The Master of the Game (Book 1) COMPLETED

Chapter 43: Kuya Leo

“Babe we won!” bungad sa akin ni Ricci nang tumawag siya sa akin ng mga hapon. I checked the time at ala una na ng hapon dito sa France at alas sais naman ata ng gabi sa Pilipinas. Nakatulog pala ako nang mag review ako para sa isang subject. “Babe we won the championship!” he was shouting as I saw his teammates jumping up and down and the whole dome is cheering and shouting their university’s name.

“Congratulations babe! I’m so happy for you, proud girlfriend here!” I cheered for him kahit na inaantok pa ako. This is all I can do dahil wala naman ako sa tabi niya ngayon nang manalo siya. Nakapaglaro na din siya matapos nga ang pagpapagaling niya at nagpapasalamat ako dahil nakamit niya na ang matagal niya nang gusto; ang mag champion ng tuloy tuloy ang kanilang team sa UAAP.

“I wish you were here babe. Sobrang gusto ko’ng i-share sa’yo yung tagumpay na ‘to. Para sa atin ‘to babe, tagumpay natin ‘to!” ngumiti siya sa akin pero kita ‘ko doon ang pangungulila. Nahihirapan na din ako pero kailangan naming kayanin.

“Yes babe tagumpay natin ‘yan. Congratulations!” bati ‘ko sa kanya at pinilit ‘ko na ipakita sa kanya na okay lang ako kahit na gustong gusto ‘ko na lang umuwi ngayon at yakapin siya pero hindi maaari.

“Hey Lillian!” tawag sa akin ni Brent na may suot pang sash na nakalagay na champions sa gilid ng kanyang balikat. Napangiti ako sa lalaking nagsalita at hindi ‘ko na napigilan na maluha dahil dapat andoon naman talaga ako. “Guys si Lillian!” sigaw ni Brent sa mga kagrupo at agad na silang nagpuntahan sa kung nasaan si Ricci.

“Lillian nanalo kami oh! Champion!” said Andrei at winagayway pa ang tropeyo na nakuha nila.

Ngumiti ako sa kanila at pilit na pinigilan ang mga luha na papatak na ano mang oras ngayon. “Congratulations boys!” I cheered for them at agad naman silang nagpasalamat bago sila pumunta pabalik sa court dahil picture taking na daw.

“Babe, there are tears in your eyes…” said Ricci, concern was evident in his voice.

“I’m fine Ricci. I’m just so happy for you at natupad mo na din ‘yung isa sa mga goals mo.” Ngumiti ako sa kanya at agad na pinahid ang mga luha na pumatak na.

“Lillian naman e. How can I enjoy my success kung naiyak ang mahal ‘ko?” nalungkot na din siya at naupo na sa kung saan.

“Ricci don’t mind me, okay? Just enjoy the moment at mag party kayong mga boys ngayong gabi. You know I’m always here to support you. I always got your back, you know that.” I beamed at him and smiled, hiding the loneliness I’m feeling.

“Salamat babe. I miss you so bad.” He confessed at hinalikan pa ang screen. “You should go back to sleep na. I know it’s already afternoon there pero nakita kita kasing online pasensya na mahal ‘ko…” he softly said at muling humalik sa screen.

Tumango na lang ako at pilit na pinasaya ang aking sarili. “Wala ‘yon ano ka ba. I will always be here no matter what, number one fan mo kaya ako.” I said as-a-matter-of-fact.

Ngumiti na din siya sa akin at malamlam na mga mata ang tumitig sa akin ngayon. “Balik ka na sa pagtulog mo. Sleep well my princess. Usap tayo mamaya bago ako matulog, tawag ako?”

“Sure!” I cheerfully replied and kissed the screen too saka na siya nagpaalam at ibinaba na ang tawag.

Nalaglag ang aking kamay sa aking kandungan kasama ng aking cellphone at may kung anong bigat sa aking puso ang pilit ko’ng binaliwala pero hindi talaga matanggal. Gustong gusto ‘ko nang umuwi pero alam ko’ng hindi pwede. May mga dapat ako’ng tapusin at hindi ‘ko pwedeng biguin si Dad at ang sarili ‘ko na tapusin ang kursong ito. Kahit ngayon lang ay maniindigan ako sa gusto ‘ko para sa buhay ‘ko nang walang ibang impluwensya ng iba.