(Kirli Miras adlı hikayenin ikinci kitabıdır. Birinci kitaptan bağımsızdır ama okunması tavsiye edilir.)
Elindeki evlilik cüzdanını sallayarak ama gayet de uyuz bir sakinlikle konuştu Aselin. ''Neden evlendin benimle, şimdi doğruyu söyleyebilirsin...
Merhaba Bebekler, Biraz geciktim o yüzden uzuuuun bir bölümle geldim. Valla yorumlarınızı heyecanla bekliyorum. Yorum atmayana darılırım. Ve oy sınırı +60
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selin hala Barış'ın kokusunu değiştirmesine öfkeliydi daha doğrusu kırgındı. Bunu beklemiyordu. Aralarında bazı dile gelmemiş sözler vardı ve bu da onlardan biriydi. İkisi de birbirinin kokusunu severdi ve bu değişmezdi. Hatta Selin hala o kokuyu kullanıyordu. Orkide ve beyaz gül karışımı saf temiz bir koku...
Ama Selin her Barış'a yaklaştığında duymaya alışık olduğu o kokuyu duyamadı. Hafif tarçınlı o odunsu kokuyu aradı ama onun yerine aptal iğrenç bir erkek kokusu vardı. Şimdi anlamıştı ki onların arasında ortak hiçbir şey kalmamıştı. Onlar tamamen bitmişti. Ne kardeşlik kalmıştı ne arkadaşlık. İstemsizce suratını buruşturdu.
"Beni özledin mi bal surat dedim."
Selin, Barış'ın kendisini tekrar etmesiyle girdiği düşünce girdabından çıktı.
Özlemek. Ne kadar basit bir kelimeydi aslında değil mi? Ama anlamı çok şey barındırıyordu içinde. Sevgi, hüzün, heyecan... Sevdiğin insanı özlerdin, özledikçe hüzünlenirdin, o insanı gördüğünü hayal ettikçe heyecanlanırdın. Evet bunu Selin çok iyi biliyordu. Çünkü o on senenin beş senesini bu duygularla geçirmişti. Sonra ise yaşadığı bu duyguların Barış'ın umrunda olmadığını fark edince kendine gelip hissizleşmeyi tercih etti. Tabi sadece ona karşı.
Selin yüzünde gıcık edici bir gülümseme ile kolunu kurtardı.
Barış bu gülümsemeden yiyeceği lafları tahmin etmeye başlamıştı.
"İki sene önce evimizin önüne bir kedi gelmeye başladı her sabah. Bende onu her gün sevip besliyordum. Eve almak istiyordum ancak annemin kediye alerjisi var biliyorsun ne yazık ki alamıyordum. Her neyse o da beni seviyordu beni gördüğünde sırnaşıyordu. Bir iki haftadır yok göremiyorum. Ve biliyor musun Barış onu çok özlüyorum. Hemde çok."
Selin söyleyeceklerini tamamladıktan sonra dumur olmuş Barış'ı arkasında bırakarak odadan çıktı. Ah çok rahatlamıştı.
Barış ise odanın ortasında suratında kocaman bir gülümseme ile duruyordu. Evet Selin ona kibar bir şekilde hayvan bile senden daha değerli demişti ama bu Barış'ta gülme hatta kahkaha atma isteği yaratmıştı. Bu kızın sivri dili onu öldürüyordu. Odaya neden geldiğini bile unutmuştu.
Selin aşağı indiğinde onu arabasına yaslanarak bekleyen Aylin'i gördü. Onu fark etmeyen Aylin'e yaklaşarak hafifçe kalçasına vurdu. "Hepsi senin mi yavrum?"
Aylin birden sıçrayarak Selin'e döndü. Aklı çıkmıştı. "Gerizekalı ödüm koptu Allah ne verdiyse yapıştıracaktım."
Selin kahkaha atarak arkadaşına sarıldı. "Nasıl başkası olduğunu düşünebilirsin yoksa seni benden başka taciz eden mi var doğru söyle."
