TUTSAK "Aşkın Esiri" (Tamamlandı)

bölüm 5

Eğer babamı öldüreni söylemezsen. bak bakalım yakınında birini koyuyormuyum.

Gözlerindeki öfke kanımı dondurmuştu. babası mıydı? Ondanmı bütün bunlar? Haklıydı. Ama bilmediği birşey vardı, sevdiklerime birşey olursa yapamayacağım kötülük olamazdı.

Beni yatağa doğru fırlattı. Atılmanın şiddetinden. Duvara yapışmama az kalmıştı. Arkasına dönüp hızlı bir şekilde çekip gitti. Kapıyı sertçe kapatıp kilitledi.

🌸🌸🌸🌸🌸🌸

Günlerce gelmemişti. Pazara iki gün kaldı. İçimdeki korku gün geçtikçe çoğalıyor, ne yapacağımı bilmiyordum. Sevdaya birşey olur korkusuyla ne düzgün uyuya biliyor, nede birşeyler yiyebiliyordum.

Gözlerindeki kararlılığı görmüştüm. yapacaktı, zarar verecekti, kafayı yicem neden gelmiyorduki? o gün söylediklerime pişman olmuştum. Benim onu ikna etmem gerekirken herşeyi mahvetmiştim.

Gözlerimden yine yaşlar süzülmeye başladı. Birkaç gündür, zaten hiç durduğu yoktu. Elimle sildim gözlerimi.  Oturduğum köşeden ayağa kalktım. Yatağa doğru ilerledim. Artık eski gücüm kalmamıştı, bir hayli zayıflamıştım. Pantolunlar bol gelmeye başladı. sürekli yukarı çekmek zorunda kalıyordum. Geçip yatağa oturdum. saat on olmuştu. Sanırım bugünde gelmeyecekti. Gözlerim istemsizce kapanmaya başladı. bilincim kapanıyor. uzaktan bir uğultu şeklinde, derin bir kuyuya düşüyor gibiyim. Beyaz bir ışık benden gittikçe uzaklaşıyor. Bir ses beni çok uzaklardan çağırıyordu.

Onu duyuyorum ama cevap veremiyorum. Artik tamamen karanlığın içindeyim. O ses te duyulmayacak kadar uzakta kalmıştı....

🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Bir gün sonra.....

Kendime geldiğimde, bir kişinin sesi kulaklarımda çınlıyordu. gözlerime sanki bir ağırlık çökmüş gibi kapaklarını yerinden Kımıldatamıyordum. En sonunda direnmeyi bırakıp, yanımda konuşan adamı dinlemeye başlıdım..

Lan oğlum harbiden delisin. Ya kıza birşey olsaydı. Açlıktan bilincini kaybetmiş zavallı. Bırak artık bunun peşini. Kız birşey bilmiyor. Bilseydi bir aydır konuşurdu..

Sonra onun sesini duydum. Kalbim onun sesiyle hızlanmaya başladı. Kalbimi ellerimle parçalamak istiyordum. Bunun için kendime çok kızıyordum ama engel olamıyordum.  Beni sevdiklerimle tehtit eden birine bu kadar yoğun ilgi duymam saçma geliyordu..

Selim sus, sen işini yap. sonrada çık git, sana Sorulmayan konularda yorum yapma.

Yavuz ben senin dostunum. Biz beraber büyüdük oğlum. Ertan baba benimde babam sayılır. Ama bunu masum bir kızdan çıkaracak kadar aciz değilim..

Bak doğru konuş ağzını kırdırma bana.

Peki dostum. Ne olursa olsun herzaman arkandayım. Kızın durumu iyi, bir saate kendine gelir. Birşey olursa beni ararsın..

Birkaç dakika sonra ayak sesleri duyuldu. Kapının açılma sesiyle dışarı çıktılar, kapı kapandı. Adı Yavuz mu? Bir aydır beni bu odada tutan adamın adını yeni öğreniyordum. Ben ne zamandan beri kendimde değildim acaba. Unuttuğum konu beynime üşüşmeye başladı. Sevda ona birşey olmadı değilmi? Allah ım nolur ona birşey olmasın.

Kendimi biraz daha zorladım. Gözlerimi yavaşça açtım. kapının açılma sesini duydum. Bakışlarımı oraya doğru yönlendirdim. Gözlerimiz kesişti. Bakışlarımız kitlendi. Bakışıyla nefesim hızlanmaya başladı. Ne aptalım ben duygularıma hakim olamıyorum.

Yavaş adımlarla bana doğru ilerledi. Karşıdaki sandalyeyi eliyle kavrayıp yatağın dibine getirdi. Ters bir şekilde koyup üzerine yerleşti. Sandalyenin yaslanacağina kollarını birleştirip dayadı. Çenesini de kollarına üzerine koyup gözlerime bakmaya başladı. İstesemde bakışlarımı onun gözlerinden çekemiyordum.

Onu bir kaç gündür görmüyordum.
Sanki onu aylarca görmemişim gibiydim. Onunla konuşmaya başladım. Sormam gereken canım arkadaşım var. Ona olan hislerim, sevdiklerimin önüne geçemez.

Bana ne oldu? Ne zamandan beri kendimde değilim?

Ne yüzünde nede bakışlarında birşey değişmedi. Biraz bekledim. Cevap vermedi. Öyle gözünü kırpmadan gözlerime bakıyordu. O öyle dikkatli baktıkça bedenime bir heycan kaplıyor, boynumdan terlemeye, nefes almayı unutmaya başlıyordum.
Sesli bir şekilde yutkundum. Ve konuşmaya devam ettim.

Sevda iyimi? Ona birşey yaptınmı?

Hâlâ tık yok. anlaşılan konuşmayacak. Yataktan doğrulmaya çalıştım. Başımı biraz kaldırınca dönmeye başladı. Elimi kaldırıp basımı dokunacakken kolumdaki iğne sızladı. Gözlerim kolumdaki seruma takıldı. Bir anda omuzlarımdan tutulduğunu hissettim. Bakışlarım hızla ona döndü. O kadar yakındıki bana. dokunduğu yerler ısınmaya, bedenim aniden ürpermeye başladı.

Beni yavaşça geri yatırdı. o büyüleyici kokusu nefesimi kesiyordu. doğrulup benden uzaklaştı. Ona dik dik bakmaya başladım. Bir süre yüzüme baktıktan sonra. Arkasını döndü ve kapıya doğru ilerledi. Kapının önünde durdu. Bana doğru başını çevirim konuştu.

Yemeğini ye. Yarına kadar zamanın var. Arkadaşına henüz birşey olmadı. onun yaşaması senin elinde.

Önüne dönüp hızlıca çıktı. Sevda iyiyiydi. Biraz olsun rahatlamıştım. kapıyı kilitlemeyide unutmadı tabi. Hasta hasta ya kacarsam. yemeğini yeymiş, iştahmı bırakıyorsun.

etrafıma bakındım. Sevda iyiydi. yarin onla konuşup ikna edecektim. Birşeyler yiyebilirdim artık.  hicbiyerde poşet göremedim. ben ne yicektimki? Sonra yan tarafıma baktığımda komidinin üzerinde tepsiyi gördüm. içindeki ev yemeklerini görünce gözlerim doldu. O kadar özlemiştim ki, ev yemeklerini.

Aklıma annem geldi. Zaten hiç çıkmıyorki.  Birlikte yemek yapardık. Yemeklerin hepsini öğretmişti bana. Okuyan kız yemek yapmayı bilmez. Kelimesi bende yoktu. Şahane bir öğretmenim vardı benim.

Yavaşça doğruldum, başımdaki dönme hala benimleydi. yatağın başlığına doğru çekilip oturdum. Tepsiyi alıp önüme bıraktım. İçinde tarhana çorbası ile mercimek köftesi vardı. bir bardakta su vardı. Kaşığı alıp yemeye başladım. Bir süre sonra yemeğim bitmişti. Suyumuda içip tepsiyi komidinin üzerine bıraktım. Kolumdaki saate baktım 19:31 yarım saat sonra hava kararacaktı. Üzerimdeki gecelik dikkatimi çekti. Gözlerim şaşkınlıkla irileşti. Kim değiştirdi benim üzerimi?.

Aniden aklıma olmadık görüntüler dolmaya başladı. Sesli bir şekilde yutkundum. O gürüntürleri silmeye çalıştım. selim denen o adam değiştirdiyse ya. Ya Yavuz o değiştirmiş olabilirmi?

Hayır hayır.
Başka şeyler düşünmeye çalıştım. Yoksa işin içinden çıkamayacaktım. yatağa tekrar uzandım. Gözlerimi tavana diktim. Yarın onu nasıl ikna ederim. Onu düşünmeye başladım. Bir süre sonra yorulunca bırakıp, odayı izlemeye başladım.

Oda ışığını kaybediyordu sanki. Canlı bir çiçeğin solması gibi. Rengi kayboluyordu. Karanlık zaman kaybetmeden, etrafı kapatmaya çalışıyordu. Bir zaman sonra artık hiçbirşey görünmez oldu. Ne kadardır kendimde değildim bilmiyorum ama uykum bir türlü gelmiyordu. İçimdeki düşünceler bir katil gibi umudumu öldürüyordu.

🌸🌸🌸🌸🌸

Bir kaç saat sonra nihayet yenilen bedenim oldu, gözlerim kendiliğinden kapanmaya uykuyla buluşmaya başladı. bilinç altım bugünkü yaşananlar yetmiyormuş gibi, ruyama onu davet ediyordu. Değişik şekillerde onu benimle buluşturuyordu..