TUTSAK "Aşkın Esiri" (Tamamlandı)

bölüm 2

   Resimdeki tutsak olan kızımız.

  Biraz bekleyip  Sadece nefesini bıraktı. Yavaşca arkasını dönüp kapıya doğru adım attı. Gidecekti. Yine konuşmadan gidecekti. Kapıya doğru biraz daha ilerledi. Kapıyı açıp çıktı. Hızlıca kapatıp kilitledi.

Öylece arkasindan baka kaldım, gözlerimden bir damla yaş süzülüp ceneme doğru aktı. O akan göz yaşımla birlikte umudumda kayboluyordu. Yavaş yavaş kabullenmeye başlıyordum. neden bilmiyorum ama, burdan birdaha çıkamayacağım gibi geliyordu. Korku tamamen bedenimi sarmıştı. Ne yapacaktım ben şimdi? Nasıl kurtulacaktım?

Duvara yaslanıp, bakışlarımı yukarı kaldırdım. Gözlerimi kapattım. Kollarımı yavaşça bacaklarıma sardım. Sessizce ağlamaya başladım. Yenilmiştim, iki gündür buradaydım ve neden burda olduğumu bile bilmiyordum. Bu adam kimdi? benden ne istiyordu? bunu defalarca sordum kendime.

🌸🌸🌸🌸🌸
Bir hafta sonra...

Saat yediye geliyor, gelmesine az kaldı, bir haftadır buradayım saat tam yedide, kapı açılıyor, içeriye giriyor, karşıma oturup, saatlerce beni izleyip gidiyordu. Sanırım alışmıştım, başka birşey olmuyordu zaten.

Kapının kilit sesi duyuldu. Kapı yavaşça açıldı. Adım sesleri bana doğru yaklaşıyordu. yaklaştıkça adım sesleri yükseliyordu. poşetin yere koyulma sesi geldi, ben karşımdaki duvara sabitledim bakışlarımı, bana doğru yaklaştı ve karşıma geçti, simdi görüş alanıma iki bacak girdi, her zamanki gibi siyah kot giymişti. Yavaşça karşıma oturdu. Gözlerini gözlerime dikti. Anlamlandıramadığım  bir şekilde heycan sardı bütün bedenimi.

kalbimin hızlıca atmaya başladı. bu kalbime ne oluyordu hayırdır? yine kırpmadan bakıyordu gözlerime.

Bir kaç defa kaçmayı denemiştim. Odada onun kafasına geçirecek hicbirsey yoktu. En azından benim kaldırabileceğim gibi.

  Taş olsa çatlardı suskunluğundan. Daha fazla dayanamadım, ayağa kalkıp yatağa doğru ilerledim. Yatağa oturup, konuşmaya başladım.

Elinde sonunda bulacaklar beni. senin hapiste çürümeni zevkle izleyeceyim.

Aslında pek ceza alacağını sanmıyordum. En azından yıllarca yatmazdı.  Ona doğru baktım, nefes kesici bir yakışıklılığa sahipti, ondan etkilenmeyen kız olacağını sanmıyorum. Neden konuşmuyorduki.

Yavaşça ayağa kalktı, kapıya doğru ilerledi. Gidecekti. Yine beni bir çıkmazın içinde bırakıp gidecekti. Kapıyı açıp yavaşça çıktı. Arkasına bile bakmadan kapıyı tekrar kapattı. Birkaç saniye sonra kilit sesi duyuldu odada. Yine yanlızlığımla baş başaydım.

🌸🌸🌸🌸🌸

Saatler bir türlü ilerlemiyor sıkıntıdan patlamak uzereydim. Ben çok sosyal bir insan değildim zaten. Mezun olduktan sonra çalışmaya başlamıştım. Annem ve 20 yaşında bir erkek kardeşim vardı. Babam ölünce annem çalışıp okutmuştu ikimizi. Kardeşim işletme, ben iç mimar okudum. Dikkat çekecek bir gülzelliğimde yoktu zaten. Düşünüyorumda, beni neden kaçırırdıki bir erkek? Yararlanmak olsaydı bu kadar beklemezdi herhalde. aklım almıyordu.

🌸🌸🌸🌸🌸

Hava yeni kararmaya başladı. Oda ışığını söndürüyor. Kendini karanlığın kollarına bırakıyordu. Birazdan hiçbirşey görünmeyecek. Karanlık üzerimde son bulacaktı.

Yatağa uzanıp battaniyeyi üzerime çektim. korkuyordum. Bir haftadır karanlıkla başbaşa kalmaktan Yoruldum. Daha ne kadar sürecekti. Bu işkenceden de beterdi.

Hayatta yaptığım hataları şimdi keşfediyorum. Düşünecek bol zamanım oldu burda, istemeyerekte olsa. Ben hiçbir zaman keskelere sığınan bir insan olmadım. İlk defa keşke diyordum. Keşke burda Olmasaydım.

Artık hiçbirşey göremiyordum. Karanlıktan başka. Arada saatimin ışığını yakıp' saate bakıyordum. tekrar kapatiyordum. Bildiğim şarkılardan mırıldanıyor hayal kuruyordum. Burada en büyük olay hayal kurmaktı sanırım. Hayal kurmayı çok severdim. Bazen en büyük arkadaşım olabiliyordu. Kendimi yanlız hissettiğim zaman hep hayal kuruyordum, pek nadir olsada. Burada hergun yapıyordum bunu.

Çünkü yapacak birşey yoktu. Birde en büyük dostum umutlarım. Hala umudumu yitirmedim. Mutlaka beni bulacaklardı. şimdiye annem ortalığı ayağa kaldırmıştır. Günlerce beni arattırıyordur.

Artık uykum gelmeye başladı. Gözlerim kendi kendine kapanıyor. Daha fazla direnmeye gerek yoktu. Kendimi uykunun kollarına bırakıyordum.

🌸🌸🌸🌸🌸🌸

Gözlerimi açtığımda, oda ışıklarıyla buluşmuş. Güne gülümseyerek bakıyordu. Kolumu kaldırıp saate baktım. Saat dokuzu geciyor. ben nasıl uyumuşum bu kadar yaaa. Hemen oturdum yatağa, odayı gözlerimle bir taradım. Gitmiş olmalıydı.

Komidinin üzerindeki poşet dikkatimi çekti. Aslında poşet değil, dikkatimi çeken poşedin içindeki gazete. Gözlerim büyüyerek baktım gazeteye. Çok şaşırdım. Bana gazetemi getirmiş. Hemen gazeteyi elime aldım. İçine bakmaya başladım. İki sayfa çevirince, bir kalemle cember içine alınmış haberi gördüm. Okumaya başladım.

 Kara yolunda, feci kaza sonucu genç kız, hayatını kaybetti. Yüzü tanınmayacak halde olduğundan üzerinden çıkan kimlikle kim olduğu tespit edildi. Elvan deniz dün toprağa verildi.

Başım dönmeye başladı. her yer aniden karardı.

🌸🌸🌸🌸🌸

Gözlerimi açtığımda görüş alanıma tavan girmişti. Bana neoldu diye düşünürken herşey biranda aklıma dolmaya başladı. Kalbim sıkılıyor nefesim kesiliyordu sanki. Gözlerimden tutamadığım yaşlar süzülmeye başladı. Ellerimle ağzımı kapattım. ağlamaya başladım. ağlayışım gittikçe siddetleniyordu. Sinirden ve öfkeden kendimi durduramıyordum.

Burda saçma bir şekilde bekliyordum. Neyi beklediğimi bilmeden. Kafayı yemek üzereydim. O kadar kendimden geçmiştimki  birinin bana sarıldığını yeni farkediyordum. Ne zaman gelmişti ne zaman bana sarılmıştı bilmiyordum. Onu hızlıca ittip ayağa kalktım. Ağlayarak konuşmaya başladım. Bağırarak.

BU NASIL OLDU HAAAA? BEN NASIL ÖLDÜM? NASIL  BİR OYUNUN İÇİNDEYİM? KONUŞSANA 

Ona vurmaya başladım. Hiç bir tepki vermiyordu. Bir süre vurduktan sonra, dizlerimin üzerine yere cöktüm. Ağlamaya devam ettim. Günlerdir burda kapana kısılmış gibiydim. Tek umudum beni bulmalarıydı, artık oda kalmadı. beni arayan olmayacatı. ben ölmüştüm. Nasıl yaptı bilmiyorum. O kız kimdi? O kızın ailesi yokmuydu? Benim yüzümden bilmediği bir kimlikle anılıyordu. Aslında benim yüzümden değil, bu adamın yüzündendi. Ya annem onda kalp var o dayanamaz yokluğuma. Hızlıca ayağa kalktım. gözlerinin içine bakarak.

Eğer anneme birşey olursa, seni yaşatmam. Ne yapar eder seni öldürürüm.

Hızlıca bileğimi yakalayıp beni duvara yasladı. Gözlerimin içine öyle sinirli bakıyordu ki, onu ilk defa böyle görüyordum. Burnundan hızlı hızlı nefes alıyordu. bedeniyle bedenimin arasında bir parmak kadar mesafe vardı. her nefes alışımda o büyüleyici erkeksi kokusu burnuma dolmaya ve beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Aslında başarıyorduda. İlk defa onun gözlerinde nefreti gördüm. İlk defa bana öyle aşşağlayıcı bakıyordu. Ben ne yapmış olabilirdimki? Bu kadar nefret ediyordu benden. bileğimi o kadar çok sıkıyorduki, açıyla tutamadığım bir aaaahhhh çektim.
Hızlıca uzerimden çekilip, kapıya doğru ilerledi. Kapıdan çıkıp sertçe kapıyı kapatıp kilitledi. ilk defa onu sinirli görüyordum. Asıl sinirlenmesi gereken bendim.

Duvardan yavaşça kayıp yere oturdum. Anlımı dizlerime koyup ağlamaya başladım. Ben şimdi ne yapacaktım? Nasıl kurtulacaktım burdan? Titremeye başladım.