Tutsak olan bir kız. Neden esir olduğunu bilmeden yaşadığı dar bir odada, hayatı alt üst olur. Gizemli adamın eşsiz cekimine kapılmadan kurtulmanın yollarını aramaktadır.
Sırlarla dolu bu kitabı okudukça gizemine kapılmaya hazırmısın? Okuduğuna pişm...
Benden biraz uzaklaşıp gözlerime bakarak Gülümsedi. İlk defa güldüğünü görüyordum. Bence fazla gülmesin ona çok yakışıyordu. İnsani bir hipnotiz gibi kenetliyordu kendine. Elimi sıkıca kavradı. Her zaman bileğimi tutardı ama simdi parmaklarımın arasına kenetledi parmaklarını. Yola doğru yürümeye başladı. Anlamıyorum yaraliyken nasıl oluyorda acıyı hissettirmiyordu?
Buraya nasıl geldin.
Onun sesiyle bakışlarımı ona çevirdim. Arabayla ama gelirken yolda araba havaya uçtu. Hızlıca bana döndü şaşırmıştı gözlerinden belliydi. Konuşmaya devam ettim.
Evi silahlarla taradılar. Arabayada kurşun isabet etmiş olmalı.
Hala şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Dayanamadım.
Neoldu.
Nefesini dışına verip.
Yok birşey.
Yürümeye devap etti. Yola ulaşınca.
Telefonun yanındamı?
Bakışlarımı üzerime çevirdim. üzerimde gecelik takımı vardı. Ona baktığımda oda üzerime bakıyordu.
Aahhhh tamam anladım.
Yolda yürümeye devam ettik. Kafamdaki sorular artık beni rahat bırakmıyordu. Aniden durdum. Ben durunca oda durmak zorunda kaldı. Gözlerinin içine bakarak konuştum.
Bunları yapanlar kimler?
Yola çevirdi bakışlarını yürümeye başladı ve cevap verdi.
Yürü.
Neden bana hiçbirşey anlamıyordu. Artık onunda beni sevdiğini biliyordum. En azından birşeylerin değişeceğini sanıyordum. Ama hala aynıydı beni konudan uzak tutuyordu. Hayatım resmen aksiyum filimlerine çevrilmişti. Onu çok seviyordum bu bir gerçekti ama herşeyi de göze alacak değildim. Ben kimsesiz biri değildim. Benim korumam gereken bir ailem vardı. O yüzden kimin ne istediğini bilmem gerekiyordu. Kaşlarımı çatarak arkasından bağırdım.
SANA DİYORUM. KİM BUNLAR? NE İSTİYORLAR?
bana dönüp gözlerime baktı. Sabrı kalmamış gibi nefesini dışına verip konuştu.
Hiç vazgeçmeyeceksin.
Derin bir nefes alıp devam etti konuşmaya.
Onların derdi benle. Sana söylemiştim. benim yanımda olduğun sürece bu hep böyle devam edecek. Ama artık çok geç. Benim yanımda olmasanda artık senide rahat bırakmayacaklar. Seni öğrendiler artık. Korkmana gerek yok. Onların dünyasını başına yıkaçağım.
Onlar kim? Ne istiyorlar senden?
Onlar babamın düşmanları, bende tek varisiyim. Ne kadar babamın yaptığı pisliklerden haberim olmasada, artık düşman olarak beni görüyorlar. Az kaldı yakında tehlike tamamen sona erecek. Ve senin bir seçim yapman gerekecek.
Ne seçimi?
Arkasını dönüp yürümeye başladı.
Zamanı gelince öğrenirsin. Şimdi burdan uzaklaşsak iyi olacak Elvan yürü.
🌸🌸🌸🌸
İki saattir yürüyorduk yoldan tekbir araba bile geçmedi. Yaralı olduğu halde önden yorulmadan yürüyordu. Ben çok yorulmuştum. Ayağım kanlar içinde kalmıştı diken taş ne varsa ayağıma batıyordu. Bir süre daha yürüdükten sonra beyaz son model bir araba önümüzde durdu. Elimi ünüme kölge yaparak arabanın içine bakmaya başladım. Sürücü koltuğundan selim gülerek indi. Diğer taraftansa Emir indi. Ağzım şaşkınlıkla açıldı. Emir Selim'le buradaydı. Nasıl ya bu nasıl olabilir. Emir bana doğru hızla gelip boynuma sarıldı, kokumu içine çekip saçlarımı okşayarak konuştu.
Şükürler olsun iyisin. Bizi nasıl korkuttun biliyormusun?
Benden biraz uzaklaşıp yanağımı okşadı gözlerime bakarak tekrar konuştu.
Birgün annemle beni öldüreceksin sen.
Annem iyimi?
O iyi beni arayinca çok korktum, ev alevler içindeydi geldiğimde.
gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Evi yakmışlarmıydı? Artık bir evimiz yoktu. Selim'in sesiyle ona döndüm Yavuz'la konuşuyordu.
Dostum iyimisin?
Yavuz kaşlarını çatarak konuştu.
Ben öldükten sonramı gelecektin? Niyetini bu kadar belli etmene gerek yoktu.
Yerini bulmam zor oldu. Elvan'ın yanına gitmiştim. Emir'i oradan aldım buraya geldik.
Şimdi anlaşılmıştı neden birlikte oldukları. Emir bana sarılıp arabaya doğru yürüttü, bakışları ayağıma inince yüzü buruştu.
Abla ayağın maffolmuş.
Birşey olmaz.
Yavuz'a bakarak devam ettim.
Ona birşey olmadı ya. Önemi yok.
Hadi abla arabaya binelim.
Yavaş adımlarla arka koltuğa oturdum. Emir de yanıma oturdu. Yavuz'la Selim hala konuşuyorlardı. Ne konuştukları duyulmuyordu. Bakışlarımı Yavuz'a kilitledim. Onun Selim'i dikkatlice dinlemesi hoşuma gitmişti. Kafasını sallayıp onayladı ve arabaya doğru yürüdü. Arabanın ön kapısını açıp koltuğa yerleşti. Selim'de Sürücü koltuğuna oturup arabayı çalıştırdı. Selim aynadan bana bakarak konuştu.
Ev yandığına göre, hep birlikte Yavuz'da kalacağız bu güce.
Emir sert bir şekilde karşılık verdi.
Gerek yok benim evim var.
Malesef şampiyon sen karının yanına döneceksin. Elvan ve annen bizimle gelecek.
Sen kim..
Emir'in sözünü keserek konuştum.
Emir tamam tehlike varken sende kalamayız. Hem sen yeni evlisin. En azından gözün arkada kalmaz izin ver ablacım Yavuz'da kalalım. Bir süre, ev almak için zamana ihtiyacım var.
Peki abla.
Selim arabayı sürmeye başladı yol boyunca kimse konuşmadı. O kadar yorulmuşdumki bugün bedenim yorgun düşüp gözlerim kapanmaya başladı. Kafamı Emir'in koluna yaslayarak uykuya daldım..
🌸🌸🌸🌸🌸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi açtığımda koltukta buldum kendimi. Etrafa göz attığımda onun gözleriyle kenetlendi gözlerim. Karşıdaki koltuğa oturmuş beni izliyordu. Ne zamandan beri oradaydı acaba? Yan dönüp bakmaya devam ettim gece karası gözlerine. O öyle baktıkça kendimi Unutuyordum. Üzerinde beyaz tişörtü vardı altında siyah kotu herzamanki gibi giyinmişti. Yavaşça ayağa kalkıp büyük camın önüne oturup dışarıya seyretmeye başladı. Evde hiç ses yoktu. Nerdeyse aksam olmak üzereydi. Ne kadar uyumuşum öyle. Beni kim taşıdı acaba eve? Bir anda aklıma gelen soruyla koltuğa oturdum boğazımı temizleyip konuştum.
Annem gelmedimi?
Bana dönüp bakışlarını bana kenetledi biraz baktıktan sonra konuştu.
Hayır. Annen memlekete gitmiş, senide Emir'e emanet etmiş.
