The Master of the Game (Book 1) COMPLETED

Chapter 32: Pinas

Naging madalang na ang paguusap namin ni Brent dahil sa nangyari. Naging sobrang close kasi namin kahit nasa malayo kami. Ramdam namin ang company ng isa’t isa at nakakatuwa na ganoon ang naging setting namin sa nakalipas na tatlo at kalahating taon. Hindi ako nagsisisi na kinaibigan niya ako ulit dahil muli ay naranasan ‘ko kung ano lang ‘yung kayang ibigay ng isang tao ay makuntento lang doon. Natutunan ‘ko na hindi mo kailangan mag hangad ng mas higit pa sa ibinibigay ng taong ‘yon. ‘Yon ang itinuro sa akin ni Brent at sa nakalipas nga na tatlo’t kalahating taon ay naging maganda ang pagkakaibigan namin.

Hindi din naman siya nagalit noong nakita niya si Crius sa bahay ‘ko noong isang beses na tumawag siya, siguro mga tatlong linggo na din ako sa University noon at nagpasya ako’ng anyayahan si Crius dahil madalas siyang walang kasama sa bahay at ganoon din ako. Kung minsan ay dumadaan lang talaga ang inutusan ni Tita na tao para magdala sa akin ng food at kunin ang mga damit ko para labhan pero bukod sa kasambahay na 'yon ay wala na akong kasama.

Naging maganda naman ang pag-uusap nila at nagkasundo sila agad. Siguro noong una ay hindi masyadong naging maganda ang pag-uusap namin ni Brent dahil matapos ang insidenteng ‘yon ay  naging sobrang caring niya sa akin. Sa mga lumipas na buwan na pinupuntahan niya ako sa bahay ay wala siyang ibang ginawa kundi pangitiin ako, parang dati lang at pinasasalamatan ‘ko siya dahil doon.

The depression and loneliness I felt years ago were somehow lifted off my chest and was replaced with happiness and laughter caused by him.

Napangiti ako sa naalala habang inilalagay ang aking mga damit sa isang maleta. “Lillian, where should I put these chocolates?” tanong ni Crius, bitbit ang dalawang plastic bag na binili namin kanina na puro tsokolate.

“Wrap it up with tape and give it to me after you finish it.” utos ‘ko.

“Yes boss.” sagot niya sa akin na tinaasan ‘ko ng kilay bago siya binalingan. “Oh, magsusungit ka na naman?” matatas niyang sabi nang magtagalog ulit.

Napangiti ako sa sinabi niya at ibinaba ang damit na hawak ‘ko saka siya hinarap. “At talagang ginagalingan mo ang pagtatagalog ha?” ngising aso ko’ng tanong.

“Well you’re teaching me for three years now. It’s impossible that I can’t even construct a simple sentence in tagalog.” kibit balikat niyang sagot at umupo sa tabi ‘ko bago niya ibinalot sa packaging tape ang mga chocolates ng pagsama-samahin niya ito. “How long are you gonna stay in the Philippines?” tanong niya habang nagbabalot.

“Maybe for a month and a half?” I answered, not sure about the exact days.

“That’s long.” he said, emotionless. “It’s our first time being separated that long, right?” tanong niya sa akin na tinanguan ‘ko.

“Bakit? You’re gonna miss me?” kantyaw ‘ko at siniko siya. “Uuy, mamimiss niya ‘ko.”

“It’s okay. I’ll just flirt with french girls here.” sagot niya sa akin na ikinalaki ng mata ‘ko.

“Crius don’t you dare! Oh my gosh I can’t imagine you flirting with girls again!” hinawakan ‘ko ang balikat niya at niyugyog ito. “No Crius please, maawa ka sa sarili mo!” tili ‘ko na natatawa.

Nagtaas siya sa akin ng kilay at saka pumangalumbabang ngumiti. “I’m gonna be fine. I guess it won’t happen again-”

“How can you be so sure Crius? Goodness, the last time you flirt with girls, you woke up in a bed full of girls! There’s a girl in your left, in your right, on top of you, on the side of your head and even on your foot! Wag na please Crius, no gang-bang while I’m gone!” natatawa ko’ng kantyaw sa kanya na tinawanan niya lang din.