• Bᴀᴅ Bᴜɴɴʏ Π Jᴇᴏɴ Jᴜɴɢᴋᴏᴏᴋ •

◆The Past◆

Bu bölüm, Nemesis'in geçmişine gidiyoruz. Umarım beğenirsiniz *-*

blackkprincess_ çiçeğime ithafen 🌹♥

🎶 INFINITE - Bad

İyi okumalar~

***

Seul, 2009

"Jasmin De'Rosa?"

Genç kız başını kaldırarak bir haftadır bir işe yaramadığını düşündüğü halde geldiği 'psikoloğuna' baktı.

"Öncelikle, sana verdiğim test sorularına dürüstçe cevap verdiğin için teşekkür ederim." dedi doktor elinde tuttuğu kağıda bakarken gözlüğünü düzelterek. "Testin sonucunda, %85.6 Sadist bir karaktere sahip olduğun ortaya çıktı."

Kız başını salladı. Yüzdesinin ne kadar olduğu umrunda olmasa da sadist bir kişiliği olduğunu zaten biliyordu.

"Sevdiğin birine zarar veren kişiye ne yaparsın sorusuna, 'önce derisini yüzer, sonra dişlerini söker, sonra gözlerini çıkarır ve boynundan tavana asarım' diye cevap vermişsin." dedi dokor istemsizce yutkunarak. Çekingen bakışlarını kızın yüzüne çevirdi.

Jasmin, ifadesiz yüzüyle camdan dışarıya bakıyordu.

"Daha 18 yaşında gencecik bir kızsın, böyle bir kişiliğe bürünmenin büyük bir nedeni olmalı. Anlatmak ister misin?"

Genç kız olumsuzca başını salladı. Kimseye bir şey anlatmak istemiyordu.

O sadece intikam istiyordu.

Doktor derin bir nefes verip gözlüklerini çıkardı ve ellerini masada birleştirdi. "Bak Jasmin. Eğer sana yardımcı ol-"

"Sizden yardım istediğimi hatırlamıyorum. Buraya annem beni zorla gönderdiği için geldim."

Doktor aldığı tepkiye karşı gözlerini kırpıştırdı. Bu kzıdan çekinmemek elde değildi. Güzel bir yüzü ve minyon bir tipi olsa da, gözlerindeki kasvetli, soğuk ve ürkütücü bakışlar insanın kanını donduruyordu.

"Pekala Jasmin. Sana tek diyeceğim şu." dedi doktor geriye yaslanarak. "Birini bul. Hayatını değiştirecek, sadist kişiliğini bastıracak birini bul. Yoksa bu gidişle yakınındaki herkese farkında olmadan zarar vereceksin. Ne yaşadın bilmiyorum ama, umarım tanrı duygularını anlayıp acına çözüm bulacak olan kişiyi karşına bir an önce çıkarır."

Yaptıkları son seanstan sonra, genç kız doktorun ofisinden çıkıp sıkıcı binadan ayrıldı.

Burası ilçenin en işlek caddesi olduğundan her yer etrafta dolanan ya da koşuşturan insanlarla doluydu.

Kalabalığı sevmiyordu.

İnsanları sevmiyordu.

Hiç doğmamış olmayı dilerdi bazen. Hiç dünyaya gelmemiş olmak daha güzel olurdu. Tüm bu zırvalıklara katlanmak zorunda olmazdı.

Karanlık düşünceleriyle evine doğru ilerlerken, elinde kitaplarla hızla kendisine doğru koşan bir kız gördü. Kızın saçları düz, kahverengiydi ve omuzlarına kadar geliyordu. Yüzünde bir yere geç kalmış gibi telaşlı bir ifadeyle dimdik ileri bakarak koşuyordu.