Czy to aby na pewno koniec ..?

Zmiana . . .

Patrzyli się na mnie. Nie wiedziałam co zrobić. Czy prawda naprawdę jest aż tak straszna że nie chcą bym się dowiedziała??

-Czemu nic mi nie powiecie ?! Czemu milczycie ?! Czy zrobiłam coś złego ?? Powiedzcie !!- w moich oczach pojawiły się łzy. Chciałam już uciec gdy poczułam szarpnięci i znalazłam się w ramionach Stefana.

-Apocalypses . . .- zaczął ale chyba nie wiedział jak to powiedzieć.

-Stefa. . . - poczułam ból. Jak by coś mnie rozrywało. Skuliłam się i zaczęłam krzyczeć.

-Apocalypses co jest?!?! Co się dzieje ?!!! Słyszysz mnie?!!- przeraził się. Co to za ból?? Ja go skądś znam.

-Stefanie patrz !!!- krzykną Barachiel. Z sierotka moich pleców wydobywała się intęsywna czarna mgła. Nie przestawałam krzyczeć. Czułam jak mnie "to coś" rozrywa. Nie mogłam znieść tego bólu.

-Co się . . - w drzwiach stanęli archaniołowie. Patrzeli się na mnie przerażeni.

-Zaczęło się.- oznajmił Stefan- Nie podchodźcie odsuńcie się. Apocalypses popatrz na mnie!!- spojrzałam się na niego a me oczy pochłonęła czerń. Włosy pociemniały a skrzydła pochłaniała mgła.

-Wiem że mnie słyszysz. Nie bój się obiecuję że nic ci się nie stanie ale musisz mi zaufać. DAJ SIĘ JEJ POCHŁONĄĆ.-zdusiłam krzyk i patrzyłam się mu prosto w oczy.

-Jak to !!? Stefan czy ty chcesz ją zniszczyć ?!?!!- wrzasnęli i rzucili się w naszą stronę.

-Powiedziałem że macie nie podchodzić!!- warkną.Natychmiast utworzył pole siłowe obejmujące tylko nas. Nie przepuszczało żadnego dźwięku. Było tak cicho.widziałam jak archaniołowie próbowali przebić się przez barierę. Na próżno.

-Stefan- wydusiłam ledwo.

-Nie bój się. Już dobrze. Ufasz mi??- spytał. Ja zaś pokiwałam głową na odpowiedź że tak. -Przyznaj się słyszałaś te głosy. Posłuchałaś ich i dla tego udało ci się narzucić swoją wolę rośliną i wiedziałaś jak rozwinąć skrzydła. Powiedz prawdę. Nie będę krzyczeć.

-Tak. . - ale skąd wiedział że je słyszę. Kim ty tak na prawdę jesteś?? I dlaczego ja . . ."Apokalipses choć do nas. Czekamy na ciebie. Tak długo cię nie było" zaczęło mi się kręcić w głowie. A moje skrzydła i część pleców była przykryta ciemną mgłom. Czego wy chcecie?? "Choć a ci powiemy hihi. Powiemy ci wszystko. I zaboli cię to bardzo hihihi. Choć do nas"

-Słyszysz je teraz ?!! Apocalypses!! Nie słuchaj ich !!! Jeszcze nie czas byś poznała prawdę !!!! Jeśli zrobisz to teraz będzie to koniec !! Nie dasz rady udźwignąć tego !!!- krzyczał coś do mnie ale już go nie słuchałam. Chce poznać prawdę. Mgła pochłonęła mnie całą. Chce . . .poznać . . . prawdę. . .

- - - - - - - - - - -

-I co teraz Stefanie?! Widzisz co narobiłeś ?! - wydarł się Michael.

-Wiem co robię. To że wystąpiły małe komplikacje nic nie znaczy. Nie mogą jej powiedzieć wszystkiego.

-Wielkie pocieszeni.- odezwał się przerażony Rafael.

-Co ty kombinujesz?!! Dobrze wiesz jak to się skończyło ostatnim razem!! Straciliśmy ją !! Nie pozwolimy by to się powtórzyło !!! Ona za dużo wycierpiała !!! - Michael tracił nad sobą kontrolę.

-Michaelu.- odezwał się Stefan biorąc Apocalypses na ręce. -Nie stracimy jej. I to prawda wycierpiała wiele i będzie nadal cierpieć.

-Jak to??- wszyscy wczepili w niego przerażony wzrok.- Co to ma znaczyć?? Co chcesz powiedzieć przez to?? Będzie nadal cierpieć??

-Dopóki nie pogodzi się z tym kim jest , co zrobiła i jakie jest jej zadanie nie przestanie cierpieć.

-Więc jak ma to zrobić skoro nie mówimy jej prawy?!! Nie odpowiadamy na jej pytania nie pomagamy jej!! Więc pytam się jak?!- Michael chciał podejść do Stefana ale Gabriel go powstrzymał.

-Co chcesz zrobić?? Chcemy wiedzieć. Chcemy jej pomóc. Ale nie możemy. Cały czas nam zabraniasz. . . . . Czy tamtej nocy ona . . ?

-Tak.- odpowiedział i skierował się ku wyjściu.

-Ale jak??-odezwał się Uriel.

-Podejrzewałem że może do tego dojść . . . Ale nie sądziłem że tak szybko. Dlatego też najpierw chciałem by oswoiła się z tym wszystkim co się wydarzyło w ostatnich kilku dniach. Dopiero później pokazać jej moc. Dać czas by nauczyła się kontrolować uczucia aby nie doszło do kolejnego takiego wypadku. Lecz ona pędzi i wyprzedza mnie zawsze o krok.- wyszli i udali się w stronę biblioteki.-Idzie jej lepiej niż przypuszczałem.

-Co to oznacza??-zapytał się Gabriel idący obok niego.

-Znaczy to tyle że potrzebuje jedynie wsparcia i nakierowania by nie zmieniła kolejności tych czynności a sama poradzi sobie z tym.-uśmiechną się. Weszli do biblioteki. podążali ku drzwiom do jaskini.

-Czyli sama da sobie radę??

-Owszem ale musimy jej pokazać że ma w nas wsparcie. Szczególnie gdy pozna prawdę. Michaelu mógłbyś.- wskazał głową na drzwi.

-Oczywiście.-wyją klucz i otworzył drzwi.wszyscy weszli do sierotka.

-A tak właściwie czemu my tu przyszyliśmy??- niepewny Barachiel przyspieszył krok.-Nie powinna przypadkiem odpocząć- wskazał na ciało dziewczyny pokryte czernią.

-Tu będzie mogła lepiej zrozumieć siebie.- stanęli przed jeziorem.

-I co teraz?? Mamy tu ją tak zostawić?? Przecież wiesz po co jest to pomieszczenie! Wiesz co może zrobić będąc ty !! Chcesz jej na to pozwolić !!?? Oszalałeś.- Rafael chciał złap go za ramię. Nie zdążył jednak. Stefan szedł po błękitnej tafli wody.- Stefan!!!- ten jednak nie odpowiadał. Staną na śerodku.-NIE RÓB TEGO !!!- krzyczeli wszyscy na raz.

-Tak będzie najlepiej tu dowie się prawdy.- powiedziawszy to wrzucił ją do wody.

- - - - - - - - - - -

Poczułam uderzenie jak bym wpadła do wody. Otworzyłam oczy. . . byłam w wodzie. Tonęłam. Widziałam sylwetkę mężczyzny stojącego na wodzie nade mną. Czy to on mnie tu wrzucił?? Czemu?? Parzył się na mnie jeszcze chwilę po czym zaczął odchodzić. A ja tonęłam jeszcze głębiej. Czarna maź z mojego ciała powoli zmywała się i wypłynęła na powierzchnie sprawiając że jezioro pokrywało się czarnym lodem , który nie przepuszczał światła. Nic nie widziałam. Co się tu dzieje?? "Apocalypses" TO WY? "Tak. jesteśmy tu." Nagle dookoła mnie pojawiły się sylwetki ludzi i aniołów. Kobiet i mężczyzn. Ujrzałam również kilka sylwetek dzieci. Postacie te były całe czarne. Nie wiem ile ich było ponieważ ciągły się poza horyzont. "Nie pamiętasz nas prawda"- powiedzieli razem- " Nie szkodzi. My pamiętamy ciebie to na razie wystarczy." O CO CHODZI? "Wszystko w swoim czasie." ALE JAK TO WAS NIE PAMIĘTAM?? MY SIĘ ZNALIŚMY WCZEŚNIEJ?? "Nie ze wszystkimi. Ale są tu osoby , które znałaś. Niestety większość z nas widziałaś tylko raz w życiu" JAK TO?? " Apocalypses . . . ty nas zabiłaś. dla tego tu jesteśmy. Nie opuścimy cię już nigdy. zawszę będziemy przy tobie." JA . . . WAS . . . ZABIŁAM?! CZEMU , KIEDY , PO CO MIAŁAM BY TO ROBIĆ ?!?!! Nie to nie może być prawda. Nie tak nie jest!! Tonęłam jeszcze głębiej. Nie mogłam się ruszać. "Taka jest prawda. Jesteś mordercą. Zabiłaś nas. A teraz zapomniałaś o nas. Czemu o nas zapomniałaś?!! Jak śmiałaś zapomnieć?!!" Upadłam na dno. Bałam się. Ja . . . jestem . . . mordercą ?? Czarne postacie zaczęły zbliżać się do mnie. CO WY ROBICIE?? ZOSTAWCIE MNIE !!! NIE !!!!!! NIE DOTYKAJCIE MNIE !!! "Nigdy cię nie zostawimy jesteśmy częścią ciebie i pokażemy ci co potrafisz robić najlepiej !!"

Powoli pochłaniali mnie. Co powinnam zrobić?? Czy nie zasłużyłam na karę?? W końcu to ja ich zabiłam . . . Tak to byłam ja . . . Pamiętam ich krew. Była taka ciepła. Otulała moje ciało. Ale czemu to zrobiłam?? Co się wydarzyło?? Chcę wiedzieć. i co mieli na myśli mówiąc że pokażą mi co umiem robić najlepiej ?? Boje się. Czemu czuje krew?? Czy to moja czy ich ??