KOD 52 -BİR AŞK MASALI-

53. Bölüm Esaret

Geçen bölüm repliklerini Twitter Instagram ve Facebook üzerinden paylaşan sevgili okurlarım arkadaşlarım✌🏻

MryHnker (Coşturuyor ortamı yıkıyor🐞👩‍❤️‍👩)
Badiseba (Açıklamalar pörfekt keyifle okuyorum"3'ün 1'ini de biliyorum 😎❤️👩‍❤️‍👩)
NurArzu (The Şampiyonluğa koşuyor, tek boşu yok maşaallah🐞🥇)
Damlaaydın (Az öz çarpıcı kendince o. Geriden de gelse The klas 👩‍❤️‍👩💐)
Zeyneb999  ( Neredeyse tüm bölümü paylaşıyor "ayırt edemiyor meleğim"😘👩‍❤️‍👩)

Ne yazsam boş kalır biliyorum. Ellerinize emeklerinize sağlık arkadaşlar. Çok tatlısınız seviyorum sizleri. 💐❤️🐞😘🍀

Bölüm müziğimiz başkaydı. Sevgili @iyibirokurrr bu müziğe ısrar etti hatta çemkirdi. Müziği duyunca içim şey oldu. Sızladı ağlayasım geldi gözlerim doldu psikolojim bozuldu. Sonra indirdim ve devamlı çalma moduna getirdim sonra ortalık sel oldu. Müziğimiz çok kısa tekrar tekrar yinelemek istemezseniz indirip benim gibi devamlı başa sarma moduna alın. Müzikle iç içe bir bölüm daha geldi çünkü.

Bu bölüm Zeynep'in gelgitleri var, sanırım kıvama geliyor. Yine tam olmasa da çelişkiler yaşasa da rayına girecek. Artık aşkın startını verelim diyorum ne dersiniz? Bölüm yorumlarında lütfen olmasını istediklerinizi yazın. Yeni bölüm ona göre şekillenecek. Yazmazsanız siz bilirsiniz 😈 ben istediğim gibi yazarım✋🏻

Evvet kahve kokuları alıyorum. Kahvelerimizi ellerimizde müziğimizi açıyoruz bölümü okumaya geçiyoruz. Buyrun efenim bölüm sizlerin✌🏻☕️❤️😘

Sahile vuran dalgalar... Soğuk hava, çiselemeye başlayan yağmur... Zeynep, uzun zamandır boş gözlerle denizi izliyordu. Ölmelerine ramak kaldığı o gün... O anı düşününce kalbi sıkışsa da olup bitmiş, o an yaşanmış geçmişti. Orada ümidini kestiği sırada Kerem'in söylediklerini hiç unutmuyordu. Her an, her daim aklında kalan o sözler...

"Şimdi bitecek. Sen ağırlık geçince ayağını yavaşça çek! Az kaldı!"

"Kerem uğraşma. Olmayacak." Demişti. Çünkü ayaklarını hissetmiyordu. Acısını hissetse belki diyecekti ama... Büyük bir ağırlığın altında olduğunu biliyordu. Kerem'e ne kadar da uğraşma dese o duymuyordu. Dolabın içinde fenalaşan adam burada hiç öyle değildi. Aklından gelip geçse de bunlar, Kerem'in kendi kendine konuşarak toprağı hırsla çekmesi düşüncelerini yarım bırakıyordu. Topraklarla uğraşınca tozlar burnunu talan ederken, iyice nefessiz kalmış eliyle ağzını kapatmıştı. Derinden duyduğu çıtırtı sesleriyle bir deprem daha olacağını hissedip son gücünü kullanarak panikle bağırmıştı.

"Kerem yapma! Hiçbir işe yaramayacak! Ayağımın üzerinde ağır bir şey var. Uğraşma. En azından nefes alabiliyoruz. Yaptığın bir hatayla çökebilir, burası."

Böyle deyince Kerem susmuştu. Susup, çaresiz, acı bir ifadeyle Zeynep'e bakmıştı. Az önceki güçlü kuvvetli adam o an hiçbir şey yapamayan aciz biri gibi kalmıştı. Bu anlatılamayacak kadar acıydı. Nefesini titreyerek alırken sessizce konuşmuştu. Teselli edercesine, üzülmesini istemezcesine...

"Yapacak bir şeyimiz yok Kerem. Olduğumuzdan daha kötü bir duruma düşmeyi ikimiz de istemeyiz."

Çaresiz bakan adam sessiz kalıp dizlerinin üzerinde sürünerek yanına gelmişti. Karanlık, dar da olsa nefes alabilecek dolapta atak geçiren adam burada o kadar rahat görünüyordu ki... O şefkat dolu ses tonunu, sorusunu asla unutamazdı...