KOD 52 -BİR AŞK MASALI-

84. Bölüm Final Dua'm

Kod 52 finale hoş geldiniz.

Uzun zamandır hikaye yazamadım. Sağlık sorunlarımdan dolayı ilk kez bu kadar ara verdim.

Zaten bu hikayeyi yazmaya başladığımdan beri adının lanetinden midir bilmem başım beladan ayrılmadı. Sağlık sorunlarım hortladı zombi gibi üredi durdu. Her bölümü yazarken başıma bir şey geldi. Benimle yakın olanlar biliyorlar sadece, hastanelerde süründüğümü.

Hikayeyi kaldırmayı düşündüm yapamadım. Yazamadıkça başıma bir şeyler geldikçe hikayeyi sevemedim. Son bölümü bile yazana kadar neler yaşadım anlatsam bu kadar bölümlük hikaye olur🙄

Artık konu bitti olaylar tamamlandı. Uzatmanın da bir anlamı olmadığını düşünüyorum. Tüm hikayelerimde uzun uzun balayı yazdım. Mutlu çifti yazdım ama konu bitmemişti yeni başlamıştı. Bu hikayenin sonunda evlilik olduğu için gereksiz uzatmaya gerek yok.

Diğer yazdığım hikayemiz Sonbahar Rüzgarları'nda istediğiniz sahneleri yazacağım. Çünkü o hikayemiz konu olarak farklı. Gerçi Sonbahar Rüzgarları hikayemizin tanıtımını hiç yapmadım. Çünkü öylesine ilham geldi yazmaya başladım. O yüzden bilmeyenleriniz olabilir.

Upuzun balkon konuşmasından sonra kendimi sahneden alıyorum artık🙄

İki bölüm uzunluğunda yazdığım bir final oldu. İkiye bölmektense tek bölüm atmayı uygun gördüm. İster birkaç günde okuyun ister bir defada. O size kalmış.

Bu hikayeyi yazarken beni yalnız bırakmayan halen MSN grubunda olan sevgili okurlarıma, yorum yapanlara okuyanlara vote verenlere vermeyenlere tek tek teşekkür edip sevgilerimi gönderiyorum.

Evet son kez!

Multimedyada "Melisa Bir Aşk Şarkısı" var. Açarak okumanızı son kez rica ediyorum.

Hepinize tekrar teşekkür ediyorum okuyan gözlerinize sağlık.

Sevgiyle kalın🌷☕️

Bulutların arkasında kalmış sabahın ilk ışıkları...

Kerem, gözlerini açtığında Zeynep'i görünce yüzünde aydınlık bir tebessüm belirdi. Dün âniden evlenmişti ve bu sabah gözlerini Zeynep'e açmıştı. Dağınık saçları, verev yatış şekli ama bu kez farklı.

Kendine sımsıkı sarılmış yüzü göğsünde ve karısı... Biraz geri çekildi, parmaklarını saçlarına değdirip okşarken yüzündeki gülümseme büyüdü. Zeynep'le ilk tanıştıkları anlar gözlerinin önüne gelince daldı gitti. Atış poligonuna gitmişti. Zeynep hedef aldığı kişi olarak kendini düşündüğünü söylemişti. Küçük bir gülüş döküldü dudaklarından. Kod 52 görevinde kendinden üstte olmasını hazmedememişti. O bahanesi olsa da hep atışmalarının sebebi aklına gelince gülümsemesi buruk bir hal aldı. Hayatıma kimseyi almıyorum bırakıp gitmesinler diye demişti. Bir şeyler hissettiği için kendini uzak tutmaya çalışmıştı.

Kendinin zıttı, düzensiz, plansız yaşayan bir kadını sevmişti. İlk başta rahatsız olsa da sonrasında o kadar normal gelmişti ki... Sevdiğini söyleyip de, kusurlarını hoş görmeyen sevmiyor demektir sözü tam kendisi içindi. Onlar kusur bile değildi artık. Zeynep'le bir bütündü onlar. Zeynep, öyle Zeynep'ti ve artık onun tersi davranışlar sergilese şimdi tuhaf gelirdi. Evinde ilk kaldığı zaman kahvaltılık malzemesi yoktu. Yanağına yumuşacık sessiz bir dokunuş bırakıp yavaşça yataktan kalktı. Üzerini giyinip doğruca aşağı indi. Çalışanlar bugün izinliydi ve her şeyi kendisi yapacaktı.