Başlık ne uzun olmuş öyle yav! Neyse efendim gelen yorumlarla minik kalp krizleri atlatırken, okuma sayısının yükselmesi de ayrı bir mutluluktu bu yüzden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim.
Keyifli okumalar dilerim :)) Beğenirseniz şu köşedeki yıldıza basarak hikayenin daha çok kişiyle buluşmasını sağlayabilir, yorumlarınızla amatör bir yazarı profesyonele dönüştürebilirsiniz :D
Ellerimle, tüyleri aşınmaktan yoluk yoluk olup örgüsünün kenarlarından fışkırmış, saman ipi kavradım.
Pekâlâ, kimsenin neden jimnastiği seçmediği aşikârdı!
İnleyerek ipe asılmaya çalıştım. Başım fena halde zonkluyordu ve kaslarımı sıktıkça gözlerim kararmaya başlıyordu. Berbat haldeydim…
Bree bütün gece son derece enerjik bir biçimde bir saniye gözünü kırpmamıştı dolayısıyla geceyi onu uyutmak adına oradan buradan topladığım tüm ebeveynlik broşürlerini okuyarak geçirmiştim. Tüm broşürlerde artık onun yaşındaki bebeklerin geceleri uzun uykular uyuyabileceğini yazıyordu ancak benim kardeşim tüm gece yalnızca tapılası bir şekilde gülümsemiş ve yumruğunu incelemişti.
Sonuçta bugün tüm günümü ayakta uyuyarak ve Jett’in kızlarla kucak kucağa oturarak “şakalaşmasını” izleyerek geçirmiştim. Birçok. Güzel. Kızla.
Benim gibi olmayan, birçok güzel kızla…
Yani zavallı bir bakire olmayan kızlarla…
Zavallı bakire!
Düşünürken bile, midemin utançla düğüm düğüm olduğunu, suratımın aşırı ısıyla yandığını hissedebiliyordum.
Kahretsin! Nasıl bu kadar aptal olabilmiştim?
Onun gibi biri, tuhaf bir tür çilek gibi görünen birini niye isterdi ki?
Ben Strawberry Shortcake’tim, o ise Louis de Pointe du Lac’tı.
O benim için sınırdı, çocukların yatma saatinin başlangıcıydı.
Ve ben bu insanın benimle yatmak istediğini düşünebilmiştim. Ne özgüven ama!
Tüm gün o kızların iğrenç kıkırtıları arasında onların üzerinde ellerini nasıl gezdirdiğini izlemiştim. Kahretsin! Yemek, yemek yerine uyumaya devam etmeliydim!
Aslında böyle yapacaktım da ama okulun ilk günü uyuyamayacak kadar endişeliydim. Sadie’nin verdiği burs parasıyla gelip, sekreter kostümü içerisindeki Martha Stewart’a birkaç bahaneyle iyi niyetini son derece istismar ederek okula kaydolmayı başardıktan sonra, tahmin ettiğim gibi kimse beni tanımamıştı.
Elbette Adam, Lee ve Nichole dışında. Adam’ın sıcaklığını arasam da Jett’in yakınlarında olmayı istediğimi sanmıyordum. Keşlerle, tehlikeli insanlarla takılmak ikinci bir emre kadar yasaktı. Zaten beni istemediği de aşikâr olan birinin yanında durmak oldukça küçük düşürücü olacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaçak
AventuraKaçtığımı sanırken, aslında her adımım beni ona daha çok yaklaştırmıştı... Ve her bir adımı, yasak bir zevkle atmıştım...
