"Anong mali roon?" takang tanong ko sa kaniya. Mali ba ang tumulong sa mundong ito?
"Sabi mo, ayaw mo sa tao? Bakit hindi mo nalang siya hinayaang mamatay?" Bakit ba galit na galit siya? Paano niya nalaman ang ginawa ko?
Hindi ko na siya kinausap at pumasok nalang ako sa loob ng bahay. Wala akong panahong makipagtalo sa kaniya. Gusto ko nang matulog, marami akong gustong itanong sa babae sa panaginip ko. Nagtungo na ako sa kwarto ko. Pinatay ko ang ilaw at isinara ang pintuan. Gusto ko ulit maramdaman ang kadiliman, hindi ako makakatulog kung wala ito. Ilang minuto lang, dinalaw na rin ako ng antok.
Luminga linga ako sa paligid ko. Nasaan na ang babaeng ‘yon? Hihintayin ko na nga lang siya, nasa kaniya naman kung magpapakita siya sa ‘kin o hindi. Pero umaasa ako na magpapakita siya.
Napatingin ako sa isang direksyon, isang pigura ng lalaki ang nakita ko sa hindi kalayuan. Parang may isang boses na nagsasabi sa ‘kin na lapitan ko siya ngunit may tumututol dito. Ngunit wala akong nagawa nang makita ko nalang ang sarili ko na naglalakad papalapit sa lalaki.
"Iris." Nanatiling nakatalikod sa ‘kin ang lalaki. ‘Gaya nang inaasahan ko, mukhang kilala niya ako.
"I hope you can forgive me." Napakunot ang noo ko. Hindi ko siya kilala, bakit ko naman siya kailangang patawarin?
"I don't want to do this, but I need to." Sino ba ang lalaking ito?
"Sino ka?" tanong ko sa kaniya, umaasa ako na sasagutin niya ang tanong ko ngunit mukhang hindi niya ito sinagot.
"Reality is full of mystery," sambit niya. Pinili ko na lamang na hindi magsalita dahil mukhang importante ang bawat salitang lumalabas sa bibig niya.
"And you are the last piece to solve all of those mystery." Ako? Ako ang susi upang malaman ang misteryong bumabalot sa realidad? Paano? Alam kong may kakayahan ako ngunit hindi ko naman ito alam gamitin. Oo, nagamit ko na ang isa ngunit mukhang walang susunod doon. Maski ako, nahihiwagaan sa mga bagay na kaya kong gawin ngunit nagdududa pa rin ako sa sarili ko at hindi ko alam kung bakit.
"All you have to do is to protect yourself, because no one else will." Alam ko. Alam ko na ako lang ang makakapagligtas sa sarili ko.
"In your reality, you can trust no one. Even yourself will betray you. " Sinabi na rin ito sa ‘kin ng babae sa panaginip ko. Naguguluhan na ako. Bakit kailangan nila itong iparating sa pamamagitan ng panaginip. Alam kong parte sila ng magiging buhay ko sa mundo ngunit ang pinagtataka ko ay bakit hindi nalang nila ito sabihin sa ‘kin sa personal.
"Just protect them, because that's your mission, but always remember to guard yourself. I can be your protector, but it won't be too long." Sinong sila? Sinong them ang tinutukoy niya sa sinabi niya? Isa pa, hindi ko kailangan ng isang tagapagtanggol. Kaya kong ipagtanggol ang sarili ko sa kahit na anong paraan ang naisin ko.
"See you soon." Matapos niya itong sabihin bigla nalang siyang nawala.
"Nakatagpo mo na pala siya." Lumingon ako sa likod ko nang marinig ko ang boses ng babaeng iyon.
"Sino siya?" tanong ko sa kaniya. Hanggang ngayon nahihiwagaan pa rin ako sa sinabi sakin ng lalaki iyon. Bakit mukhang alam niya ang mangyayari sa hinaharap ko?
"Siya ang taong sisira sa ‘yo."
"Tandaan mo ito, Iris. Layuan mo siya." Hindi ko nga nakita ang mukha niya, paano ko naman lalayuan ang isang taong hindi ko naman alam ang itsura?
