Single? Nope! ✔ | _xxcrazyemmaxx

Chapter 22

Morgen is mijn eerste examen... Omg, ik ben echt nerveus!

Geniet van dit hoofdstukje!

-

Rachel Follows

'Rachel, wacht, luister even!' Ik draaide me om en keek Myra aan.

'Wat, Myra?'

'Het spijt me zo, ik weet echt niet waarom Cameron zoiets zo doen... Ik geef echt om je'

'Myra, laat me gewoon even met rust, ik weet niet wat ik moet geloven nu' Ik draaide me om maar ze pakte m'n schouder beet.

'Laat me los!' Protesteerde ik, en ze luisterde.

'We zijn toch vriendinnen? Waarom geloof je me niet?'

'Echte vriendinnen respecteren het wanneer iemand even alleen wil zijn' Mompelde ik.

Dat was echt iets gemeens om tegen iemand te zeggen, dat wist ik, maar iets aan Myra zorgde ervoor dat ik haar niet meer vertrouwde.

Ik moest nu nadenken.

Alleen.

Cameron Davids

Myra, dat rotkind!

Dat deed ze expres, ze zag dat Rach daar stond!

Hoe kon iemand nu zó jaloers zijn dat je voor je eigen wraak iemands relatie met opzet verpest??

Ik zou later nog wel met haar praten.

Maar nu eerst het belangrijkste.

Ik moest bedenken hoe Rach me ooit zou kunnen vergeven.

Ze was nu even van streek, dus ze was liefst alleen, dat respecteerde ik.

Logisch, ik zou ook even tijd nodig hebben als Rach iemand anders zoende...

Dat was echt een rotstreek van Myra.

Gehaast liep ik de kamer uit.

Ik had een idee.

Rachel Follows

Iets verderop zag ik mijn bankje weer opduiken.

Waar Cameron en ik voor het eerst kusten...

Snel keerde ik om en liep dan maar het park in, daar kon ik evengoed nadenken, zonder dat ik heel de tijd herinnerd werd...

Aan... Je weet wel.

Met een zucht liet ik me neervallen op een bankje vast naast een draaimolen.

Het vrolijke muziekje dat speelde op de achtergrond, maakte het er niet beter op...

Cameron zou zoiets nooit doen...

Niet na alles dat hij me zei.

Vanmorgen zei hij dat hij van me hield.

En ik hield ook van hem.

Meer dan van wie dan ook.

Wat deed ik hier zelfs nog??

Ik stond op en besloot naar hem terug te gaan. Wat wij hadden, kon ik niet zomaar opgeven.

Gehaast liep ik tussen alle rennende kinderen weer naar het hotel.

Toen ik bij het pleintje aankwam, kwam ik abrupt tot stilstand.

Rondom het pleintje, hadden een hoop mensen een kring gevormd, en allemaal staarden ze naar mij.

Plots gingen er een aantal mensen opzij, en toen zag ik hem.

10 meter van me af, aan het ander eind van de cirkel, stond Cameron.

Langzaam kwam hij naar me toe, en ik deed hetzelfde, totdat we ontmoetten in het midden van de grote kring.

'Rach, het spijt me zo, je weet niet half hoeveel. Mijn hart zou het niet aankunnen als ik jou zag zoenen met iemand anders...

Ik hou gewoon teveel van je, zo simpel is dat.

Ik besefte pas dat ik iets voor je voelde, toen je die keer was uitgeschoven, bij mij thuis.

Toen ik je theekopje uitspoelde, droomde ik over jou. Daarom duurde het zolang.

Toen jij aan mijn deo snuffelde, ontplofte mijn hart bijna.

Jij maakt me gek, met alles wat je doet, je zou eens moeten weten wat jij allemaal met me doet.

Ik wil je niet verliezen, Rach. Want als ik jou niet meer heb...

Dan heb ik helemaal niets meer'

Ondertussen rolden de tranen over mijn wangen, en ik had mijn hand voor mijn mond.

'Kan je het me ooit vergeve-'

Verder kwam hij niet, want ik sprong in zijn armen en drukte mijn lippen op de zijne.

Een applaus galmde over het hele plein, en sommige mensen riepen iets.

'Ik laat nooit meer iemand tussen ons komen' Mompelde hij tijdens de kus.

'Ik ook niet' Hij liet me langzaam op de grond zakken, en streek een plukje haar achter mijn oor.

'Het spijt me dat ik wegliep, ik moest even alle-'

Hij legde zijn vingers op mijn lippen.

'Je had ruimte nodig. I know. En ik begrijp het helemaal, voel je niet schuldig'

'Bedankt... Voor alles' Zei ik zachjes, en hij legde zijn hand tegen mijn wang, en zijn andere op mijn onderrug.

'Ik ga je nog een keer zoenen...'

'Ik hou je niet tegen'

Hij grinnikte. 'Dat zou je eens moeten proberen'

-

Dit is echt echt mijn favoriete hoofdstukje tot nu toe! :)

Love youuuu!

Bedankt voor het lezen!!

XxxEmma