Bir Düş Gördüm Sanki

Metrobüsteydim. İçerisi tıklım tıklımdı.Nefes bile alamıyordum. Durağa gelmiştik ve yine birileri biniyordu. Sonra o bindi. Çok yakındık birbirimize. Aramızda sadece ikimizinde düşmemek için tutunduğu direk vardı. Bir an göz göze geldik. Sanki gözlerinde beni ona çeken bir şey vardı. Daha fazla gözlerine bakamayacağımı anladım ve gözlerimi kaçırdım. Fakat o bana bakmaya devam ediyordu. Sonra gülmeye başladı. Ne oluyor yahu? O gülmeye devam edince dayanamadım bende gülmeye başladım. Sonra 'Gel buraya!' dedi ve beni kendine doğru çekti. Evet şuan sarılıyorduk.Sonra bir ses duydum. Neydi bu ?

Hayır hayır bu rüya olamaz. Alarmın sesini kesmek için ister istemez gözlerimi açtım ve o güzel rüyadan uyandım. Ama bu rüya olamaz çok gerçekti. Sarıldık biz hissettim. Ahh ne saçmalıyorum ben. Ne sanıyordun ki Zeynep gerçek olmasını mı? Tabikide rüyaydı.

Yatağımdan hızlıca kalktım ve banyoya gittim. Mağlum o bir rüyaydı ve benim artık okula gitmem gerekiyordu. Lise son sınıf öğrencisiydim. Derslerim gayet iyiydi. Herkes bana üniversiteyi kesin kazanır gözüyle bakıyordu.

Kıyafetlerimi giydim ve saçımla uğraşmaya başladım. Belime kadar gelen kahverengi ve dalgalı saçlarım vardı. Sanki kuaförden çıkmışım gibi her zaman güzel görünürlerdi. Bu yönden çok şanslıyım. Hemen saçlarımı at kuyruğu şeklinde topladım ve kahve gözlerimi ön plana çıkarması için eyeliner sürdüm . Vee hazırdım.

Ayakkabılarımı ve montumuda giydikten sonra kulaklıklarımı taktım. Aslında okul ve ev arasında çok yoktu. Yüreyerek yirmi dakikada gidebiliyordum. Hava soğuk yada yağışlıysa metrobüsü kullanıyordum ama bugün pek kullanabileceğimi sanmıyorum.Mağlum o rüya.

Acaba onu görsem tanır mıyım? Pek sanmıyorum. Kendi kendime konuşmayı bırakıp siteden çıktım. Evimizin biraz ilerisinde bi park vardı. Bu parkı severdim çünkü insanlar spor yaparlardı ve bende insanları izlemeyi çok severdim. Yine insanları izlerken biri dikkatimi çekti. Yok canım rüyamda gördüğüm çocuk şu an karşımdaydı. Rüyanın çok mu etkisinde kalmıştım acaba . Ama hayır işte o çocuk. Kahverengi hafif kıvırcık saçları vardı fakat uzakta olduğu için gözlerinin rengini seçemiyordum. Ve bu çocuk çok yakışıklıydı.

Ben çocuğa şaşırmış bir şekilde bakmaya devam ederken rahatsız olacak ki çocuk bana döndü ve o an anladım gözleri kesinlikle yeşildii. Bana neden orda durmuş beni izliyorsun der gibi bir bakış attı ve koşmaya devam etti. Ben hala onun arkasından bakarken aklıma son anda okul geldi. Hemen saate baktığımda yedi dakika sonra dersimin başlayacağını farkettim ve beynim koşmam için sinyal yolladı. Ayaklarım verilen görevi yerine getirirken bende umarım o çocuk görmez diye dua ediyordum.

Hayır anlamıyorum hergün düzenli olarak okula geç kalmayı nasıl başarıyorum ki?!