını hayal ederlerdi. Ve bunları asla Aylin ile yapamayacaktı. Asıl canını yakan şey buydu işte. Elinde değildi göz göre göre aşkı için arkadaşından vazgeçiyordu.
"Arkamızdan atlı mı kovalıyor Barış?"
Barış bu karşılıkla buz gibi olmuştu. Aselin de böyle bi cevap vermezdi ama aklı zaten Aylin e dalgın olduğu için çıkmıştı ağzından işte. "Dilin zehir akıtıyor yine."
"Dilime şimdiden dayanamıyorsun. Demekki bir ömür de dayanacak halin olmayacak." Demin söylediği sözden pişman olan Aselin'den eser kalmamıştı şimdi. Dili zehir akıtıyorsa ve Barış bundan rahatsızsa kendi bilirdi.
Barış olayın farklı yerlere gittiğini fark ediyordu. Ama artık bıkmıştı. En başından beri sabırlıydı her şeyi göze almıştı da bu son zamanlar da Aselin de ki değişikliğe anlam veremiyordu.
Vereceği çok cevap olsa da hiçbir şey demeden masadan kalkıp kafeden çıktı. Kavga etmek yapacağı son şeydi şuan.
Aselin giden Barış'ın ardından başını masaya yaslayıp gözlerini kapattı. Gereksiz bir tartışma yarattığını biliyordu ama beyni çok doluydu ve Barış ısrar ederek hiç yardımcı olmuyordu.
Parmağındaki yüzüğe baktı uzun uzun dünyanın en güzel şeyiydi bu, bütün anlamları ile. Ama son zamanlarda ağır geliyordu işte. Aylin ile her buluştuğunda çantasına atmak zorunda kalıyordu.
Annesi her ne kadar ona senin bir suçun yok dese de suçluyordu kendini.
Barış kafeden çıkar çıkmaz Aselin'i yalnız bıraktığı için pişman olmuştu ama kalırsa karşılık verip onu kırmaktan korkuyordu. Şuan en son istediği şey buydu belkide. Son kez bir hafta için İtalya'ya gitmesi gerekecekti. Zaten sonra düğün olacak ve Aselin her şeyi öğrenecekti. Şimdi giderse sanki ona tavırlı gibi olacağından Aselin ile barışmadan gitmemeye karar verdi. Kalbinin yarısını zaten burada bırakıyordu bir de kırgın bırakamazdı.
