Single? Nope! ✔ | _xxcrazyemmaxx

Chapter 32

Geniet van dit hoofdstukjeeeee!

-

Myra Foster

'Mam doe jij open?!' Riep ik vanuit mijn slaapkamer.

Wie stond er dan ook om dit uur al aan de deur?? Ik bedoel, no wày dat ik al ging opstaan.

'Myra, hier. Nu!!' Schreeuwde ze boos.

Ugh.

'Wat?!!' Ik sloeg de lakens van me af en liep naar beneden. Mijn ogen werden groot.

Shit.

David.

'Kan je me uitleggen waarom deze man zegt dat je zijn vriendin bent? Hij is evenoud als ik!'

Ik merkte dat David naar me staarde.
Gast, serieus?? Nog nooit een 19-jarige in een pyjama gezien??

'Mam, kan ik hem even onder vier ogen spreken?'

'Serieus? Nee! Je mag hem niet meer zien!' Ze richtte haar blik even op hem, en vlug deed ik het gebaar van "bel me!", en hij had het door.

'Het spijt me, ik ga wel. Het was niet mijn bedoeling om problemen te veroorzaken!' David liep weer naar zijn auto.

Met een harde klap sloeg mam de deur dicht. 'Huisarrest. Voor altijd'

'Aaah, waarom moet je toch altijd zo'n tr*t zijn?!!' Brulde ik, voordat ik mijn kamer inrende.

De deur op slot. Ziezo, die kwam even niet meer binnen.

Op dat moment ging mijn telefoon af.

'David?'

'Het spijt me...'

'Wie dacht je dat ze was?? Je kan toch inschatten door het leeftijdsverschil dat ze ons nooit zou goedkeuren??'

'Dat weet ik, maar ik dacht niet na! Wat doen we nu??'

'Ik kan je niet meer zien, en ik heb huisarrest. Parkeer je auto om de hoek, en kom via de achterdeur.

Je gaat in mijn tuin terechtkomen, tegen het tuinhuisje staat een ladder, die zet je tegen mijn raam, en dan klim ik eruit'

Het was even stil aan de andere kant van de lijn.

'We gaan echt in de problemen komen'

'Wil je me nog zien of niet?'

'Ben er binnen 5 minuten, ik ga afleggen'

'Ok, tot zo'

-

Ik hing een stuk uit mijn raam, en plots zag ik David de tuin in sluipen.

Ik wees naar het tuinhuisje toen hij me zag, en hij haastte zich erheen.

Ik zette gauw de radio op het luidst, en klom vervolgens de ladder af.

'Wat denk jij dat je aan het doen bent, jongedame!? Kom daar onmiddelijk vanaf!' Shit. Mijn pa.

'Wat denk je dat ik aan het doen ben??' Riep ik terug, ik bedoel, ik klòm al naar beneden, wat verwachtte hij nog meer??

David stond achter het hoekje van het huis, bij de achterdeur. Als mijn vader hèm zou zien...

Dàn hadden we pas een probleem.

'Wat doe je überhaut zelfs met die ladder? Al ooit gehoord van een trap?'

'Dat is zo saai' Speelde ik mee, maar uiteraard werkte dat niet.

'Staat daar iemand bij de achterdeur?...' Hij wilde erheen lopen, en ik deed het eerste dat in me opkwam.

'Aah!' Ik liet mezelf van de onderste treden vallen, en het plan werkte, hij vergat de achterdeur.

Maar er was nog een probleem.

David reageerde er ook op.

'Myra ben je in orde??'

'Wie ben jij?? Waarom ken je mijn dochter??'

Ik stond vlot recht en ze keken me allebei aan.

'Max?' Ik zei met opzet zijn echt naar niet, dan zou pap hem kunnen vinden.

'Ja?'

'Rennen!' We zetten het allebei op een lopen, en pap liep achter ons aan.

'Myra, kom onmiddellijk terug!!!'

Nope! We spurtten naar Davids auto, en hij schuurde de straat uit.

Stefan Foster

Ik zijn nummerplaat gezien.

Hier kwam hij niet mee weg.

Gefrustreerd liep ik het huis weer in, en op dat moment kwam Renée de trap af.

'Heb jij Myra gezien?? Haar muziek staat loeihard, en-'

'Tuurlijk heb ik haar gezien! Ontsnapt uit haar kamer met een man van onze leeftijd!'

Haar ogen werden groot. 'Wat doen we nu, Stefan??'

'We bellen de politie natuurlijk! Hier gaat die man niet mee wegkomen!'

-

IK HEB NIEUWS!! :)

Ik werk al even aan een nieuw verhaal, en ik heb besloten het te publiceren!

Hier is even de korte inhoud!

-

Number 78, dat ben ik. CE Companies, het jaar 2099... De experimenten zijn weer begonnen.

En ik ben er één van.

_____

Nychloperciline, een gif dodelijk bij de minste aanraking.

Ik kon het drinken, en vertelde het nog na.

Ik weet niet wat ze hebben gedaan, maar zij noemen het "de update van de mens", één of ander nieuw experiment.

Ik ben blijkbaar niet de enige, er zijn nog anderen zoals ik.

Waarom overleef ik dingen die me normaal gezien zouden doden, zonder enige moeite?

En waarom herinner ik me niets meer van mijn leven voordat dit alles gebeurde?

_____

De eerste 5 hoofdstukken ga ik vandaag al publiceren, vanaf dan kijk ik nog wel hoe het gaat.

De examens zijn bijna voorbij, dus waarschijnlijk ga ik het dan ook dagelijks updaten, zoals dit verhaal! :)

Het is mijn eerste boek in het genre sciencefiction, so please don't judge me! ;)

Bedankttttt voor het lezennnnn!!

Love youuuuuuu!!

XxxEmma