Single? Nope! ✔ | _xxcrazyemmaxx

Chapter 62

Weer een nieuw hoofdstukjehhhh!!

Enjoyyyyyyyy! :)

Ps. Tyyyyyyyyyy voor de 16K en het feit dat het boek een plaatsje opgeschoven is, en nu op #15 staat!!?? Dat is echt ongelooflijk cool!!! <33

-

Cameron Davids

Rach en ik gingen liggen op het vochtige mos, en ik haakte mijn vingers in de hare. 'Het dak van de school is eigenlijk verboden terrein...' Grinnikte Rach, en ik haalde mijn schouders op.

'Wij zijn altijd al rebellen geweest, dit gaat het verschil niet maken.' Ze lachte om mijn overdreven sarcasme, en draaide zich op haar zij.

'Weet je nog toen we besloten te doen alsof we een koppel waren?' Vroeg ze lachend, en ik draaide me ook op mijn zij om haar aan te kijken. 'Ja, tuurlijk weet ik dat nog!'

'Ik wed dat je moeder zag aankomen dat we een koppel zouden worden', grinnikte ze, en lachend knikte ik. 'Die kans is inderdaad groot!'

'Ze is een schat', lachte Rach. 'En een goede moeder', voegde ze er nog aan toe. 'Jij vast ook, ooit...'

Nieuwsgierig leunde ze op haar elleboog, en ik volgde haar voorbeeld. 'Denk je dat?...' Langzaam knikte ik. 'Ik ben er zeker van dat jij de beste moeder zal zijn in de geschiedenis van alle moeders.'

Ze lachte, en sloeg blozend haar ogen neer, terwijl ik teder een plukje haar achter haar oor streelde. 'Denk jij dat wij ooit ouders zullen zijn... Samen?' Vroeg ik, en nerveus beet ze op haar lip. 'Denk jij daarover na?...'

Lachend, en lichtelijk beschaamd knikte ik. 'Vaker dan het gezond zou zijn...'

Rachel Follows

Het leek me zo moeilijk dat Cameron aan kinderen dacht... Kinderen met mij?... Ik bedoel, ik had er ook al aan gedacht, maar...

'Cameron?...' Begon ik zacht, en hij legde zijn hand tegen mijn wang. 'Ja?...'

'Ik hoop dat wij ooit samen ouders kunnen zijn...' Hij lachte, en ik had hem nog nooit zo gelukkig gezien als nu. Zijn lach veroorzaakte oneindig veel vlinders in mijn buik, en het voelde alsof ik helemaal opnieuw verliefd op hem werd.

'Ik zou niets liever willen dan dat, Rachel Follows...' Hij haakte twee vingers in de kraag van het shirt dat ik droeg, en trok me dichter naar hem toe.

Heel langzaam raakte zijn lippen de mijne, en ik legde mijn hand op zijn borst. Hij ging rechtop zitten, zonder me ook maar een moment los te laten.

Zijn handen gingen langzaam door mijn haar, en ik legde de mijne achter zijn nek.

Het moment werd bruut verpest door een luid alarm, dat onze oren deed suizen. Een stem galmde door de luidsorekers die verspreid waren over de school.

'Aan het koppeltje op het dak, dit is de conciërge. Ik weet dat het zomervakantie is, maar de school is verboden terrein, zeker voor degenen die hier niet op school zitten. Als jullie de school nu verlaten, blijft dit onder ons.'

Voor even was het stil, en Cameron en ik keken elkaar aan, op het punt om de slappr lach te krijgen.

'Oh, en vergeet jullie fiets niet. Speciale smaak trouwens, mijn kinderen vinden Spiderman ook heel "cool"...'

Lachend trok Cameron me recht, en haastig liepen we naar de trap, die ons van het dak zou leidden. Op een sneltempo haastten we ons naar beneden, en stonden oog in oog met de conciërge.

'Wacht eens... Davids en Follows zeker?' Lachte hij, en we keken elkaar verbaasd aan voordat we hem dezelfde blik gaven.

'Er hangen nog steeds tekeningen van jullie in het bezemhok, niet te geloven dat jullie ondertussen een koppel zijn', grinnikte hij, en hij ging verder met het vegen van de vloer.

'Ga maar weer, ik zal jullie niet verraden', zei hij nog, en na een snel bedankje renden we de school uit.

-

Annabelle Davids

Terwijl ik een nieuwe outfit zocht op mijn laptop, hoorde ik ineens een hoop gelach van beneden komen. 'Cameron??' Riep ik, en ik klapte mijn laptop dicht.

Rustig liep ik de trap af, en zag hen tegen de voordeur staan zoenen. Een glimlach verscheen op mijn gezicht.

Ze hadden het weer goedgemaakt...

Omg!!!!

-

Bedankttt voor het lezennnnnn,

Love youuuuuuuuu!!

XxxEmma