Single? Nope! ✔ | _xxcrazyemmaxx

Chapter 24

Al 2 examens voorbij, nog 9 te gaan. :p

Geniet van dit hoofdstukje! X

-

Cameron Davids

Langzaam begon ik me te realiseren dat ik wakker was, en ik voelde naast me om Rach-

Rach??

Ik opende mijn ogen en schoot recht.

Waar was ze???

Ik sprong van bed en liep naar de woonkamer.

Hier was ze niet!

Vervolgens rende ik naar de badkamer, en daar vond ik haar.

Op de grond, haar gezicht in haar handen en haar schouders schokten.

'Rach! Wat is er??' Ik ging meteen bij haar zitten, en met betraande ogen en natte wangen keek ze me aan.

'Wat is er gebeurd??' Ik legde mijn handen tegen haar wangen, en een luide snik ontsnapte vantussen haar lippen.

Ik trok haar tegen me aan en ze legde haar handen tegen mijn borst, haar gezicht begraven in mijn shirt.

Bezorgd aaide ik haar zachtjes over haar rug, het deed me zo'n pijn om haar op deze manier te zien!

'Rach, vertel me alsjeblieft wat er is gebeurd!...' Smeekte ik wanhopig.

-

Een half uur eerder...

Rachel Follows

Stilletjes opende ik mijn ogen, mijn telefoon lag te trillen op het nachtkastje.

De wekker liet me weten dat het nog maar 5 uur in de ochtend was... Wie zou me op dit uur bellen?

Snel kroop ik onder Camerons arm uit en nam op. Om hem niet te wekken, haastte ik me de badkamer in.

'Met Rachel?'

'Rachel? Lieverd?' Het was mam.

Ze huilde.

'Mam?? Is alles okee??'

'Nee...' Snikte ze, en bezorgd zakte ik neer op het tapijtje.

'Mam? Wat is er??' Vroeg ik meteen.

'Het... Het is je vader... Hij had een ongeluk op het werk'

Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en voelde de tranen opkomen.

'Is hij okee??'

'Ik ben nu bij hem in het ziekenhuis... Lieverd... Hij heeft een zware bloeding in zijn hersenen... Hij heeft niet lang meer'

Het voelde alsof mijn hele leven uit elkaar viel, tranen liepen over mijn wangen, en ik kon niet meer nadenken.

'Lieverd?...' Snikte mam zacht.

'Ja?...'

'Je vader wil je zien... Kom alsjeblieft naar huis...'

'Ik kom, zeg hem dat ik kom! Ik hou zoveel van hem!' Snikte ik luid, en ik hoorde mam slikken.

'Dat doe ik, Rachel'

Ze hing op, en mijn telefoon viel op de grond.

Waarom papa??

Hij verdiende dit helemaal niet!!

Verloren legde ik mijn gezicht in mijn handen, ik kon niet zonder papa!!

-

Terug in het heden...

'Papa heeft een ongeluk gehad op het werk...' Snikte ik, en Cameron nam me steviger vast.

'Hij heeft een ernstige hersenbloeding, en... En...'

Ik kon het niet over mijn lippen krijgen om het luidop te zeggen...

Ik wilde niet geloven dat het waar was, ik wilde dat papa weer okee was, dat er niets was gebeurd!

Ik wilde niet dat hij zou sterven!

'Mijn god Rach, het spijt me zo!' Cameron begreep wat ik niet kon zeggen, en ik kwam los uit zijn greep.

'We moeten naar het ziekenhuis gaan, ik moet hem zien!!' Huilde ik, en meteen knikte hij.

'We vertrekken onmiddellijk!'

'Ik ga naar de receptie beneden, ik ben zo terug!' Zei Cameron, en razendsnel rende hij de kamer uit.

-

Voordat ik het wist, kwam hij de kamer weer binnenvallen.

'Ik heb alles uitgelegd, zij zorgen wel voor onze bagage, we kunnen een auto lenen zodat we sneller thuis zijn!'

'Bedankt!' Snikte ik, en hij sloeg zijn armen stevig om me heen.

'Het spijt me verschrikkelijk, Rach'

-

'Ik parkeer wel, ga jij al naar binnen!' Zei Cameron vlug, en dankbaar stapte ik uit.

'Bedankt, voor alles!' Na die woorden rende ik het ziekenhuis in, recht naar de receptie.

'Theo Follows! Alstublieft!!' Ik veegde de tranen weg, en ondertussen zocht ze hem op in de database.

'Kamer 426!'

Razendsnel rende ik naar de lift. Kamer 426, dat was op de vierde verdieping!

Het knopje "4" drukte ik vlug in, en veel te langzaam sloten de deuren.

Papa, ik kom eraan!

De lift stopte, en van zodra dat de deuren openden, wurmde ik mezelf tussen de deuren.

422...

424...

Hier!

Ik rende de kamer binnen, en ik zag mam naast het raam zitten, haar ogen waren dik van het huilen.

In het bed lag papa, overal infusen en computers om hem heen. Rondom zijn voorhoofd zat een verband.

'Papa?' Snikte ik zachtjes, en ik liep naar zijn bed toe.

Langzaam opende hij zijn ogen en keek me aan.

'Rachel... Je bent... Er...'

-

...

Hoe gaat het aflopen met Rach' vader?...

Thanksss voor het lezennnn!!

Love youuuuu!

XxxEmma