The Master of the Game (Book 1) COMPLETED

Chapter 52: I'm Done

“Lillian focus!” singhal sa akin ni Doc Zie nang mahuli niya akong tulala habang nag-oopera sila sa isang pasyente na malala na ang inabot ng unjury sa binti.

Napakurap ako ng ilang ulit bago ako tumingin ng diretso sa doctor na nasa harap ‘ko. “Pasensya na po doc.” Paghingi ‘ko ng tawad at pinilit na ituon ang buong atensyon ‘ko sa ginagawa naming operasyon.

“You may leave kung wala ka sa mood at wala ka sa wisyo. Ayaw ko’ng isakripisyo ang operasyon na ito dahil lang wala ka sa wisyo mo.” Pagalit niya sa akin at napatungo ako dahil doon. Unang beses ‘ko mapagalitan at sa operasyon pa.

“Sorry doc.” Sagot ‘ko at nagpatuloy na siya sa pag-oopera. Dama ‘ko ang bawat titig ng mga nurse at ni Doc Jenny sa akin nang kausapin ako ni Doc Zie. Gusto ko’ng mag-focus sa ginagawa ‘ko at gusto ko’ng maramdaman ang pakiramdam na nag-eenjoy ako sa mga ginagawa ‘ko gaya nitong mga nakaraang araw pero hindi ‘ko alam kung paano.

Nang makita ‘ko si Ricci na puno ng pagkadismaya ang mata ay hindi na ako natahimik sa pag-iisip. Ni hindi man lang ako nakapag-paalam sa kanya ng ayos dahil nagmamadali na din si Doc Zie para sa operasyon. I know he understands pero hindi ‘ko alam kung ano ang mga tumatakbo sa kanyang isip. We are more matured than ever at kung noong nasa France nga ako ay nakaya namin ang isang buong taon na milya milya ang layo namin sa isa’t isa, ano pa ngayon na illang oras lang ang pagitan ng byahe para makita namin ang isa’t isa?

Natapos ang operasyon ng mag-aalas onse na ng gabi. Nalipasan na ako ng gutom at sa tingin ko’y matutulog na lang ako para sa gabing ito. Kinuha ‘ko ang aking bag at nagpalit para sa aking tsinelas at saka ako lumabas na ng ospital para sumakay na sa kotse at umuwi na. Hindi ‘ko alam kung anong kahahantungan ng pagtatampo ni Ricci pero sana ay maayos namin agad ito.

Ibinagsak ‘ko ang aking katawan sa kama at napatulala ako sa kisame ng ilang minuto, iniisip kung ano ang mga gagawin ‘ko para makabawi kay Ricci. I don’t know how to do efforts for him dahil kahit ako mismo ay nahihirapan na isingit ang mga pang-personal ‘ko na interes at gusto. Ni hindi ako makalabas at makagala sa araw ng linggo dahil mas pipiliin ‘ko na itulog na lang at ipahinga ang buong araw na ‘yon kaysa magliwaliw pa ako kung saan.

Kinuha ‘ko ang aking cellphone at tinignan kung online si Ricci sa messenger, nakita ko’ng online pa siya kaya agad ‘ko siyang tinawagan. Naka-ilang ring ito bago niya sinagot. Nag request ako ng isang video call pero pinanatili niyang nakapatay ang camera niya.

“Ricci…”

“Lillian, you should be sleeping by now.” He started coldness was so evident in his voice. I hate when he’s giving me this tone but I hate myself even more for turning him into this. He doesn’t deserve any of this at gusto ‘ko bumawi pero hindi ‘ko alam kung paano!

“Babe I just want to say sorry… hindi ‘ko talaga akalain na may ganoong emergency na mangyayari. I know you’re disappointed-“

“I’m not.” Tanggi niya na mas lalong nagpasama ng loob ‘ko.

“Ricci naman e…”

“Lillian listen, I want you to do this for your own sake okay? This is your dream and I’m supporting you all the way kaya wag mo ako intindihin at gawin mo lang ang mga gawain mo.”

“Ricci pwede ba naman ‘yon? Dalawa tayo dito oh. Paanong wag kita intindihin?”

“Kasi sinuportahan mo naman ako noon sa mga goals at pangarap ‘ko e. Gusto ko’ng ikaw naman ngayon. Relationship is all about give and take and now I’m giving you my full support kung saan ka sasaya. I want you to focus on your studies at andito lang naman ako. Hindi ako aalis kaya wag ka mag-alala sa akin.”