KOD 52 -BİR AŞK MASALI-

52. Bölüm Gri

Kod 52 hikayemizin beğendikleri repliklerini Twitter Instagram ve Facebook üzerinden paylaşan sevgili arkadaşlarım okurlarım.

NurArzu ( Şampiyonluğa oynuyor 🥇)
Badiseba ( Açıklamalı paylaşımları ❤️)
MryHnker (Muhteşem dönüşü oldu🐞)

Ellerinize emeklerinize sağlık arkadaşlar. Tüm replikleri tek tek okudum yüzümde küçülmeyen bir gülümsemeyle. Bu aralar duygusala da bağladım zaten. Seviyorum sizleri... Paylaşımlarınızın hepsini sevgili @iyibirokurrr attı. Ona da sonsuz sevgilerimi gönderiyorum.❤️

Multimedyadaki şarkı annemin tavsiyesi. Çok sevdiğim bir şarkıydı. Gün gelecek hikaye yazacağım onu da hikaye bölümüne koyacağım hiç aklıma gelmezdi. Bölümle o kadar güzel uydu ki. Sanki özel yazılmış gibi. Annem şarkıyı tavsiye etmekle de kalmadı. Ne için yazıldığını anlatınca hem şaşırdım hem etkilendim. Aşk için yazıldığını ilk kez duydum. Şarkımız Yaşar'dan "Sessiz Gemi."

Böyle bir bölüm yazılması lazımdı sanki. Bu bölüm yazılmazsa eksik kalacaktı bazı şeyler. Zeynep'in biraz kendini dinlemesi hesaplaşması lazımdı. Can dostumla bölümü bitirdik okudum ve tamam dedim. O da onayladı ve sizlere sunuyoruz. İnşaallah beğenirsiniz. Güzel yorumlarınızı tavsiyelerinizi olmasını istediklerinizi yazmanızı bekliyorum. İlhamımın temeli sizlersiniz biliyorsunuz.

Kahveleri göreyim! Kahvelerimiz hazır madem, multimedyada şarkımız bir tıkla sizlerle. Yaşar "Sessiz Gemi" yi açalım bölümümüzü okumaya geçelim. Buyrun efenim bölüm sizlerin. ☕️💐❤️🐞

Sisli bir sabah ve güzelim İstanbul...

Vapur sesleri, karanlık bir gün, denizin dalgası hırçın ve kesik vururken sahile; yağan yağmurun sesi her şeyi kapatıp sonsuz bir huzur veriyordu. Boğaz köprüsü, yalnız başına dünyanın tek harikası gibi gururla seyrederken; şiirlere şarkılara konu olmuş bu şehri, Aziz İstanbul'u, aslında yalnız değildi. Güzelim Marmara denizini çevreleyen yalılardan birinin bahçesinde, elinde kahvesi, yağmur kokusunu içine çekerek kahvesini içen Zeynep eşlik ediyordu, bilmeden. Birbirlerinden habersiz...

Siyah gözleri sisle kaplanmış boğazın sularını delip geçerken, dumanı tüten sıcacık kahvesinden bir yudum daha aldı. Her nefes aldığında ciğerleri, her yutkunduğunda boğazı ağrıyordu. Boğaz ağrısı geçerdi de ciğerindeki acı...? İşte o yıllardır geçmiyordu. İçli bir nefes alırken, kupayı ellerinin arasına alıp gözlerini kapattı. Kahvenin sıcaklığı parmaklarından yayılmaya başlarken dün geceyi düşündü. Nasıl bir geceydi?

Yıllardır ilk kez değişik bir gece geçirmişti. Ve yıllardır evinde, yerde, bitkin bir şekilde geceden kalma, gözleri şiş, baş ağrısıyla değil de tertemiz bir yatakta, üzerinde tertemiz pijamalar, biraz takatsiz de olsa baş ağrısız kalkmıştı. Gözlerini açtığında yanındaki kişiyi görünce gözlerini kapatmıştı. Kod 52 bitmişti. Şu an Türkiye'delerdi emindi de... Tabii ya, rüya görüyordu ve gözlerini kapatınca ya başka rüyaya geçerdi ya da rüyasız uyumaya devam ederdi. Sonra birden gözlerini açıp baktığında gördüğü kişi... Her türlü lakap taktığı adam.

Kerem.

Bir süre bakıp kalmıştı. Sonra geceyi hatırlayınca gözlerini sımsıkı kapatıp alakasız bir şekilde dudaklarını bastırmıştı. Yağmurun altında deli gibi yürüdüğünü, kabristana gitmeye fırsat olmadan evine gidip bahçede kafasına silah dayadığını ve Kerem'in geldiğini... Dün gecede çakan şimşek ve Kerem'in sesiyle gözlerini açtı. Açsa da gözlerini, boğazın gri sisli sularını değil, dün geceyi izliyordu. Dün gece hava yine böyle yağmurluydu. Tek fark renkti. Dün siyah, bugün gri...