Bir Düş Gördüm Sanki

Özledim

Benim için zor bir bölüm oldu çünkü duyguları size yaşatabilmek için çok uğraştım yazarken. Yorumlarınızı bekliyorum.

Multimedia da Zeynep var..

--------------------------------

-----Mert----

Yıllar sonra özlediğim yüzü görecektim. İçimde bir yer o seni bıraktı onu neden özlüyorsun desede diğer yanım onu bir kere dinle diyordu.

Evet o beni,babamı,hayallerimi çalmıştı benden. Evet o güvenimi çalmıştı ama ben ona muhtaçtım. Evet o benim ilk aşkımı çalmıştı ama ben yine onu istiyordum. Gece uyuyamıyordum o gittikten sonra çünkü ben en çok karanlıktan korkardım. O korktuğum gecelerde ben sadece anneme sarılmak istiyordum. Anne korkuyorum dediğimde sadece bana sarılmasını istiyordum.

Ellerini saçlarıma geçirip geçti demesini özledim. Ben buradayım korkma demesini özledim. Sımsıkı gözlerimi kapatıp ona sarılmayı özledim. Sadece bizi sevsin istedim. Çünkü bir süre sonra ailemi özledim. Çok özledim. Tüm sevgisini bana ve babama versin istedim. Çünkü onu çok özledim.

Gerçek aşkı onlar birbirine aşkla bakarken göreyim istedim. Yıl sonu gösterime annem de gelsin istedim. Beslenmemi annem hazırlasın istedim. Bazen öğle aralarında arkadaşlarımın anneleri geliyordu. Oğlum diyorlardı. Benimde annem gelsin bana oğlum desin istedim. Annemi soruyorlardı bana arkadaşlarım. Onlara cevap vermiyordum. Ne diyebilirsin ki? Bizi bırakıp gitti mi diyecektim? Sadece susuyordum. Başlarda susmak zor olmuyordu ama sonradan öğrenmişlerdi işte. Bana kötü kötü bakıyorlardı. Ben şuçsuzdum ama arkadaşlarım kendimi suçlu hissettiriyorlardı.

Sonra okulumu değiştirmesini istedim babamdan. Değiştirdi de. Yeni okulumdaki arkadaşlarım annemi sorunca bu sefer sessiz kalmadım. Bu sefer annem öldü dedim. Benim annem zaten benim için ölmüştü. Başlarda yokluğuna zamanla alışırım diyordum ama zaman geçtikçe olmadı alışamadım. Zamanla ben büyüdüm ama benimle birlikte dertlerim,arkadaş çevrem, hayallerimde büyüdü. Bunun yanında içimdeki başlarda ufacık olan o anne özlemide büyüdü. Içimdeki o kimseye güvenemeyen çocukta büyüdü. Bir süre sonra o çocuk beni ele geçirdi. Kimseye güvenmedim. İnanmadım, bağlanmadım.

Bir süre sonra herkesten nefret ettim. Anneler gününden annesi olanlardan karşı cinsten ve annemden nefret ettim. Zamanla karşı cinsten kendimce intikam aldım. Bu sefer acı çeken taraf onlar oldu. Annem bizi bıraktığında çektiğim acıyı çeksinler istedim. Bir nevi başarılı da oldum kim bilir?

Zamanla değiştim. O küçük masum çocuktan duygusuz, kimsenin hislerini önemsemeyen birine dönüştüm. Her şeyim değişti. Kelimelerim,inançlarım,hayallerim. Sonra tamam dedim. Bundan sonra hep soğuk bir Mert olacağım. Aslında bu konuda başarılı da olmuştum. Ta ki enerjisiyle hayatıma giren diğer kadına kadar. O içimdeki küçük masum ama ölmüş Merti gördü. Onu uyandırmaya çalıştı. Bir tek o farketti bunca zamandır saklamaya çalıştığım o masumu.

Hayatımı iki kadın değiştirdi. Biri hayatımdan çıkarak geride bıraktığı enkazı düşünmeyerek giderken öteki içinde masumluğunu öldürmüş bir adamı iyileştirmek için gelmişti.Hayatımın dönüm noktaları olmuş bu iki kadını hiçbir zaman unutmayacaktım. Güzel,kötü acı,tatlı bir şekilde hatırlayacaktım onları hep.

Önüme konulan kahve bardağıyla düşüncelerimden sıyrıldım. Zeynep karşımda bana güven vermek isteyen gülümsemesiyle bana bakıyordu. Bende ona gülümsedim yada gülümsemeye çalıştım diyeyim.

"Canım kahve getirdim sana." diyip kahveyi önüme bıraktı ve karşındaki sandalyeye oturdu. "Teşekkürler" diyebildim sadece. Önümdeki dumanı tüten kahve bardağıyla oynuyordum. Şuam hiç olmadığım kadar stresliydim. Zeynep masanın üzerinden uzanıp elimi tuttu. Bende bakışlarımı yavaşça ona çevirdim. "Sakin ol. Sadece anneni dinle. Belki de bilmediğin bir şeyler vardır. Tamam onu hemen affet demiyorum ama herkes ikinci bir şansı hak eder. Belki de annen bu şansı çok beklemiştir." diyip beni rahatlatmaya çalışıyordu Zeynep. Buna karşılık yapabildiğim tek şey hafifçe elini sıkıp burukça gülümsemek oldu. Zeynep yine her zamanki gibi haklıydı ama haklı olması annemin bizi başka bir adam için terkettiği gerçeğini değiştirmiyordu.