Chapter 60

2.2K 103 86
                                    

Ik heb gisteren een bericht gekregen dat zei dat het "onproffesioneel" van me is om jullie telkens te bedanken voor alle reads, en telkens als er 1K bijkomt, in daar zo hyper over doe...

Wel, weet je wat?...

Ik ben verre van een professionele schrijfster, dus ik doe gewoon leker hyper! :) <3

 
 

2K NIEUWE READS IN 2 FREAKING DAGEN??????????????? :o :D <33

En #16?????? DAT IS DE HOOGSTE RANG DAT DIT BOEK OOIT AL HEEFT GEHAD!! <33

-

Geniet van het nieuwe hoofdstuk! ;)

-

Kevin Foster

Zwijgend keek ik naar de bladeren voor mijn neus, en gritste ze mee toen ik opstond.

Rachel kon deze lyrics niet zien...

Myra en haar plan kunnen me niets meer schelen; ik ben er klaar mee.

De bladeren stak ik onderaan in de map met mijn oude teksten, het was een mooi nummer, maar ik zou het niet spelen, en al zeker niet voor haar.

Rachel Follows

Toen ik die ochtend wakker werd, realiseerde ik me dat ik bij Cameron thuis had geslapen.

Ik keek naar het kussen naast me, maar het was leeg; Cameron was er niet. Althans, toen ik op mijn telefoon keek was het nog maar half 7?

Fronsend, en overdreven geeuwend, klom ik van het bed af. Als een oude gewoonte trok ik een shirt van Cameron over mijn shirt.

Op sokken sloop ik de trap af, om zijn ouders niet wakker te maken. 'Cameron??...' Fluisterde ik toen ik bijna beneden was. 'Ben je hier?...'

Er lag een papier op de keukentafel, met daarnaast een roos. Langzaam ging ik op het tafelblad zitten, en las wat erop geschreven stond.

Rach, ik heb de grootste fout van mijn leven gemaakt; iets wat ik nooit had mogen doen.

Ik weet niet waarom, maar erna wist ik meteen hoe fout het was, en dat het nooit had mogen gebeuren.

Jij hebt een plaats in mijn hart, en zonder jou, ben ik niet compleet, Rach. We zijn geweldig samen, wij zijn het soort koppel waar jonge meisjes van dromen, na het kijken van een romantische film, of na het lezen van een roman.

Ik weet dat ik het niet verdien, jouw liefde, maar ik hoop dat je me ooit kan vergeven...

Cameron,

Jouw Cameron... <3

Ik beet op mijn lip, en legde de brief op mijn schoot. Aan de roos hing een kaartje, waar iets op geschreven stond.

Je kan me vinden op de plaats waar alles begon, en waar je mijn leven voorgoed veranderde... <3 xxx

Ik sprong op van de tafel, en ik wist exact waar ik heen moest gaan!... Ik wilde naar de voordeur lopen, en trapte op iets wat een krakend geluid maakte.

Popcorn.

Het spoor leidde me naar de garage, waar Camerons oude fiets stond. We zijn ondertussen gegroeid, maar jij past er denk ik nog wel op... ;)

Ik glimlachte, en stak het briefje in de achterzak van mijn jeans shortje. Mijn been over de fiets zwaaien was geen moeilijke opgave; hij kwam nauwelijks tot halverwege mijn dij.

-

De plek waar ik heenmoest was niet ver; amper 5 minuutjes fietsen. Vanuit de verte kon ik het gebouw al zien, met de grote groene letters aan de poort.

Koninklijke Openbare Basisschool

De Spiderman fiets zette ik in het fietsenrek, en mijn oog viel op een klein briefje dat was vastgemaakt met een geweven touwtje.

Weet je nog toen we deze hadden gemaakt in ons "clubhuis"? ;)

Toen pas bekeek ik het touwtje waarmee het briefje was vastgemaakt, en het was een armbandje.

Cameron en ik droegen jarenlang dezelfde armbandjes, die we op de eerste schooldag hadden gemaakt van een bol wol die de juffrouw ons had gegeven.

Ik kon niet geloven dat hij het had bijgehouden...

-

Morgen update ik weer! Xxx

Bedankttt voor het lezennnnn,

Love youuuuuuuu!

XxxEmma

Ps. Wat vinden jullie mooie jongens/meisjesnamen? Ik werk aan een nieuw verhaal, dus als jullie ideetjes hebben, laat het me gerust weten! X

Ps. XMDallasX een leuke cliffhanger deze keer... ;) xx

Single? Nope! ✔ | _xxcrazyemmaxxWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu