KOD 52 -BİR AŞK MASALI-

9. Bölüm Üç Mezar...

Twitter ve Instagram üzerinden #Kod52 yazarak beğendikleri replikleri paylaşan sevgili arkadaşlarım.

NurArzu
Zeyhanker52
Mryhanker
Zeyneb999

Ellerinize emeklerinize sağlık arkadaşlar. Hepinize çok teşekkür ediyorum❤️️😘

Güzel bir enstrümantal var multimedyada. Biraz hüzünlü ve bölüme uygun. Kahveler zaten hazır biliyorum. Kahve müzik ve Kod 52. Buyrun efenim bölüm sizlerin 🎯🔫❤️️

NOT: YAZILANLARIN TÜRK POLİS TEŞKİLATIYLA HİÇBİR ALAKASI YOKTUR. HİKAYE TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR...

Kerem, kıpırdamadan bakarken gördüğü kişiye; kendine gelip bir ağacın arkasına geçti. Şu an kendini görebilecek durumda değildi ama yine de belli olmazdı. Az önce ortalığı darmadağın eden kız şimdi çaresiz bir haldeydi. Mezara baktı.

Mezarlar...

Üç mezar vardı. Hangisine gelmişti ki? Dalgın ifadesi Zeynep'in mırıltısının yükselmesiyle son buldu.

"Çok özledim. Artık dayanamıyorum. Bu koca dünyada tek başıma bırakıp gittiniz beni. Kimsem de yok. Artık siz de yoksunuz. Rüyamda da göremiyorum. Ondan da mahrumum. Hayatımda her şey tam ama eksik. Tamam oldu diyorum ama olmuyor. Çünkü siz yoksunuz. Siz olmayınca her şeyim yarım. Siz olmayınca ben de yarım kaldım. Bir tarafım tutmuyor. Bir tarafım hep eksik."

Başındaki siyah şifon örtünün toprağa değen uçlarını kaldırıp omuzlarına attı. Gözlerindeki yaşları titreyen elleriyle silip ayağa kalktı. Hızlı hızlı nefesler alıyor gözlerinden ardı ardına yaşlar akıyordu ama bakışları bu kez başkaydı.

Öfkeli...

"Siz orada birliktesiniz! Ya ben!? Bir de bana bakın! Ben yalnızım! Ölsem de yanınıza gelemeyeceğim çünkü yanınızda yer yok, anladınız mı!? Yine yalnız kalacağım!"

Kerem ağacı kendine siper ederken Zeynep'in her an olan değişimine şaşıyordu. Öfkeli konuşması bitince şimdi de pişman bir ifadeyle bakıyor dudaklarını bastırıp ağlıyordu. Mezar taşına dokunurken ifadesi donuklaştı.

"Sınıra gidiyorum. Bu benim için bir fırsat. Yanınızda yatamam belki ama en azından yanınıza gelirim. Tek başıma olan başarılarım benim için bir şey ifade etmiyor. Siz olmadıktan sonra dünya kutlasa başarımı, neye yarar ki? Siz olsaydınız da sıradan bir mimar olsaydım. Sabah sizi öpüp evden çıkan, akşama annem ne yemek yaptı hayaliyle eve gelen sıradan biri olsaydım, yeterdi bana. Siz olmayınca başarılarımın da canı cehenneme!"

Zeynep konuşmasını bitirir bitirmez hızla yürümeye başlarken Kerem arkasından dalgın gözlerle baktı. Onun çıkıp gidişini, kapıdan çıkarken başındaki örtüyü hırsla çekip çıkarmasını izledi. Ağır adımlarla mezarların yanına gelip durdu. Taşların üzerindeki isimleri okurken boğazına taş çakılmış gibi kaldı. Ne yapacağını bilemez şekilde bakarken mezarın üzerinde parlayan metal gözüne çarptı. Eğilip aldı. Kalplerle birleşik altın bir bileklikti bu. Bilekliği alıp dalgın bir ifadeyle giderken aklında çalkalanan, sadece, az önce Zeynep'in söylediği sözlerdi.

***

EMNİYET MÜDÜRLÜĞÜ

Seyfi sıkıntılı bir ifadeyle Kerem'e bakıyor bir şey söylemiyordu. Oysa masaya yumruğunu vursa kimse ses çıkarmazdı ama sözkonusu kişiler Zeynep ve Kerem'di. Sıkıntılı aldığı nefes her şeyi anlatırken yine de konuştu, kısık sesiyle.