KOD 52 -BİR AŞK MASALI-

69. Bölüm Kan Gölü

Aksiyon dolu sakin bir bölüme hazır mısınız? Keyifle okuyun ama önce kahve yapın lütfen. Müzik de mis. Yorumlarınızı bekliyorum🌷

Multimedyada Nil İpek var. Beğeneceğinizi tahmin ediyorum.🌷

Kerem sözlerini bitirdikten sonra Zeynep'in elini sıkıp biraz çekilerek gözlerini kaçırdı bir an, sonra tekrar döndü. Onun ağzı açık şok geçirmiş haline bir anlam veremezken içindeki hislerin sesini dinledi. Bildiği hissettiği tek şey vardı...

Pişman değildi...

"Biliyorum çok âni oldu. Senin hislerini bilmeden böyle bir itirafta bulunmam kafanı karıştırabilir. Zeynep sana olan sevgimi artık içimde tutamayacak kadar aşığım sana."

Başını diğer tarafa çevirip buğulu gözlerle yağan yağmura baktı boş gözlerle. Zeynep'i sevdiğini itiraf edince karşılık beklemeyi hiç düşünmemişti ama şimdi... Şimdi onun bu sessizliği çok koyuyordu. Başını yavaşça çevirip buğulu yeşillerle derin siyahlara baktı. Bir şey söyleyip söylememek arasında kalırken buruk bir ifadeyle gülümsedi. Anlamıştı ki Zeynep böyle nutku tutuk bir halde duracaktı. Elini yavaşça çekip kalktı, karşı tarafa oturdu.

Karanlık olan küçücük mutfakta nefes seslerinden başka bir ses yoktu. İkisi de tedirgin gözlerle başka taraflara bakarken buluştu gözleri. Zeynep ne yapacağını bilemez halde kalırken gözlerini kaçırıp parmağını masaya koyup gerdirirken dudaklarını bastırdı. Bu itirafı hiç beklemiyordu. Beklemiyordu ama Kerem konuşurken konuşmanın buralara geleceğini ta içinden hissetmişti. Şimdi ne söyleyecekti ki? Söylemeyi bırak gözlerine bile bakamıyordu. Yemeğin tadına bakıp çok güzel olmuş dese? Hey! Aptal Zeynep yine sahnelere çıkmıştı. Nefesi sıklaşırken Kartal'ın evlilik teklifini bir çırpıda reddedip orayı terkettiğini hatırladı. O zaman ne yapacağını çok iyi biliyordu ama şimdi neden konuşamıyordu?

"Ben" dedi titrek sesiyle gerisi gelmedi konuşmanın. Kerem'in dikkatle yüzüne baktığını biliyordu ama başını kaldırıp bakamıyordu! Ben de neydi!? Nasıl devam edecekti? Masanın üzerinde gerdirdiği parmağını çekip ellerini yumruk yaptı. Daha geçmişinden kopamamış bir insana sevgi itirafı edilirse kopamadığı geçmişini bırakıp da bu âna gelemiyordu. Hisleri neydi? Ya da şu an ne düşünüyor bilmiyordu ki... Bildiği tek şey vardı yanlış konuşup da karşısındaki adamı kırmamak...

"Kerem çok şaşkınım. Böyle bir itiraf karşısında ne bağırırım ne de seni kovarım. Ben ilk kez ne konuşacağımı bırak, nasıl davranacağımı bile bilemiyorum şu an."

Zeynep sıkıntıyla gözlerini kapatıp sesli bir nefes aldı. Gözlerini açtığında Kerem'in gözleriyle buluştu bakışları.

"Biliyorum Zeynep. Belki de yersiz oldu ama oldu bir kere. Senin bana karşı ne hissettiğini bilmeden açtım kendimi."

Daha fazla konuşamadı çünkü kelimeler bir taş misali boğazına takılmıştı. Kalkmak için hamle yaptığı sırada Zeynep'in konuşmaya başlamasıyla oturup kaldı.

"Sana karşı bir şeyler hissediyorum ama adını bilmiyorum. Kerem ben normal bir kız değilim ki. Ben bir kez evlenme teklifi aldım ve beni seven adamı arkama bile bakmadan  bırakıp çıktım. Kartal'a karşı da bir şeyler hissediyordum ama adı sevgi değildi. Başka bir şeydi o yüzden onunla yapamayacağıma adım gibi emindim. Fakat seninle olan durum çok başka. Yani ben seni sevmiyordum ki. Sevmiyordum derken birbirimize karşı ilk başlarda nasıl olduğumuzu biliyorsun. Oysa şimdi en güvendiğim insansın. Bana biraz zaman verir misin?"