Tutsak olan bir kız. Neden esir olduğunu bilmeden yaşadığı dar bir odada, hayatı alt üst olur. Gizemli adamın eşsiz cekimine kapılmadan kurtulmanın yollarını aramaktadır.
Sırlarla dolu bu kitabı okudukça gizemine kapılmaya hazırmısın? Okuduğuna pişm...
Yavuz kapıya doğru ilerleyip, kapıyı çarpıp çıkıp gitti. Biraz sonra iki tane adam girdi kardeşimin odasına. Kardeşimin bakışları beni buldu ve konuştu.
Abla bakma, kulaklarını da kapat. Onun istediği olmayacak. Bana işkence ederlerken izlemeyeceksin. HADİİİİİİİİ.
Onun sözleriyle gözlerimden yaşlar yine süzülmeye başladı. Gözlerimi yavaşça kapattım. Bir yandanda ağlıyordum. O kadar zor geliyorduki katlanmak. Hicbir ses duymuyordum. Biraz bekleyince yumruk sesler gelmeye başladı. Arada hafif inleme sesi geliyordu. Biliyorum dişini sıkıyor ben duymayayım diye yapıyordu. Gözlerimi açmamaya gayret ettim. Ama çok zordu. onun inlemelerini duydukça dayanamadım. Camı yumruklamaya bağırmaya başladım. Beni ne duyan nede duran vardı...
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Ne kadar sürdü bilmiyorum kapının kapanma sesini duydum. gözlerimi açmaya korkuyordum. Onu öyle görmekten ölesiye korkuyordum. Kardeşimin sesini duydum.
Açma gözlerini.
Onun sözleriyle daha çok ağlamaya başladım. neyapacaktım? onu nasıl kurtaracaktım? Onu öldürecekti.
Benim odanın kapısının açıldığını duydum. Hala gözlerim kapalıydı. Ayak sesleri bana doğru yaklaşıyordu. Onun kokusu sarıyordu etrafımı. Tam karşımda olduğunu biliyordum. nefes alış verişi hafif olduğuna gore sinirli değildi. Onun sesiyle titredim.
Aç gözlerini. Eğer açmazsan işkenceye devam ettiririm.
Öfkeyle açtım gözlerimi elimi kaldırıp yüzüne birtane geçirdim. İçim kan ağlıyordu. gözlerimiz buluştu. Bakışları ilk günki gibi donuk ve karanlıktı. Tepki göstermedi. Gözlerindeki öfke hiç azalmadı. Keder hep vardı. Onun kötü olduğuna inanmıyordum. Babası ölmüştü. Neden öldüğünü bile bilmiyordu. Kim bilir içinde neler yaşıyordu. ben olsaydım yerinde, kanunla çözerdim. Ama biz kanunla çözmemiş birinin canını almıştık. Ne olursa olsun ölmeyi hak etmiyordu. Ama kardeşimin bir suçu yoktu. O beni koruyordu. Konuşmaya başladı.
Hiç düşündünmü babamı öldürürken bunların başına geleceğini? O orda can verirken onun içinde böyle göz yaşı döken birileri olacağını. Siz burda acı çekerken içimdeki öfke biraz olsun dinmiyor. Defalarca diyorum kendime onlargibi yap öldür at bir köşeye. Hiç durmuyor içimdeki mahkeme. Şimdi ona bak, bakki benim neler hissettiğimi anla.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Biraz olsun duran göz yaşlarım. Gözlerimden süzülmeye başladı. İçime bir bıçak saplanmıştı sanki. Sözleriyle ruhumu parçalamıştı. Konuşmak için açtım ağzımı. Ama konuşmama izin vermedi. Konuşmaya devam etti.
Sakın, sakın Konuşayım deme. Ben o fırsatı sana çok verdim. Herşeye rağmen dinlemeye hazırdım günler önce. Bekledim ne olursa olsun konuşmanı bekledim. Sen sadece izle izleki pişmanlığın kat kat artsın.
Arkasını döndü. Biraz ilerleyip karşıma oturdu. Gözlerini bana dikti. Bakışlarım hala ondaydı. Kardeşime bakmaya cesaret edemiyordum. Onu o halde görmeye dayanamazdım. Kardeşimin sesini duyunca irkildim. Bakışlarım ona yöneldi. onu kanlar içinde görünce kalbim parçalandı. Nefesim kesildi. Ellerim titreyerek cama dokundum.
Aabla.
Cevap verdim ağlayarak.
Ablacım.
Onun gözlerinin kapalı olduğunu farkettim. Kendinde değildi acı çekiyordu. Arada abla diye sayıklıyordu. Ağlamam şiddetlendi. Elimden hiçbirşey gelmiyordu. Onu koruyamamıştım. Bakışlarımı Yavuz'a yönelttim. Bu durumdan zevk alıyormu diye. Yine sır küpüydü yüzünde en ufak duygu kırıntısı yoktu. Bakışlarımı kardeşime yönelttim, küçükkende böyleydi. Acı çektiğini asla söylemezdi. Bir yerinde yara olduğunda, tesadüfen görürsem melhem surebilirdim. Onun dışında asla konuşmazdı. Niye söylemiyorsun ablacım dıye sorduğumda ise. Acımıyor abla diye cevap verirdi. Ama ben bilirdim nasıl canının yandığını. Belli etmemek için dişlerini sıkışından bilirdim. Eğer şimdi sorsam canın yanıyormu diye. Hayır abla canım yanmıyor sen üzülme derdi.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Kaç saat geçti bilmiyorum. Öylece oturduğum yerden kardeşimin kendine gelmesini bekliyordum. Kaşı ve dudağı patlamış, geri yerinde yer yer kızarıklık, kimi yerleridede morarmaya başlamıştı. Kolları tavanda bağlı olduğundan, ayaklarını serbese bırakmış. O ne zaman gitti bilmiyorum tek düşündüğüm kardeşimdi. Başını yavaşça kaldırdı. Kendine geliyordu. Başımı camdan ayırıp toparlandım. Hızlıca ayağa kalktım. Gözlerini yavaşça açtı. Açar açmaz bakışları beni buldu. Öksürmeye ve derin derin nefes almaya başladı. Ben dayanamadım. İçim parçalaniyordu onu öyle gördükçe. Konuşmaya başladım.
Ablacım.
Ben iyiyim abla.
Biraz öksürdükten sonra devam etti.
O sana birşey yaptımı?
Hayır ablacım. beni iki buçuk aydır tutuyor. Bana hiç zarar vermedi. Ruhumu öldürmüştü. Şimdi ise umutlarımı öldürüyordu.
Biraz daha öksürdükten sonra cevap verdi.
Burdan ikimizde çıkacağız.
Soracağım sorunun cevabından o kadar çok korkuyordumki, dayanma direncimi tamamen yitirmek üzereydim. Yinede öğrenmeye ihtiyacım vardı.
Emir annem nasıl.
Annem iyi abla. Benim çalışmaya gittiğimi sanıyor.
Biraz olsun rahatlamıştım. En azından annem iyiydi ona birşey olmamıştı..
🌸🌸🌸🌸
Bugün o kadar ağır şeyler yasadımki bedenim artık buna dayanamaz hale geldi oturduğum yerden uykuya daldım..
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Gözlerimi açtığımda herşeyin bir kabus olmasını o kadar çok diledimki ama gerçekti yine aynı odada uyanmıştım. Ama aynı yerde değil. Kendimi yatakta buldum. Üzerimde de battaniye vardı. Üzerimdekini fırlattım. Kardeşime bakmak için cama yaklaştım. Kardeşim tavanda asılı değildi. Bir sandalyeye bağlı olarak buldum. Neler oluyordu ben ne kadar uyudumki? Hiçbir şeyden haberim olmadı. Odaya baktığımda yine tepsiyle yemek getirmişti. Kardeşim bu haldeyken onu yiyebileceğimi nasıl düşünebilirdiki? Kardeşim kendinde değildi. Ona yemek veriyormu acaba.
Emirin kapısı açıldı. Yine o iki Adal girdi odaya. Korkuyla ellerimi cama dayadım. Pür dikkat onlara bakıyordum. Birinin elinde bir kova su vardı. İşin tuhaf yanı bana asla bakmamaları. Gözleri bile kaymıyor. Cama vurmaya başladım. Beni duymuyorlar gibi davranıyorlardı yine. Bağırdım.
Dokunmayın kardeşime. Size diyorum.
Kardeşim atletik bir yapıya sahip kikboks sampiyonuydu. Elleri bağlı olmasaydı. O iki adamın hiç şansı yoktu. Adamlar ben hiç konuşmamışım gibi. Biri elindeki kovayla suyu kardeşimin yüzüne çarptı. Suyun etkisiyle gözlerini açtı. Adamlara şöyle bir süzüp gülümsedi. Konuşmaya başladı.
Oooooooooğğğğğ gencler partimi veriyoruz yine. Hadi başlayalım.
Adamlardan bir tanesi yumruğu kardeşimin yüzüne geçirdi. Yüzü öbür tarafa savruldu. Onlara dönüp tekrar konuştu.
Hepsi bumu. Annem gibi vuruyorsun.
Kardeşim öyle konuştukca adam daha sert vuruyordu. Dayanamadım sesimin çıktığı kadar bağırdım.
