Bir Düş Gördüm Sanki

Beyaz Yalan

Selaaaaaamm. Bölüm geldii beğenmenizi umuyorum. Hikaye ile ilgili fikriniz varsa lütfen çekinmeden söyleyin. Fikirlerinizi merak ediyorum..

Multimedia da Mert..

------------------

---Deniz---

Yaser.. Şu ana kadar hayatımda benim için değerli olan tek kişi. Ömrüm boyunca üzmek,kırmak yada kaybetmek istemeyeceğim bunlar olursa da dayanamayacağım tek insan.

Onunla sarılıyorken huzurluydum. Tüm dünyayı her şeyi tüm sıkıntılarımı unutuyordum. Bana,kalbime iyi geliyordu o. Sonra bu huzurlu anı bozan birinin adımı söylemesi oldu. Yaser'den ayrılıp arkama döndüğümde karşımda Ceren'i gördüm. Hayatım boyunca hiç bir zaman sevmediğim zorunluluktan seviyormuş gibi yaptığım kuzenim olan Ceren'i.

Onu sevmiyordum çünkü deyim yerindeyse ağzında bakla ıslanmazdı. Bu güne kadar başıma onun salak boşboğazlığı yüzünden binbir türlü şey gelmişti ve şuan bizi Yaser ile sarılıyorken görüyordu. Hem bu kız nereden çıkmıştı. Onun İzmir de olması gerekmiyor muydu?

Ceren şok içinde bir bana bir Yaser'e baktı ve gülmeye başladı. Sevgilim olduğunu anlağı aşikardı. Tek isteğim bunun annemin kulağına gitmemesi.

"Hayatım bu kız benim kuzenimdir ama ben pek sevmem onu. Bu yüzden sen git" dedim ve Yaser'e bakıp acı çeker gibi gülümsedim. Evet şuan acı çekiyordum. Şu Ceren yüzünden huzurum gitmek zorundaydı.

"Tamam gidiyorum. Ama canını sıkacak bir şey olursa beni hemen arıyorsun Deniz. Anında kapında olurum" diyip elimi hafifçe sıktıktan sonra taksiye doğru yol aldı. Taksinin içinde Zeynep'i gördüğümde bana mantıklı davran dediğini gördüm ve başımı salladım sadece.

Yaser taksiye binip taksici hareket edince kenarda durmuş bizi izleyen Ceren'e döndüm ve yine her zaman olduğu gibi mutlu yüz ifademi takındım.

"Cereeeenn. Ohaa süpriz mi yaptın? Çok sevindim kızım ya." diyip ona sarıldığımda Ceren de bana sarılıyordu. Biz aslında birbirimizi sevmezdik yani Ceren de beni sevmezdi. Sadece ikimizde rol yapıyorduk. Küçüklüğümüzden beri aramızda hep rekabet olmuştu ve ısınamamıştık birbirimize.

"Senin geleceğin yoktu dedim süpriz yapayım ama asıl süpriz bana oldu. Kimdi o çocuk?" dediğinde o sinir gülüşü yüzündeydi. Bu saatten sonra yalan söylemenin bir anlamı olmayacağını düşündüğüm için bende gerçeği söylemeye karar verdim.

"Yaser, sevgilim." dedim basitçe. Ceren bana gözlerini kısmış bakarken sordu o can alıcı soruyu."Nilüfer teyze biliyor mu?"

Bunu bilerek yapıyordu sırf beni huzursuz etmek için. Ama ona bu zevki yaşatmaya hiç niyetim yoktu. Yüzüme bir gülümseme takınıp sorusunu cevapladım. "Yok kuzen ya. Nereden bilsin. Bak aman diyeyim sakın sende çaktırma" dediğimde "Aşkolsun bugüne kadar neyi söyledim ki?" dediğinde neyi söylemedin ki? diyesim geldi ama içimde tuttum.

"Hadi eve girelim." dediğimde eve doğru yol almıştık. Ben kafam önde yürürken Ceren tırnaklarını inceliyordu. Konuşacak bir şey bulamıyorduk. Hem bu neden gelmişti ki?

"Hangi rüzgar attı seni Ceren'cim?" dediğimde başını tırnaklarından kaldırmıştı sonunda. "Ah Deniz hiç sorma. Bir çocuk vardı takıldık biraz sonra sıkıldım ondan bitirdim. Ama taktı kafayı bana bir rahat vermedi. Eve falan geliyordu bende çözümü buraya gelmekte buldum. Beni İzmir de bulamazsa umudu keser heralde" dediğinde hıım dedim ve kapıyı açmak için anahtarımı aramaya başladım.

Kapıyı açtıktan sonra geçmesi için kapının önünden çekildim ve Ceren içeriye geçti. "Ah kuzen söylemeyi unuttum apar topar çıktığım için kıyafet alamadım yanıma. Seninkilerden giyerim tamam?" diye sorduğunda bana bakmamıştı bile. Olmaz desem giymeyecekti sanki bu yüzden de cevap vermedim. Nasıl olsa ben ne dersem diyeyim o bildiğini yapacaktı.